ပညာေရးလား၊ စီးပြာေရးလား

 

အထက္တန္းေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ေဒါက္တာေတြေတာ္လုိက္ပံုမ်ား

၁။         23-4-2012 (တနလၤာေန႕) ည (၈း၀၀) နာရီ ရုပ္ျမင္သံၾကားသတင္းတစ္ခုမွာ ပညာေရး၀န္ႀကီးေဟာင္း ေဒါက္တာခ်မ္းၿငိမ္း (ေဒါက္ခ်ာခ်မ္း) ကုိ စာစစ္ဥေပဒႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး တင္ျပေနတာျမင္ရေတာ့။ ဒီလူေတြ (အခ်ဳိ႕အေပါင္းပါ) လႊြတ္ေတာ္အေရွ႕မွာ ေနရာေပးတာ ယခင္ႀကိဳးနီစနစ္က ဘယ္ညာလႊဲၿပီးဆက္ၿပီး ရွင္သန္ေနရာ ေရာက္တယ္။ ေဒါက္ခ်မ္း (အေျခခံပညာဆရာ၊ ဆရာမမ်ား အေခၚ) ပညာေရး၀န္ႀကီးတာ၀န္ယူစဥ္ကာလတေလွ်ာက္ အေျခခံပညာကုိ ေကာင္းေကာင္းႀကီးဖ်က္ဆီးသြားတဲ့နံပါတ္ (၁) တရားခံပါ။ ဥပမာတစ္ခုကုိပဲ ေျပာပါရေစ ေဒါက္တာဘြဲ႕ရတာတကၠသုိလ္က ဆရာ၊ ဆရာမေတြကုိ အထက္တန္းေက်ာင္းအုပ္ရာထူးခန္႕ထား တာဟာ အေျခခံပညာကုိ ဖ်က္စီးလုိက္တာဘဲ။ ပညာေရးသေဘာတရားနားမလည္တဲ့လုပ္ရပ္ျဖစ္တယ္။ တကၠသုိလ္မွာ ေဒါက္တာဘြဲ႕ရ တယ္ဆုိတာ သူ႕ရဲ႕ဘာသာရပ္မွာ အထူးကၽြမ္းက်င္တာ (Professional) လုိ႕ထင္ပါတယ္။ [ေဒါက္တာ ေတြအသိဆံုးပါ ကၽြမ္းက်င္လား၊ တတ္လားမတတ္ဘူးလားဆုိတာ] အဲဒီလုိဘာသာရပ္တစ္ခုကုိ ကၽြမ္းက်င္တာနဲ႕ အထက္တန္းေက်ာင္းအုပ္တာ၀န္ေပးတာဟာ တျခား ဆီပါ။ အထက္တန္းေက်ာင္းအုပ္ဆုိတာ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကုိ စီမံရတယ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ရတယ္၊ သင္ၾကားရတယ္၊ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကုိ ေမာင္ႏွမလုိ၊ မိသားစုလုိ၊ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ အႀကံဉာဏ္ယူရတယ္၊ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသား ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ စံျပနမူနာျပဳရတယ္၊ ဆရာဂုဏ္၊ သမားဂုဏ္၊ နာယဂုဏ္(၆) ပါးနဲ႕ညီၫႊတ္ရတယ္။ အသက္အရြယ္၊ လုပ္သက္အေတြ႕ အႀကံဳ၊ ပညာႀကီးရတယ္။ ဒါမွတာ အထက္တန္းေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းကုိ တုိးတက္ေအာင္၊ စည္းကမ္းရွိေအာင္ ဦးေဆာင္ရင္း လိမၼာတဲ့၊ ေတာ္တဲ့၊ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္တဲ့ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေတြကုိ လုပ္ေဖာ္ ကုိင္ဖက္ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားနဲ႕အတူ ေမြးထုတ္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

            အခုေတာ့ၾကည့္ပါဦး ေဒါက္ခ်မ္းလုပ္ခဲ့တာက သူလုိေဒါက္တာဘြဲ႕ရေတြ သူ႕ကုိယွဥ္မွာစုိးလုိ႕ တကၠသိုလ္မွာ မထားေတာ့ဘူး အေျခခံေက်ာင္းေတြကုိ ပုိ႕ခဲ့တယ္။ ေဒါက္တာဆုိတဲ့(အထက္တန္းေက်ာင္းအုပ္လုပ္ေနသူမ်ား) လူေတြကလည္း ကိုယ့္ပညာကုိယ္မွ တန္ဖိုးမထား၊ ပညာမာနမရွိ(အရွက္မရွိ) ကုိယ့္ဌာန (မိမိMajor-ဥပမာ ျမန္မာစာ ဌာန)၊ မိမိတကၠသိုလ္တုိ႕ကုိ သစၥာေဖာက္ၿပီး အထက္တန္းေက်ာင္းအုပ္ေနရာကုိ စီးပြားေရးတစ္ခုလုိ အသံုးခ်ၿပီး ၀န္ႀကီးဆီအတင္းကပ္ဖား၊ မရ/ ရေအာင္သိန္းဆယ္ခ်ီကန္ေတာ့ တဲ့သူေတြ အခုေတာ့ ေဒါက္ခ်မ္းက အေျခခံပညာကုိ ေကာင္းေကာင္းႀကီး အေမြဆုိးေပးခဲ့တယ္။

            ေဒါက္တာေတြဆုိတာ လူကလည္းမေလာက္ေလးမေလာက္စား၊ အသက္ကလည္းငယ္၊ မဟုတ္တဲ့ပညာ မာနကလည္းရွိ၊ ေဒါက္တာဆုိကုိ ပါးစပ္ကမခ်ဘူး။ အေျခခံပညာသေဘာတရားလည္းနားမလည္။ ဆရာလုပ္သက္ ၊ ပညာေရးလုပ္သက္ ၊ အေျခခံပညာ ဆရာ၊ ဆရာမအေတြ႕အႀကံဳလံုး၀မရွိဆုိေတာ့ အထက္တန္းေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းကုိ ဘယ္လုိစၿပီး ကိုင္တြယ္ရမယ္ ဆုိတာ နည္းမလည္ဘူး။ သူတုိ႕သိတဲ့ စီးပြားေရး(ေငြ) တစ္ခုတည္း ဘယ္လုိရေအာင္လုပ္မယ္ဆုိတာကုိ နည္းမ်ဳိးစံု မတရား(ေလာဘႀကီးစြာ) နဲ႕ေန႕တစ္ဓူ၀ႀကိဳးစားၾကတယ္။ လက္ေတြ႕ေလ့လာၾကည့္ၾကပါ ျမန္မာတစ္ႏုိင္ငံလံုးမွာ ေဒါက္တာေတြကုပ္စုပ္တဲ့အေျခခံပညာ အထက္တန္းေက်ာင္းေတြ ဘယ္ေလာက္တုိးတက္လာသလဲ ဆုိတာလက္ခ်ဳိးေရၿပီးစစ္တမ္းေကာက္ၾကည့္ၾကပါ။ ဒါေတာင္ ေဒါက္ခ်မ္းက သူ႕ရဲ႕လူေတြကုိ ေကာင္းတဲ့အထက္တန္းေက်ာင္းေတြကုိပဲ ေရြးၿပီးေပးခဲ့တာ။ ရန္ကုန္မွာဘဲၾကည့္ၾကည့္၊ မႏၲေလးမွာဘဲ ၾကည့္ၾကည့္ ေဒါက္တာေတြေက်ာင္းက ဆရာ၊ ဆရာမေတြစိတ္ဆင္းရဲမႈေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ အလုပ္လုပ္ေနရတယ္။

            ေဒါက္ခ်မ္း(ေဒါက္ခ်ာႀကီး) က မတရားတာမွလြန္ေရာ သူရဲ႕ေဒါက္တာေတြကုိ အေျခခံကသူ႕အဆင့္လုိက္ တက္လာတဲ့ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးေတြထက္ လစာ ပုိေပးထားတယ္။ ေဒါက္ခ်မ္းေျမႇာက္စားေတာ့ လူပါး၀လုိက္တာမွ လြန္ပါေလေရာ၊ ေဒါက္တာေတြ ေက်ာင္းအုပ္အခ်င္းခ်င္းမေျပာနဲ႕ သူတုိ႕အထက္က ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမွဴးေတြ၊ တုိင္းေဒသႀကီးပညာေရးမွဴး/ျပည္နယ္ပညာေရးမွဴးေတြ ကုိေတာင္ လူမထင္ဘူး။ ထစ္ကနဲဆုိ ၀န္ႀကီးဆီဖုန္းဆက္လုိက္ မယ္နဲ႕အျမဲခ်ိမ္းေျခက္ၿပီး ရတဲ့အခြင့္အေရးအကုန္ယူတယ္။

            ေဒါက္တာေက်ာင္းအုပ္ေတြလည္းေတာ္ေတာ္ေလးခ်မ္းသာသြားၾကပါၿပီ။ ေနာက္ဆံုးေပၚကားအမ်ဳိးမ်ဳိး (၃-၄) စီးနဲ႕၊ အိမ္ေတြ၊ ျခံေတြ၊ ေျမကြက္ေတြ၊ ေရႊေတြနဲ႕ သူေ႒းျဖစ္ကုန္ပါၿပီ။ ဒီဖက္မွာလည္း  ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာုင္းသားေတြ အက်င့္ပ်က္၊ စာရိတၱယုိးယြင္း၊ စာခုိးတတ္တဲ့ အေခ်ာင္သမားေလးေတြ၊ ေက်ာင္းေျပးတဲ့ ေ၀ေလေလလူငယ္ေတြ တုိးပြားလာပါၿပီ အနာဂတ္အတြက္ ရတနာဆုိး ေတြ မ်ားမ်ားထြက္လာပါၿပီ။

            ေဒါက္တာေတြကုိ ပုိၿပီးခ်မ္းသာေစတဲ့ အဓိက အခ်က္တစ္ခ်က္ ရွိပါေသးတယ္ အဲဒါက ရန္ကုန္၊ မႏၲေလးမွာ ေခတ္စားတဲ့ Day, Night, ေဘာ္ဒါ၊ က်ဴရွင္ေတြ၊ Private School ေတြ [သီးျခားေဖာ္ျပ၊ ေရးသားပါဦးမည္] ပါ။

            ေဒါက္တာေတြရဲ႕ဆက္ဆံေရးကေတာ့ အသက္ငယ္ၿပီး လုပ္ငန္းအေတြ႕အႀကံဳမရွိေတာ့၊ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကုိ သူတုိ႕အိမ္က အခုိင္းအေစအတုိ္င္းဘဲ ၊ ေမာက္ေမာက္မာမာဆက္ဆံတယ္၊ မတူမတန္ ငါေက်ာင္းအုပ္ပဲ ဆုိၿပီး ပညာျပတယ္။ မလုိအပ္တာေတြကုိ ခ်ဲ႕ၿပီး ခုိင္းတယ္၊ အစည္းအေ၀းေတြကုိ အခ်ိန္ၾကာျမႇင့္စြာ လုိရင္းမေရာက္ႏုိင္ ဘဲ ညေနေက်ာင္းဆင္းကေန ညေန(၅/ ၆) နာရီအထိလုပ္တယ္။ ေက်ာင္းဆင္းၿပီးလည္း မျပန္ခုိင္းေသးဘဲ လက္မွတ္ ထုိးစာအုပ္ကုိ သိမ္းထားတယ္။ ေနာက္က်မွ ျပန္ခုိင္းတယ္။ ငါေက်ာင္းအုပ္ျပန္မေျပာနဲ႕၊ ငါေက်ာင္းအုပ္ငါခုိင္းတာလုပ္ ၊ ငါေက်ာင္းအုပ္ငါေျပာတာလုပ္။ အာဏာရွင္စနစ္နဲ႕ေက်ာင္းေတြကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကတာ။ ဒီၾကားထဲ႐ႈပ္႐ႈပ္ရွက္ရွက္ေတြ ကပါလာေသးတယ္မဟုတ္လား

            ေျပာရရင္ေတာ့ အေျခခံပညာအထက္တန္းေက်ာင္းေတြ ေဒါက္တာေက်ာင္းအုပ္ေတြေၾကာင့္ လံုး၀ ဥႆုန္ ပ်က္စီးသြားပါၿပီ။ ေဒါက္တာခ်မ္းၿငိမ္းလည္းနားလုိက္ပါေတာ့ လႊတ္ေတာ္ကေန ႏႈတ္ထြက္လုိက္ပါ၊ ပညာေရးေကာ္မတီ ကေတာ့ႏႈတ္ထြက္လုိက္ပါ။

ကိန္းဂဏာန္းနဲ႕ၿပီးေတာ့မွာလား

[ျမန္မာႏိုင္ငံပညာေရးကို ျပန္လည္ဆန္းစစ္၍ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေဆာင္ရြက္ရန္အဆိုကို လႊတ္ေတာ္အတည္ျပဳ အဆိုႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာန ဒုတိယ၀န္ႀကီး ဦးေအးၾကဴက ႏုိင္ငံတကာပညာသင္ဆုမ်ားျဖင့္ (၂၅၈၆) ဦးတို႔အား ျပည္ပသို႔ေစလႊတ္ခ့ဲၿပီး ႏွစ္စဥ္တိုးခ်ဲ႕ေစလႊတ္လ်က္ရွိေၾကာင္း] သစ္ထူးလြင္မွ ျပန္လည္ေကာက္ႏုတ္ခ်က္

            ျပည္ပကုိ ပညာေတာ္သင္ေတြ ႏွစ္စဥ္တုိးခ်ဲ႕ေစလႊြတ္တယ္လုိ႕ ကိန္းဂဏာန္းႀကီးႀကီးနဲ႕ လႊတ္ေတာ္မွာ ဒု၀န္ႀကီးဦးေအးၾကဴက ေျပာေနေပမယ့္ ပညာေရးကေတာ့ ႏွစ္စဥ္မေျပာနဲ႕ တစ္ရက္နဲ႕တစ္ရက္ လုိက္လုိ႕မမီေအာင္ ပ်က္စီးေနတာ ၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ ပ်က္စီးေနတာ ၊ အက်င့္စာရိတၱ၊ စည္းကမ္း၊ ယဥ္ေက်းမႈဘာဆုိဘာမွ မသိေအာင္ အေျခခံေက်ာင္းေတြမွာေရာ၊ တကၠသုိလ္မွာပါ ပ်က္စီး ေနပါၿပီ။

            တစ္ခုေတာ့ေမးပါရေစ ႏုိင္ငံျခားကုိ ပညာေတာ္သင္ေတြ ႏွစ္စဥ္ ေထာင္နဲ႕ခ်ီေစလႊတ္ေနတာ အဲဒီ ပညာေတာ္သင္ေတြ အမိႏုိင္ငံျပန္လာေတာ့ ဘယ္လုိ ျပန္အသံုးခ်သလဲ၊ ဘယ္လုိေနရာေပးသလဲ၊ သူတုိ႕ကုိ မူလေနရာ ၊ မူလရာထူးနဲ႕ပဲ ထားတယ္မဟုတ္ လား၊ ပိုေတာင္မွ ေဘးဖယ္ထုတ္တယ္မဟုတ္လား။ ဒါဆုိရင္ ဒု၀န္ႀကီးေျပာတဲ့ ကိန္းဂဏာန္းေတြ ဘယ္ေလာက္ႀကီးႀကီး အလကားပဲ မဟုတ္လား။ ပညာေတာ္သင္အမ်ားစုက အမိေျမကုိ ျပန္လာၾကတယ္ ၊ တခ်ဳိ႕ျပန္မလာဘူး။ တခ်ဳိ႕ျပန္လာၿပီး အလုပ္ထြက္တယ္၊ တခ်ဳိ႕ ျပန္လာၿပီး ျပန္ထြက္သြားတယ္၊ ဒါေတြဟာ ပညာေတာ္သင္ေတြကုိ တန္ဖုိးမထားလုိ႕ ေနရာအတုိင္းအတာတစ္ခု မေပးလုိ႕ျဖစ္တာ။ အမိႏုိင္ငံျပန္လာတဲ့ ပညာေတာ္သင္ေတြကုိ သူတုိ႕ယူခဲ့တဲ့ ဘြ႕ဲနဲ႕ထုိက္တန္ေအာင္ ရာထူးေနရာတစ္ခုေပးမယ္ဆုိရင္ ႏုိင္ငံျခားပညာေတာ္ဌာနမွာ အခုထိရွင္းလုိ႕မရတဲ့ျပႆနာေတြ၊ ရွင္းလုိ႕မႏုိင္တဲ့ျပႆနာေတြရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ ပညာေတာ္သင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖုိ႕ဆုိတာ အမွန္တကယ္ခက္ခဲတဲ့ အလုပ္တစ္ခုပါ။ ျမန္မာျပည္မွာ Interview (လူေတြ႕/စာေတြ႕) အဆင့္ဆင့္၊ ၀န္ႀကီး႐ံုးၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုး သံ႐ံုးေျဖဆုိၿပီးတဲ့အျပင္ ပါတီ/ႏုိင္ငံေရးကုိ မိမိကိုယ္တုိင္ေရာ၊ မိသားစုအသုိင္းအ၀န္း၊ ေဆြမ်ဳိးအားလံုး ကင္းရွင္းၾကမွ သြားခြင့္ရၾကတာမဟုတ္လား။ အေျခခံပညာမွာဆုိရင္ ႏုိင္ငံျခားပညာေတာ္သင္ဆုရဖုိ႕ဆုိရင္ ကုသုိလ္ကံထူးမွ ေတာ္ေတာ္ ကံေကာင္းမွ ရတာေလ။ အဲဒီလုိဆရာ၊ ဆရာမေတြ ႏုိင္ငံျခားကေန ပညာသင္ၿပီး ဘြဲ႕တစ္ခုခုယူလာႏုိင္ရင္ ျမန္မာပညာေရး၀န္ႀကီးဌာန က မေျမႇာက္စားသင့္ဘူးလား၊ ေနရာမေပးသင့္ဘူးလား၊ သူတုိ႕ယူလာတဲ့ ဘြဲ႕နဲ႕ထုိက္တန္ေအာင္ တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္သင့္တာေပါ့ ဒါမွ ပညာေရးဟာ တုိးတက္မယ္၊ ဥပမာ- အေျခခံပညာကဆရာ၊ ဆရာမႏုိင္ငံျခားမွာပညာေတာ္သင္ၿပီး ဘြဲ႕တစ္ခုခုရလာရင္ ေက်ာင္းအုပ္ အဆင့္ရာထူးေပးမယ္ဆုိရင္ အဲဒီေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကေတာ့အနည္းဆံုး ႏုိင္ငံတကာပညာေရးအေငြ႕အသက္ကုိရၾကမွာပဲ၊ ျမန္မာျပည္ကေဒါက္တာေက်ာင္းအုပ္နဲ႕ စစ္ဗုိလ္ေက်ာင္းအုပ္ေတြထက္အမ်ားႀကီးသာမွာပါ။ အေျခခံပညာမွာ ႏုိင္ငံျခားဘြဲ႕ရဆရာ၊ ဆရာမေတြဘယ္ေလာက္ရွိမွာလဲ လက္ခ်ဳိးေရလုိ႕ရမွာပါ။ သူတုိ႕ေတြကုိသာ ေနရာေပးလုိက္လုိ႕ လုပ္ပုိင္ခြင့္ရသြားရင္ အေျခခံေက်ာင္း အားလံုးမဟုတ္ရင္ေတာင္တခ်ဳိ႕မွာ ႏုိင္ငံတကာပညာေရးနည္းစနစ္ေတြ ရွင္သန္ခြင့္ရမွာပါ။ အခုေတာ့ ပညာေတာ္သင္ျပန္လာတယ္ ျပန္လာတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြ ဘာအက်ဳိးမွ မျပဳဘူး ႏွေမ်ာစရာေကာင္းလုိက္တာ။ ဘြဲ႕ေပးလုိက္တဲ့ႏုိင္ငံကုိလည္း မေလးစားရာမေရာက္ ဘူးလား။

            ဒု၀န္ႀကီးဦးေအးၾကဴေျပာတဲ့ ကိန္းဂဏာန္းေတြ အက်ဳိးရွိေအာင္သံုးျပပါဦး ၊ အေရအတြက္ထက္ အရည္အခ်င္းကပုိအက်ဳိးရွိ မယ္ထင္တယ္။ စာရြက္ေပၚမွာပဲ အလုပ္လုပ္ေနၾကမွာလား၊ စာရြက္ေပၚမွာတင္လိမ္ညာလုိ႕အားမရေတာ့ အခုေတာ့ လႊတ္ေတာ္ထဲအထိ လုိက္ၿပီး အက်ဳိးမရွိတဲ့ ကိန္းဂဏာန္းမ်က္လွည့္ျပေနၿပီလား၊ လြႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ႀကီးမ်ား (ျပည္သူ႕ကုိယ္စားလွယ္ႀကီးမ်ား) တင္ျပတဲ့အေျခအေနအရပ္ကုိ ေလ့လာေပးပါ၊ သံုးသပ္ေပးပါ၊ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ေပးပါ။ တင္ျပတဲ့ ကိန္းဂဏာန္းေပၚၾကည့္ၿပီး ေကာင္း၏ ဆုိး၏ဆုိၿပီး မ်ဥ္းမသားလုိက္ပါနဲ႕ ျပင္ပလက္ေတြ႕ဘ၀နဲ႕ႏိႈင္းယွဥ္ဆန္းစစ္ၿပီး ျဖစ္သင့္တာျဖစ္ရမွာကုိ ျပန္လည္ေခ်ပေဆြးေႏြးေစခ်င္ပါ တယ္။ ဒါမွ ၀န္ႀကီးဌာနေတြရဲ႕ On Paper ေတြစနစ္ေလ်ာ့ပါးသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားႀကီးမ်ား ပညာေရးက႑ (အဆင့္ျမင့္၊ အေျခခံ) စနစ္ေျပာင္းလဲဖုိ႕အေရးႀကီးသလုိ လူေတြကုိေျပာင္းဖုိ႕လည္းလုိမွာျဖစ္ပါတယ္။အမွန္တကယ္ တတ္သိနားလည္ ၿပီး လုပ္ငန္းအေတြ႕အႀကံဳရွိတဲ့ပညာတတ္၊ ပညာရွင္ေတြ သူတုိ႕ေနရာမွာ အစားထုိးသြားဖုိ႕လုိမွာျဖစ္ပါတယ္။ ပညာေရးကုိ သုေတသန စနစ္တက်လုပ္ၿပီး ျပည္သူ႕အသံ၊ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားအသံ၊ ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမစစ္စစ္ (ေဒါက္တာ၊ စစ္ဗုိလ္ မပါ)၊ ေက်ာင္းသားမိဘမ်ားအသံ အားလံုးရေအာင္စုေဆာင္းသုေတသနျပဳၿပီး ပညာေရးျပဳျပင္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႕ ေမွ်ာ္လင့္ဆုေတာင္းလုိက္ပါ ရေစ။

ပညာေရးလား၊ စီးပြာေရးလား၊

            ဒီကေန႕ေခတ္မွာ ေဘာ္ဒါ ၊ ေန႕အထူး၊ စာက်က္၀ုိင္း၊ က်ဴရွင္၊ Guide၊ သံုးလျပတ္ အဲဒါေတြမွ မထားႏုိင္ရင္ တကၠသုိလ္၀င္တန္း (ဆယ္တန္း) မေအာင္ဘူး၊ အမွတ္ေကာင္းေကာင္းမရဘူး၊ ဂုဏ္ထူးမရဘူး၊ လုိ႕ခံယူထားတဲ့မိဘနဲ႕ အဲဒါေတြကုိ အားကုိးတဲ့ေက်ာင္းသားက ၉၀%ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္။ ရန္ကုန္၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ မိဘေတြကအၿပိဳင္အဆုိင္၊ ေက်ာင္းသား ေတြက ေက်ာင္းကလႊဲရင္ၿပီးေရာနဲ႕စာကုိအဓိကမထားပဲ[မထားတာမဟုတ္ မထားမိတာ] အျပင္ကုိအားကုိးေနၾကတယ္ေလ။ ေခတ္ကုိက ဒီလုိျဖစ္ေအာင္တြန္းအားေပးတယ္ေလ။ မႏွစ္က ဒုတိယသမၼတ ေဒါက္တာစုိင္းေမာက္ခမ္း မႏၲေလးခရီးစဥ္မွာ အေျခခံပညာ အထက္တန္းေက်ာင္း (၂) ေက်ာင္း မႏၲေလး အထက (၁၆၊ ၂၆) နဲ႕ Private ေက်ာင္း (၂) ေက်ာင္းသြားၾကည့္ရာမွာ Private ေက်ာင္းေတြက သူတုိ႕ရဲ႕ေက်ာင္းအေဆာက္အဦအျပင္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ အိပ္ယာ၊ ကုတင္ေတြပါ Presentation မွာ တင္ျပၾကတယ္ ဒါဟာ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစားေဘာ္ဒါေဆာင္တစ္ခုပဲ အဲဒီေက်ာင္းသားေတြကို ဘယ္မွာ Enroll လုပ္သလဲ အေျခခံပညာအထက္တန္း၊ အလယ္တန္းေက်ာင္းေတြမွာပဲ အေျခခံေက်ာင္းေတြမွာ စာရင္းသြင္း ၊ အေျခခံေက်ာင္းကဆရာ၊ ဆရာမ ေတြကုိ အသံုးမက်ေၾကာင္း၊ စာမသင္ေၾကာင္း၊ စာမတတ္ေၾကာင္း၊ ေ၀ဖန္တယ္ေလ။ ေက်ာင္းသားမိဘနဲ႕ေက်ာင္းသားေတြကုိ ၿခိမ္းေျခာက္တယ္၊ ေျမႇာက္ပင့္တယ္။ မိဘကလည္း ေအာင္ခ်င္ေဇာတစ္ခုပဲသိတယ္ ေက်ာင္းသားရဲ႕အေျခအေနမွန္ကုိ မသိဘူး၊ နားမလည္ဘူး ေက်ာင္းကဆရာ၊ ဆရာမေျပာတာကုိ နားမေထာင္ဘူး အျပင္ကုိယံုတယ္

            ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္စဥ္းစားၾကည့္ပါ၊ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ဟာ ဒီေက်ာင္းမွာ သူငယ္တန္းကစၿပီးေနလာတယ္ ဆိုရင္ အဲဒီကေလးရဲ႕စာရိတၱ၊ အမူအက်င့္၊ စည္းကမ္း၊ အေျပာအဆုိ၊ အေနအထုိင္၊ ေက်ာင္းစာဘာသာရပ္ အားနည္းခ်က္၊ အားသာခ်က္ အားလံုးကုိ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကသိတယ္၊ အဲဒါကုိ န၀မတန္းေရာက္မွ ဒသမတန္းေရာက္မွ ေက်ာင္းကမေကာင္းပါဘူး၊ ဆရာေတြစာသင္မေကာင္းဘူး၊ စာမတတ္ဘူးဆုိၿပီး အျပင္အားကုိးလာတယ္၊ ေငြတစ္ခုပဲသိတဲ့ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးေတြနဲ႕လက္၀ါးခ်င္း႐ုိက္ ေက်ာင္းမွာစာရင္းသြင္း အျပင္မွာ အျပင္ဆရာေတြနဲ႕ေနေတာ့တာပဲ၊ စာေမးပြဲေအာင္ရင္၊ ဂုဏ္ထူးပါရင္ သတင္းစာထဲကေန အျပင္က ဘယ္ဆရာေတြကုိ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ေဖာ္ၿပီး ဂုဏ္ျပဳပြဲေလးေတြလုပ္ၾကတယ္ေလ။ စာေမးပြဲ႐ွံဴးရင္ ေက်ာင္းက ဘယ္ဆရာက၊ ဘယ္ဆရာမက နဲ႕အမ်ဳိးမ်ဳိးေထာပနာျပဳေတာ့တာပဲ၊ မိဘမ်ားသတိထားသင့္တယ္ ဒီကေနဆရာ၊ ဆရာမေတြကုိ မဟုတ္၊ မမွန္တာေျပာၾကလုိ႕ ကေလးေတြမွာ မျဖစ္သင့္ပဲ ဂုိဏ္းသင့္ ေနတယ္။ အဲဒီအျပင္ကေတာ္လွပါတယ္ဆုိတဲ့ စာသင္စားတဲ့ ပညာေရးဘြဲ႕တစ္စံုတစ္ရာ မရတဲ့ ဆရာ၀န္ေတြ၊ အင္ဂ်င္နီယာေတြ၊ ေဆးေက်ာင္းသားေတြ၊ တကၠသိုလ္ဆရာေတြ၊ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားေတြအားလံုးဟာ ေဟာဒီအေျခခံေက်ာင္းကေနသင္ေပးလုိက္တာပဲ၊ အေျခခံေက်ာင္းကဆရာ၊ ဆရာမေတြက သင္ေပး လုိက္တာပဲမဟုတ္လား။

            အျပင္ေလာကမွာ ရွိတဲ့ေဘာ္ဒါ၊ စာက်က္၀ုိင္း၊ ေန႕အထူး၊ သံုးလျပတ္၊ က်ဴရွင္ တခ်ဳိ႕တကယ္ကုိအားကုိးထုိက္ပါတယ္။ ဆရာေကာင္းေတြရွိတယ္ ၊ ေက်ာင္းဆရာစိတ္ဓာတ္အျပည့္အ၀ရွိတယ္၊ ေစတနာထားတယ္။ (လူနည္းစုေပါ့ေနာ္) အဲဒီဆရာေကာင္း ေတြေၾကာင့္ အျပင္ေလာကဟာ နာမည္ေကာင္းခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ခုေနာက္ပုိင္းေခတ္မွာေတာ့ စီးပြားေရးတြက္ေနၾကပါၿပီ၊ တစ္လကုိ က်ပ္တစ္သိန္းကေန ေလးငါးသိန္းအထိ လစာေပးထားေတာ့ ေက်ာင္းကဆရာ၊ ဆရာမေတြေတာင္ အသက္ ၆၀ ျပည့္လုိ႕ ပင္စင္ယူရင္ သြားၾကတယ္။ (နည္းလမ္းမက်လုိက္တာ အစုိးရေတာင္ပင္စင္ေပးထားတာ အျပင္မွာ ျပန္ခန္႕တယ္လုိ႕) ။ တခ်ဳိ႕ဆုိရင္ လုပ္သက္ျပည့္ (ႏွစ္ ၃၀) နဲ႕ ပင္စင္ယူတယ္၊ ေဆးပင္စင္ယူတယ္ ၊ အလုပ္ထြက္တယ္ နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႕ အျပင္ေလာကဆီမွာ လြတ္လပ္မႈနဲ႕ စီးပြားတြက္ ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမဘ၀ကုိ စြန္႕ အျပင္ဆရာ၊ ဆရာမဘ၀ကုိ ခံယူသြားၾကတယ္၊ ဒီေနရာမွာ စဥ္းစားသင့္တာက ပညာေရးကုိ ျပဳျပင္မယ္ဆုိရင္ [ဘက္စံုေထာင့္စံုကေနသုေတသနျပဳဖုိ႕လုိမယ္ဆုိတာပဲ]

            အဲဒီအျပင္ေလာကပညာေရးကုိ လူပါး၀ေအာင္ (ေက်ာင္းပညာေရးကုိ ေစာ္ကားေအာင္) ဘယ္သူေတြလုပ္ေနတယ္ထင္သ လဲ။ ႐ံုးခ်ဳပ္ကအရာရွိႀကီးေတြပဲ သူတုိ႕ စာသင္တာနားမလည္ဘူး ၊ စာတတ္တာနားမလည္ဘူး၊ အေျခခံပညာေက်ာင္းေတြကုိ နားမလည္းဘူး သူတုိ႕သိတာ အေျခခံပညာေက်ာင္းဆုိတာ သူတုိ႕လက္ထဲမွာရွိတယ္လုိ႕ ယူဆထားတယ္။ နားမလည္ဒါလည္းမေျပာနဲ႕ ဦးစီးမွဴး၊ ဦးစီးအရာရွိဆုိတာ ႐ံုးစာေရးကျဖစ္လာတာ၊ လက္ေထာက္ၫႊန္ၾကားေရးမွဴး၊ ၫႊန္ၾကားေရးမွဴး၊ ဒုတိယၫြန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္၊ ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ဆုိတာ စစ္ဗုိလ္ကျဖစ္လာတာ၊ စဥ္းစားတာၾကည့္ ပညာေရးမပ်က္စီးပဲခံႏုိင္႐ုိးလား၊ အခုထိ ေက်ာင္း၊ ေက်ာင္းသား၊ ဆုိတာရွိေသးတာေက်ာင္းဆရာေတြကုိ ေက်းဇူးတင္ရမယ္။ အဲဒီ႐ံုးခ်ဳပ္ကလူႀကီးဆုိတဲ့လူေတြက နယ္ေပါင္းစံုက ေက်ာင္းသားေတြကုိ ေကာ္မရွင္ယူၿပီး ေဘာ္ဒါအပ္ေပးေနတာ၊ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးေတြလည္းအတြန္႕မတက္ရဲဘူး၊ လက္ခံဆုိရင္လက္ခံရတာပဲ။ အဲဒီလုိဆုိမွ ေတာ့အျပင္ေဘာ္ဒါေတြ လူပါး၀ၿပီေပါ့ အားကုိးရွိတာကုိး။ အဲဒီအားကုိးက ႐ံုးခ်ဳပ္တစ္ခုတင္မကဘူး ဟုိအထက္အထိပါေသးတယ္။

            ေဘာ္ဒါေတြမွာ ပညာေရးကပင္စင္ယူၿပီးတဲ့ဆရာ၊ ဆရာမေတြသြားၿပီးအလုပ္လုပ္ၾကတယ္။ ေဘာ္ဒါေဆာင္ဆုိတာ စီးပြားေရး တြက္ထားတာ။ဆယ္တန္းေအာင္ေတြ ေပါေခ်ာင္ေကာင္း Guide ေတြထားၿပီး အဓိက ၁၀ တန္းကုိ နာမည္ယူၾကတာေလ။ တျခား ၅ တန္းကေလ ၈ တန္းေလာက္ကေတာ့ လံုး၀အေလးမထားဘူး ေပ်ာ္ရင္ၿပီးေရာ၊ Guide ေတြ၊ ဆရာေတြကလည္း B.Ed ဘြဲ႕မရဘူး ဆုိေတာ့ ပညာေရးသေဘာတရား၊ ကေလးစိတ္ပညာ၊ ေက်ာင္းသားအုပ္ခ်ဳပ္မႈ သိပ္ည့ံတာ၊ ဒီေတာ့ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားနဲ႕ Guide နဲ႕ေပါင္းမိၿပီး ပ်က္စီးခ်င္တုိင္းပ်က္စီးေနတာပဲ၊ အေျခခံပညာကလာတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြနဲ႕ေတာ့လံုး၀ အဆင္မေျပဘူးေလ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အေျခခံေက်ာင္းကလာတာအေတြ႕အႀကံဳရင့္က်က္ၿပီး ဆရာ၊ဆရာမေတြ ပင္စင္စားေတြ၊ ေဘာ္ဒါကေန ထြက္ေျပးရတာေပါ့။

            ပညာေရးကုိျပဳျပင္မယ္ဆုိရင္ အမွန္ကုိ ျမင္ၾကည့္ပါ၊ ဘက္စံုေထာင့္စံုကေနဆန္းစစ္ပါ။ အေပါက္ႀကီးလြန္းရင္ လူကအေပါက္ႀကီးထဲေရာက္ေနလုိ႕ မျမင္ရပါဘူး၊ အပ္ေပါက္ေလာက္ရွိတဲ့ ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကုိ လုိက္ၾကည့့္ေနရင္ ျမန္မာ့ပညာေရးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ တုိးတက္လာမွာမဟုတ္ပါဘူး။

ဆရာစုိင္းမင္း - ေရးသားေပးပို ့ထားတဲ့ ပညာေရးဆုိင္ရာေဆာင္းပါးျဖစ္ပါတယ္။

Posted in: ျမန္မာ