ဧ၀ံေဂလိ၏ဗီဇသဘာ၀ ~ The Spirit Fruit

ခရစၥမတ္သည္ လူသားမ်ားအတြက္ ဝမ္းေျမာက္စရာအခ်ိန္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္အတြက္ဝမ္းနည္းရေသာအခ်ိန္ျဖစ္ေပသည္။လူသားမ်ား ထာဝရကာလ စိတ္ခ်မ္းသာၿပီး ဝမ္းေျမာက္ေနၾကသည္ကိုၾကည့္ျမင္လိုေသာဆႏၵျပင္းျပသျဖင့္မိမိ၌ တစ္ပါးတည္းေသာသားေတာ္ကို ေပးရသည့္အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ဝမ္းေျမာက္စရာတစ္ခုကိုခံစားလို၍ ဝမ္းနည္းစရာတစ္ခုကို တြဲျပီး ခံစားရပါသည္။ လူသားမ်ား၌ ဝမ္းနည္းစရာၾကံဳလွ်င္လည္း ထုိခံစားမႈအဟုန္ကဘုရားသခင္ကို မမွီပါ။ လူသားမ်ား၏ဝမ္းနည္းျခင္း၊ ဝမ္းသာျခင္းကခဏတာခံစားမႈ ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရားသခင္သည္ မိမိဖန္ဆင္းေတာ္မူေသာလူသားမ်ားႏွင့္ ေကာင္းကင္၌ ျပန္လည္ဆံုေတြ႔ရမည့္အရာကို အာ႐ံုျပဳၿပီး မိမိ၌ တစ္ပါးတည္းေသာသားေတာ္ကို စြန္႔ေတာ္မူပါသည္။ သားေတာ္သည္လည္း လူသားမ်ားဝမ္းေျမာက္ျခင္းကို ခံစားဖို႔ ေကာင္းကင္ဘုန္းစည္းစိမ္ကို စြန္႔ၿပီး ေလာက၌ဆင္းရဲျခင္းခံေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ကိုယ္ေတာ္ခံခဲ့ေသာဆင္းရဲျခင္းသည္ မည္မွ်ႀကီးပါသနည္း။ ေလာက၌ ၾကြယ္ဝေသာသူမ်ားက ေလေအးစက္ႏွင့္ေနၾကသည္။

မီးပ်က္၍ ေလေအးစက္ မလာသည့္အခါ ဒုကၡေရာက္ၾကသည္။ စိတ္ဆင္းရဲၾကသည္။ ထုိအခါ မီးစက္ႏိႈးၿပီး ေလေအးစက္ လည္ေအာင္ လုပ္ၾကရသည္။ သုိ႔မွေနသာထုိင္ သာရွိၾကသည္။ ဤသည္က ေလာကၾကြယ္ဝ သူတို႔၏ ဒုကၡျဖစ္သည္။ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရွင္ျဖစ္သည့္ သန္႔ရွင္းေသာ ဘုရားက အပ်ိဳကညာဝမ္း၌ လာေန ရယုံမွ်မက ဖြားသန္႔စင္ လာသည့္အခ်ိန္၌လည္း အျပစ္ႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ ေနေသာ ကမၻာႀကီး၏ဖိစီးမႈ အရွိန္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ခံရၿပီးမွ ေလာက၌၃၃ႏွစ္ တိုင္တိုင္ ေလာကလူသား မ်ားၾကား၌ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဆင္းရဲျခင္းမ်ားကို ခံခဲ့ပါသည္။ ကိုယ္ေတာ္ ခံေတာ္မူ ခဲ့ေသာဆင္းရဲျခင္းက မည္မွ်ျပင္းထန္ ပါသနည္း။ ကိုယ္ေတာ္ ေပးခဲ့ေသာ အဖိုးအခကား ႀကီးလွေပသည္။ ဤသည္ကား လူသားမ်ားကိုခ်စ္၍ ဘုရားသခင္က သားေတာ္ကိုေပးျခင္းျဖစ္သလို၊သားေတာ္ကလည္းလူသားမ်ားကို ခ်စ္၍ ဆင္းရဲခံယံုမွ်မက အသက္ကို ေပး၍ အေသြးကိုသြန္းၿပီး ေမတၱာသက္ေသကို ျပခဲ့ပါသည္။ ထုိသို႔ေပးခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ယေန႔ေပ်ာ္ရႊင္ ဝမ္းေျမာက္ဘြယ္ ခရစ္စမတ္ျဖစ္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ေပးကမ္းျခင္း အားျဖင့့္္ေမတၱာ ျပပါ ဧဝံေဂလိ တရားသည္ ဘုရားသခင္က ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲျခင္းႏွင့္ ေမတၱာျပျခင္း တရား ျဖစ္ပါသည္။

ေပးကမ္း စြန္႔ၾကဲျခင္းႏွင့္ ေမတၱာျပရာ၌ ခမည္းေတာ္က တစ္ပါးတည္းေသာသားေတာ္ကို ေပးသလို သားေတာ္က အသက္ႏွင့္အေသြးကို ေပးယံုမွ်မက ကိုယ္ခႏၶာေတာ္၌လည္းမ်ားစြာ ဒုကၡဆင္းရဲခံခဲ့ပါသည္။ ထုိနည္းတူေရွး တမန္ေတာ္မ်ားကလည္း ထုိ ဧဝံေဂလိ သတင္းစကားအတြက္ အသက္ကို ေပး၍ ပင္ပန္းဆင္းရဲခံၿပီး ဧဝံေဂလိ ေဟာေျပာခဲ့ပါသည္။ ဧဝံေဂလိ ၏ဗီဇသဘာဝက ေပးကမ္းျခင္း ျဖစ္သည္။ ကယ္တင္ျခင္း ကိုေက်းဇူးတရားႏွင့္ ရၿပီးေနာက္ ထုိသူသည္ မေနႏိုင္ေတာ့ပါ။ အျခားသူမ်ားခံစားႏိုင္ဖို႔ရန္ ဆင္းရဲဒုကၡ ခံၿပီးျပန္ေပးပါသည္။ ထုိသုိ႔ေပးၾကေသာ သူမ်ားသာ ယေန႔ ဝမ္းေျမာက္စရာျဖစ္ပါသည္။ ထုိသို႔ ေပးကမ္းျခင္း၏ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းသည္ တဒဂၤမဟုတ္ပါ။ ထာဝရျဖစ္ပါသည္။ ယေန႔ကြၽႏ္ုပ္တို႔အသက္တာ၌ ရစရာမ်ားစြာရွိၾကသလို၊ ေပးဖို႔လည္း စဥ္းစားၾကဖို႔ လိုပါသည္။ ေပးကမ္းျခင္းကို လူ႐ႈေဒါင့္ အေထာက္အကူျပဳ လစဥ္ထုတ္စာေစာင္မွၾကည့္ပါက နစ္နာသည္ဟု ျမင္စရာရွိပါသည္။ ဘုရားသခင္ အလိုေတာ္ႏွင့္ညီေသာ ေပးကမ္းျခင္းက မည္သည့္အခါမွ် အ႐ႈံးမရွိပါ။ ေမတၱာ၏အေျခခံက မေနာမွလာပါသည္။မည္သူမွ် မျမင္ရပါ။ သက္ေသကိုေပးကမ္းျခင္း အားျဖင့္ေတြ႔ရသည္။ ေလာက၌ ဟန္ေဆာင္ေပးၾကသူမ်ား လည္းရွိၾကပါသည္။ အမွန္တကယ္ေမတၱာႏွင့္ ေပးေသာသူသည္ ယူသြားေသာသူက ေက်းဇူး တင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မတင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ေက်နပ္ၿပီး ပီတိျဖစ္ပါသည္။ ယေန႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားက အလြန္ေပးတက္ၾကပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသမိုင္း၌ အႀကီးအက်ယ္ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္း မရွိခဲ့ပါ။ ေဒသအလိုက္တာဝန္ယူသူမ်ားအားနည္း၍ ရြာခံလူမ်ား ပ်င္းရိၾက၍သာ ရွိေသာ္လည္း တျပည္လံုးအတိုင္းအတာႏွင့္ မရွိပါ။ ထုိေပးကမ္းျခင္း၏မ်ိဳးကိုေဖာ္ျပ၍ ဖြံ႔ၿဖိဳးေစေသာသူမ်ားသည္ ဆင္းရဲျခင္းမရွိပါ။အစဥ္ဝမ္းေျမာက္ႏိုင္ၾကေသာသူမ်ား ျဖစ္ေပသည္။ ယေန႔ေပးပါ ဟုဆိုသည့္အခါ ေငြ၊ ဝတၻဳပစၥည္းေပးပါ ဟုထင္တတ္ပါသည္။ မဟုတ္ပါ။ ႏွလံုးသားႏွင့္ ေစတနာပါလ်က္ ေမတၱာကို ေပးလိုက္ပါ။ ကိုယ္က ေမတၱာေပးလိုက္သည္ကို တဖက္က သိခ်င္မွ သိမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ၌ပါသြားမည္ျဖစ္ပါသည္။ ႏွလံုးသားမွ ေပးလိုက္ေသာေမတၱာကို ဘုရားသခင္က သိပါသည္။ထုိေမတၱာသက္ေသကို ဘုရားသခင္က ေဖာ္မည္ျဖစ္သည္။ ထုိအခါ ေမတၱာ၏အသီးကို ခံစားရမည္ျဖစ္သည္။ျမန္မာျပည္ႀကီး၌ထုိသုိ႔တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးေမတၱာေပးၾကျခင္းအားျဖင့္ ေမတၱာၿခံဳပါက လံုမည္ျဖစ္သည္။ေရွးလူႀကီးမ်ား၏ဆိုစကားကေစာင္ၿခံဳ၍မရ၊ ေမတၱာၿခံဳမွ လံုမည္ဟုဆိုၾကပါသည္။ ထုိေမတၱာကို ေပးၿပီးေမတၱာႏွင့္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ကို ၿခံဳေပးဖို႔ရန္ေလာကသို႔ ၾ<ြကလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽႏ္ုပ္တို႔အခ်င္းခ်င္းေပးၾကပါဟု ဆိုရာ၌ သတင္းေပးႏိုင္ၾကပါသည္။သတင္းေပးရာ၌ ေငြမကုန္ပါ။အခ်ိဳ႕က သတင္းေပးရာ၌ မေကာင္းသတင္းေပးၾကသည္။ ေပးေသာသတင္းကမွန္ဖို႔ လိုပါသည္။ ေစတနာပါဖို႔ ေမတၱာပါဖို႔ လိုပါသည္။

လူတစ္ေယာက္၏ အခက္အခဲ ၊လူတစ္ေယာက္၏ လိုအပ္မႈကို မိမိက မပါဝင္ႏိုင္လွ်င္ေသာ္မွ ပါဝင္ႏိုင္မည့္သူကို သတင္းေပးႏိုင္ဖို႔ လိုပါသည္။ ထုိသတင္းေပးျခင္း အားျဖင့္ လူတစ္ေယာက္၏ လိုအပ္မႈကို အျခား လူတစ္ေယာက္က ပါဝင္သြားႏိုင္ပါသည္။ (ကမၻာ၊ ၃၇)တြင္ ယာကုပ္ကိုေတြ႔ရသည္။ သူ၌သား တစ္ဆယ့္ႏွစ္ေယာက္ရွိပါသည္။ ထုိအထဲမွတစ္ေယာက္က နန္းေတာ္အုပ္ျဖစ္သည္။ သူက ေယာသပ္ျဖစ္ပါသည္။ေယာသပ္သည္ သူ၏အစ္ကိုမ်ား အမွားလုပ္သည္ကို ဖခင္အား အစဥ္ျပန္၍ ေျပာျပတတ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သတင္းေပးပါဟု ဆိုရာ၌ေကာင္းသတင္းသာမက မဟုတ္တာ လုပ္ေနသည္ကိုလည္း ေမတၱာႏွင့္ေစတနာပါလ်က္ မွန္ကန္စြာသတင္းေပးႏိုင္ဖို႔ လိုပါသည္။ သမၼာက်မ္းစာ၌ တစ္ခုခုကိုသိပါက သတင္းေပးဖို႔လိုသည္။ မွန္ေသာအရာကို သက္ေသမခံပါက အျပစ္ရွိသည္ဟု သတိေပးထားပါသည္။ ထုိသို႔မွန္ေသာအရာကိုေျပာတတ္ေသာေယာသပ္အားအိပ္မက္႐ူပါ႐ံုအားျဖင့္ ဘုရားသခင္က ခ်ီးေျမႇာက္ပါသည္။ အိပ္မက္အတုိင္း မျပည့္စံုမွီ ကြၽန္ဘဝေရာက္ေသာအခ်ိန္၌လည္း ဘုရားသခင္ကသက္ေသထူပါသည္။ သခင္ေရွ႕၌မ်က္ႏွာရေသာအခြင့္ကို ဘုရားသခင္ေပးပါသည္။ ကြၽန္ျဖစ္ေနပါေစဘုရားသခင္ ပါရွိပါက မ်က္ႏွာရပါသည္။ ေယာသပ္သည္ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္ရြံ႕၍ သစၥာႏွင့္ အသက္ရွင္ေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္သူ႔ကို ခ်ီးေျမႇာက္ပါသည္။ သခင္၏အိမ္၌ရွိစဥ္ သခင္၏မယားက သူႏွင့္အတူေနဖို႔ ေသြးေဆာင္သည္ကို ျငင္း၍ ထြက္ေျပးပါသည္။ သခင္မသည္လွည့္စား၍ တိုင္သျဖင့္ ေယာသပ္သည္ ေထာင္ထဲသို႔ ေရာက္ရွိသြားပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားရွင္ သူႏွင့္အတူပါရွိသျဖင့္ ေထာင္မွဴးေရွ႕၌ မ်က္ႏွာရၿပီးခ်ီး ေျမႇာက္ခံရသည္။ ေနာက္ဆံုးဘုရင္၏အိပ္မက္အနက္ကို ေဖာ္ျပႏိုင္သျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ခံရကာ နန္းေတာ္အုပ္ျဖစ္သြားပါသည္။ အဲဂုတၱဳျပည္၌ နန္းေတာ္အုပ္ျဖစ္သြားေသာသူသည္ငယ္စဥ္က မွန္ေသာသတင္းကို ေစတနာမွန္ႏွင့္ ေပးပို႔ခဲ့ေသာလူငယ္ေလးျဖစ္ပါသည္။

ကိုိုယ္ေတာ္ေကာင္းျမတ္ေၾကာင္း ေျပာပါယေန႔ ယံုၾကည္သူအမ်ားက ခရစ္ေတာ္၏အေၾကာင္းေျပာဖို႔ရွက္တတ္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က မိမိတို႔မေဟာတတ္၍ဟု ဆင္ေျခေပးၾကသည္။ ဘုရားသခင္သည္ တရားမေဟာခိုင္းပါ။ သခင္ေယ႐ႈခရစ္၏ေကာင္းေၾကာင္းကိုသာ ေျပာခိုင္းပါသည္။ တဖက္လူ၏ယံုျခင္း မယံုျခင္းသည္ အေရးမႀကီးပါ။ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ကဘုရားေကာင္းေၾကာင္းကို အသက္တာ၌ ကိုယ္ေတြ႔ခံစားရသည့္အတိုင္းသာ ေျပာၾကဖို႔ ျဖစ္ပါသည္။ မက်န္းမမာေသာသူမ်ားအေပၚ၌ ယံုၾကည္သူတို႔က သခင္ေယ႐ႈ၏နာမေတာ္၌လက္ကိုတင္၍ ဆုေတာင္းေပးဖို႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က မိန္႔ေတာ္မူပါသည္။ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အတိုင္း နာခံ၍ ယံုၾကည္ျခင္းျဖင့္ ေတာင္းေပးသည့္အခါ ေရာဂါေပ်ာက္ သြားၾကေသာသူမ်ားစြာရွိပါသည္။ ဘုရားသခင္သည္ သတင္းေကာင္းေျပာေသာသူ၊ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အတိုင္း ယံုၾကည္ျခင္းျဖင့္ နာခံ၍ ျပဳၾကေသာ သူမ်ားအေပၚ၌ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အတိုင္း အတည္ျပဳေပးပါသည္။ ယေန႔ ခရစ္စမတ္အခ်ိန္၌ ေလွ်ာက္၍ တရားေဟာဖို႔ ကိုယ္ေတာ္မေျပာပါ။ မိမိအသက္တာ၌ ဘုရားသခင္ျပဳေပးခဲ့ေသာ အမႈကို မိမိတို႔အနား၌ရွိေသာသူမ်ားကိုျပန္ေျပာျပပါ။ ဘုရားသခင္ေကာင္းေၾကာင္း ေျပာခ်င္ေသာဆႏၵစိတ္သာရွိပါ။ ေျပာႏိုင္ဖို႔ရန္ သက္ေသကိုဘုရားသခင္က ေပးမည္ျဖစ္ပါသည္။ (၄ရာ၊ ၅)တြင္ ကြၽန္မေလးတစ္ဦးကိုေတြ႔ရသည္။ သူသည္ ႐ႈရိရွင္ဘုရင္ထံ အမႈထမ္းေသာဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေနမန္အိမ္၌ရွိပါသည္။ သူသည္ ဘုရားသခင္ေၾကာင့္ ေအာင္ရေသာအခြင့္ကို ရပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနမန္၌ ႏူနာစြဲေနပါသည္။ ကြၽန္မေလးက ေနမန္အား ႏူနာေရာဂါကိုေပ်ာက္ေစႏိုင္ေသာ ပေရာဖက္တစ္ပါးရွမာရိၿမိဳ႕၌ရွိသည္ဟု သတင္းေပးပါသည္။ ကြၽန္မေလး၏စကားအတိုင္း ေနမန္သြားသည့္အခါ ႏူနာေပ်ာက္ကင္းရေသာအခြင့္ကို ရသြားပါသည္။ ကြၽန္မေလးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနမန္အား ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ သတင္းေပးျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။

ယေန႔ ကြၽႏု္ပ္တို႔အသက္တာ၌ ဘုရားသခင္အားျဖင့္ အပယ္ငရဲမွ လြတ္ခြင့္ကိုရၾကပါသည္။ ထုိအခြင့္ကို ကြၽႏ္ုပ္တို႔တစ္ဦးတည္း ခံစားၾကမည္လား။ထုိသုိ႔ခံစားဖို႔မဟုတ္ပါ။ ဘုရားသခင္သည္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔အပယ္ငရဲမွ လြတ္ဖို႔ရန္ သားေတာ္ကိုေပးပါသည္။ သားေတာ္သည္လည္း အသက္ကို ေပးခဲ့ပါသည္။ ေရွးတမန္ေတာ္မ်ားသည္လည္း ထုိသတင္းေကာင္းအတြက္
အသက္ကိုေပး၍အဖိုးအခေပးလွ်ကၾကားေျပာပါသည္။ ကြၽႏ္ုပ္တို႔က အထူးတလည္ ဘာမွ်လုပ္စရာ မလိုပါ။ထုိသတင္းေကာင္းကို တက္ႏိုင္သမွ်တဆင့္ခံ ျပန္၍ေျပာၾကဖို႔သာ ျဖစ္ပါသည္။ ယခု ကြၽန္မေလး၏သက္ေသခံမႈေၾကာင့္ သခင္ႀကီးေနမန္သည္ဘုရားသခင္၏ေကာင္းေၾကာင္းသက္ေသကို ခံစားသြားရပါသည္။ ထုိမွ်သာမက ေနမန္သည္ ဘုရားသခင္ကို အသက္တာ၌ ရရွိသြားပါသည္။

''ေနမန္ကလည္း သို႔ျဖစ္လွ်င္ကိုိုယ္ေတာ္ကြၽန္သည္ ျမည္းႏွစ္စီးႏွွင့့္္တင္၍ေျမအနည္း္းငယ္ကို ယူပါရေစ၊ ကိုယ္ေတာ္ကြၽန္သည္ မီး႐ႈိႈိ႕ရာယဇ္အစရွိွိေေသာအဘယ္ယဇ္ကိုမွ် ထာဝရဘုရားမွတစ္ပါးအျခားေသာဘုရားအားေနာက္တဖန္မပူေဇာ္ပါ။''(၄ရာ၊ ၅း၁၇)
တပါးအမ်ိဳးသားဘုရင္၏ေအာင္ျမင္ေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနမန္သည္ ဘုရားသခင္ထံမွ လက္ေဆာင္ရသြားပါသည္။ ပထမလက္ေဆာင္က ေရာဂါေပ်ာက္သြားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဒုတိယက ထာဝရဘုရားကို သိသြားၿပီး ဘုရားသခင္မွလြဲ၍အဘယ္ဘုရားကိုမွ် မကိုးကြယ္ေတာ့ပါဟု ဝန္ခံသြားပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနမန္သည္ ကြၽန္မေလးအားျဖင့္ဘုရားသခင္ထံမွ ခရစ္စမတ္လက္ေဆာင္ကို ရရွိသြားပါသည္။ ကြၽႏ္ုပ္တို႔အသက္တာ၌လည္း အနီးအနားရွိလူမ်ားကို ဘုရားသခင္ေကာင္းေၾကာင္း ေျပာလိုပါက ေဝစာေပးျခင္းအားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ အသက္တာ၌ခံစားရေသာဘုရားေကာင္းေၾကာင္းကို ျပန္၍ေျပာျပျခင္းအားျဖင့္ျဖစ္ေစပါဝင္ႏိုင္ၾကပါသည္။ တရားမေဟာတတ္လည္း အေရးမႀကီးပါ။ ဘုရားေပးေသာအရာကို ႐ိုး႐ိုးကေလးေျပာျပႏိုင္ပါသည္။ ထုိသို႔ျပဳျခင္းသည္ခံစားရေသာခရစ္စမတ္လက္ေဆာင္ကိုတုန္႔ျပန္၍ ေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အစြြမ္းကုန္ေပးပါ(မႆဲ၊ ၂၆) တြင္ အတိတ္ကဆိုးခဲ့ဘူးေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔ရသည္။ သူ၏ဘုရားသခင္ကိုေက်းဇူးတင္ေသာစိတ္ႏွင့္ ေပးကမ္းျခင္းအသက္တာကို ေဖာ္ျပထားပါသည္။

ကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ ဘုရားသခင္ထံမွ ေက်းဇူးျပဳမႈကို ခံစားရသည့္အခါ ေက်းဇူးတင္ပါသည္ဟုျပန္၍ေျပာဆိုယံုမွ်ျဖင့္ မၿပီးပါ။ အမွန္တကယ္ႏွလံုးသားမွ ေက်းဇူးတင္ပါက မေနႏိုင္ပါ။ ဘုရားသခင္ကို ျပန္၍ေပးၾကမည္ျဖစ္ပါသည္။ ေဗသနိရြာတြင္ ရွိမုန္အမည္ရွိေသာလူႏူတစ္ေယာက္သည္ အိမ္၌ သခင္ေယ႐ႈကို ေခၚဖိတ္ပါသည္။ သူသည္ ဖာရိရွဲတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအိမ္သို႔ ဆိုးခဲ့ဘူးေသာမိန္းမတစ္ေယာက္သည္ အဘိုးမ်ားစြာထုိက္ေသာ နာဒုဆီေမႊးေက်ာက္ျဖဴခြက္ကို ယူေဆာင္လာခဲ့ၿပီး ကိုယ္ေတာ္အေပၚ၌ အားလံုးသြန္းေလာင္းပါသည္။ ထုိအမ်ိဳးသမီး၏ေက်းဇူးတင္ေသာစိတ္ႏွင့္ ျပဳေသာအမႈကအစြမ္းကုန္ျဖစ္ပါသည္။ယေန႔ ကြၽႏ္ုပ္တို႔အသက္တာ၌ ျပဳေသာအမႈကလည္း အစြမ္းကုန္ျဖစ္ဖို႔လိုပါသည္။ ဘုရားသခင္ထံမွ သက္ေသတစ္ခုရပါက ထုိသက္ေသ တစ္ခုကို ျပန္ေျပာပါ။ သက္ေသဆယ္ခုရပါက ဆယ္ခုကိုျပန္၍ေျပာျပၾကပါ။ထုိသုိ႔ျပဳျခင္းသည္ အစြမ္းကုန္ေပးျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကိုယ္ေတာ္အေပၚ၌ ဆီေမႊးေလာင္းခ်ေသာမိန္းမ၏အျပဳအမူကို အနားရွိသူမ်ားက ေဒါသထြက္တတ္ၾကပါသည္။ ကိုယ္ေတာ္ႀကိဳက္သည့္အမႈကို ျပဳေသာသူမ်ားေဒါသထြက္ျခင္း ခံရတတ္ပါသည္။ထုိအမ်ိဳးသမီးႏွင့္ပတ္သက္၍ သခင္ေယ႐ႈက ဤသို႔မိန္႔ေတာ္မူပါသည္။ ''ေယ႐ႈသည္ သိေတာ္မူလွ်င္၊ထုိမိန္းမကိုအဘယ့္ေၾကာင့္ေႏွာက္ယွက္ၾကသနည္း။သူသည္ငါ၌ေကာင္းေသာအမႈကိုျပဳၿပီ။''(မႆဲ၊ ၂၆း၁ဝ)
ထုိအမ်ိဳးသမီးသည္ တရားမေဟာပါ။ သင္တန္းလည္း တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေလွ်ာက္မတက္ပါ။ မိမိ၌ရွိသည့္အရာေလးကိုသာ ကိုယ္ေတာ့္ကို ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကိုယ္ေတာ္ထံမွ ေက်းဇူးျပဳျခင္းကို ခံရၿပီးေက်းဇူးတင္ေသာစိတ္ႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္ကို တုန္႔ျပန္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ယေန႔ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ ကိုယ္ေတာ္ကို မည္သည့္အရာ ျပန္၍ တုန္႔ျပန္ေပးၾကမည္နည္း။ မိမိတတ္ႏိုင္သည့္အရာမိမိ၌ရွိသည့္အရာထဲကသာ ေမတၱာႏွင့္ေပးၾကဖို႔ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိသုိ႔ေပးၾကပါက ကိုယ္ေတာ္၏လက္ခံျခင္းႏွင့္အသိအမွတ္ျပဳမႈကို ခံရမညျ္ဖစ္သည္။

''ငါအမွန္ဆိုသည္ကား၊ဧဝံေဂလိတရားကိုေျမတျပင္လံုးတြင္ ေဟာေသာအရပ္ရပ္တို႔၌ဤမိန္းမကို ေအာက္ေမ့စရာဘို႔သူျပဳေသာဤအမႈကို ၾကားေျပာရၾကလတၱံ႔ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။''(မႆဲ၊ ၂၆း၁၃) ဧဝံေဂလိတရား၌ အကြၽမ္းဝင္သြားျခင္းမွာ ေက်းဇူးကိုသိတတ္ေသာစိတ္ႏွင့္ေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ေပးေသာပမာဏက အေရးမႀကီးပါ။ဘုရားသခင္က စိတ္ႏွလံုးေက်ာက္ကပ္ကို စစ္ေတာ္မူေသာအရွင္ျဖစ္ပါသည္။ လူသည္ တရားကိုႏွစ္သက္ၿပီးအာ႐ံုစိုက္ေနသည့္အခါ ထမင္းစားဖုိ႔ေမ့တတ္ပါသည္။ လူအမ်ားသည္ကိုယ္ေတာ္၏တရားကို နာယူရင္း မိုးခ်ဳပ္သြားပါသည္။ ထုိအရပ္သည္ေတာအရပ္ျဖစ္၍ စားစရာဝယ္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္၊ ဝယ္၍ ရႏိုင္လွ်င္ေသာ္မွဝယ္ဖို႔ ေငြမရွိပါ။ စားမည့္သူက အေရအတြက္အားျဖင့္ မိန္းမႏွင့္ သူငယ္မပါဘဲ ေယာက်္ားႀကီး ငါးေထာင္မွ်''အခ်င္းခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုိ တစ္ေယာက္ သန္႔္႔ရွွင္းေသာ နမ္းျခင္းႏွင့္ႏႈတ္ဆက္ၾကေလာ့။ ခရစ္ေတာ္၏ အသင္းေတာ္အေပါင္းတို႔သည္ သင္တို႔ႏွင့္ ႏႈတ္ဆက္ၾကေလာ႔။''(ေရာ၊ ၁၆း၁၆)'' အခ်င္းခ်င္း ..ေမတၱာနမ္းျခင္းႏွင့္ ႏႈတ္ဆက္ၾကေလာ့''(၁ေပ၊ ၅း၁၄)
ယေန ႔ ကြ်ႏိုပ္တို႔ ''နမ္း''ဆိုသည့္ စကားကို အတူတကြ ဆင္ျခင္လာပါသည္။ ''နမ္း" ျခင္းသည ္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ အေရွ႕တိုင္းသားမ်ား၏ ဓေလ့ထံုးစံေတာ့ မဟုတ္ဘူးလို႔ ကြၽႏု္ပ္ ယူဆပါသည္။ အေနာက္တုိင္း သားမ်ားမွာ မူကား တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ေတြ႔ဆံုၾကသည့္အခါ ''နမ္း''ျပီး ႏႈတ္ဆကၾ္က ပါသည။္ ထိုသို႔ "နမ္း" ျပီး ႏႈတ္ဆက္ျခင္းကို အေလးဂ႐ုျပဳ၍ တန္ဘိုးထားၾက သည္ကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။ သမၼာက်မ္းစာကို ၾကည့္သည့္အခါ ယံုၾကည္သူမ်ား တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက ္ ''နမ္း''ၾကသည္။ ဓမၼေဟာင္း က်မ္းတြင္လည္း တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ျဖစ္ေသာသူမ်ား ''နမ္း" ၾကသည္ကို ေတ႔ြရသည္။ နမ္းျခင္းသည္ လူ႔အသက္တာ၌ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ခ်စ္သည္႔ လကၡဏာ၊ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ႏွင္႔ တန္ဘုိး ထားၾကသည္႔ လကၡဏာအျဖစ ္ ''နမ္း္း'' ၾက ႏႈတ္ဆက္ျကသည္။ ဤသည္က လူ႔ယဥ္ေက်းမႈ တိုးတက္ေစျပီး၊ ေနာက္ဆံုး၌ ဓေလ့ထံုးစံ ျဖစ္သည့္ သေဘာျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္၊''နမ္း''ျခင္းဟူသည္ တေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အေလးထားျခင္း၊ ေမတၱာထားျခင္း ျဖင္႔ ခ်စ္ျခင္း၏ လကၡဏာသက္ေသ ဟုဆုိရမည္ျဖစ္သည္။ အလဲႊဲႊ နမ္း္းခဲ့ဲ့ဘူးၾက။ သမၼာက်မ္းစာ၏ ေဖာ္ျပခ်က္ကို ျပန္၍ဆင္ျခင္ ၾကည္႔ပါေသာ္၊ အခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ သန္႔ရွင္းေသာ နမ္းျခင္းျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္ပါဟု ေဖာ္ျပ ထားပါသည္။ သန္႔ရွင္းေသာ နမ္းျခင္းႏွင့္ နမ္းဖုိ႔ ေဖၚျပ ေသာ္လည္း၊ မသန္႔ရွင္းသည္႔ ညစ္ညဴးေသာ နမ္းျခင္းလည္း ရွိသည္ကို သတိျပဳအပ္ပါသည္။ (၂ရာ၊ ၁၅း၁-၅) ထဲတြင္ အဗရွလံုက ျမိဳ႕တံခါးသို႔ လာသူတိုင္းကို ''နမ္း'' ေနေၾကာငး္ ကုိေတြ႔ရပါသည္။ အဗရွလံုသည္ ဒါဝိဒ္၏ သားျဖစ္ၿပီး၊ ဒါဝိဒ္သည္ ရွင္ဘုရင္ျဖစ္သည္။ အဗရွလံုမွာ ရွင္ဘုရင္ေလာင္း တစ္ဦးဟု ဆုိႏုိင္ပါသည္။ တစ္ေန႔ေသာအခါ အဗရွလံုသည္ ျမင္းရထားမ်ားကို ျပင္၍ ၿမိဳ႕တံခါးဝသို႔ သြားၿပီးလွ်င္ အမႈရွိေသာ သူတို႔သည္ စီရင္ေတာ္ မူျခင္းခံဖို႔ လာသည္တြင္ ထုိသူတို႔အား သင္တို႔သည္ အဘယ္အတြက္ လာသနည္းဟု ေမးပါသည္။ ၿပီးမွ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ဤျပည္၌ တရားစီရင္ေသာ မင္းျဖစ္ပါက မိမိသည္ တရားသျဖင့္ စီရင္မည္ဟု ဆုိၿပီး၊ ထိုသူတို႔၏ အနီးသို႔ ႐ိုေသစြာ ခ်ဥ္းကပ္၍ လက္ကိုဆန္႔ျပီး၊ ထုိသူတုိ႔ကို ကိုင္လ်က ္ ''နမ္း''ေလ့ရွိပါသည္။ အဗရွလံုသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ထုိသို႔နမ္းျခင္း ျပဳပါသနည္း။' 'ထိုိုသုသိုို႔ု႔စီရင္ ေတာ္မူျခင္းကိုို ခုခံအံ့ေသာငွာ ရွင္ဘုရင္ ထံေတာ္သို႔ လာေသာ ဣသေရလ အမ်ိဳးသား အေပါင္းတို႔အား အဗရွလံုျပဳ၍ သူတို႔၏ စိတ္ႏွလံုးကို ခိုးေလ၏။''(၂ရာ၊ ၁၅း၆)။

လူတို႔၏ စိတ္ႏွလံုးသည္ သူ႔ဘက္သို႔ စိတ္ယိမ္းယုိင္ လာဖို႔ရန္ အဗရွလံုသည္ လူတို႔၏ စိတ္အာ႐ံု လြဲေလာက္ရွိပါသည္။ ထုိအခ်ိန္၌ လူအုပ္ႀကီးထဲတြင္ လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္၌ မုန္႔ငါးလံုးႏွင့္ ငါးႏွစ္ေကာင္ရွိပါသည္။ သူကိုယ္တိုင္ ေဝေပးပါကလူမ်ားမ်ား မစားႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္ ထုိလူငယ္ေလးက ထုိမုန္႔ႏွင့္ ငါးကို တပည့္ေတာ္မ်ားမ ွတဆင့္ကိုယ္ေတာ့္ ထံသို႔ ေပးလိုက္ပါသည္။ လူအမ်ားစား၍ ဝၾကသည္ သာမက ပိုလွ်ံပါသည္။ (မာ၆း၃၅-၄၄)

ယေန႔ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ ဘာေပးၾကမလဲ၊ ေပးသည့္အခါ ကိုယ္ေတာ့္ေၾကာင့္ ေပးျခင္း ျဖစ္ေစပါ။ ကိုယ္ေတာ္ ေပးခိုင္းေသာေၾကာင့္ ေပးျခင္းျဖစ္ပါက သက္ေသကို ျပန္၍ ခံစားၾကရ မည္ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ ဘုရားသခင္ ထံမွ ေက်းဇူးေတာ္ကို ခံရသည့္အတိုင္း ေပးၾကဖို႔သာမက ယခု ကြၽႏ္ုပ္တို႔၌ လိုအပ္ ေနေသာအရာ တစ္ခုခုရွိေနပါက ခရစ္စမတ္ လက္ေဆာင္ ကိုယ္ေတာ္ထံ၌ ေတာင္းၾကပါ။ အလုပ္ လိုအပ္ ေနပါသလား၊ ကိုယ္ခ်စ္ေသာ သူက ကိုယ့္ကိုနားလည္ လြဲေနသလား၊ ေငြေၾကး လိုအပ္ ပါသလား၊ ေရာဂါေဝဒနာ ခံစားေနရပါသလား၊ သားသမီး ဆံုးမမရ၍ စိတ္ညစ္ ေနသလား၊ ခရစ္စမတ္ လက္ေဆာင္အျပစ္ကိုယ္ေတာ္ မစပါမည့္အေၾကာင္း ေတာင္းေလွ်ာက္ၾကပါ။ ေတာင္းေသာဆုကို ဘုရားသခင္ လက္ေတာ္မွ အမွန္ပင္ ခံစားရၿပီး သက္ေသခံရေသာ အခြင့္ကို ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေမတၱာႏွင့္ အသိေပး ေဝငွ လိုက္ရပါသည္။

နာမေတာ္ျမတ္၌
ညီအစ္ကိုႀကီး Dr တင္ေမာင္ထြန္း