Samuel Soe Lwin ~ The Spirit Fruit

Samuel Soe Lwin
"အင္းစိန္၊ ခဝဲၿခံ ႏွစ္လမ္း" "သံုးေထာင္ပါ" "ပံုမွန္ ႏွစ္ေထာင္ပါ
ဘယ္လိုလုပ္ သံုးေထာင္ ျဖစ္ရတာလဲ" "ဒါဆိုလည္း ရပါတယ္
ဆရာ" ခဝဲၿခံမွ ေျမာက္ဥကၠလာသို႕ အပါတ္စဥ္ ၾကာသပေတး အမ်ိဳးသမီးမိတ္သဟာယႏွင့္
တနဂၤေႏြ ၀တ္ျပဳ အစည္း အေ၀းကို လာေရာက္ဦးေဆာင္ ေနက် ျဖစ္သည္မို႕၊ ပံုမွန္
တကၠစီကို ငွား မစီးျဖစ္ေသာ္လည္း အေရးႀကံဳပါက မၾကာမၾကာ ငွါးၿပီးျပန္ေနက်မို႕ တကၠစီ
ခကို တီးမိ ေခါက္မိ သိေနပါသည္။ ယခုလည္း စာေရးသူ၏ လံုးခ်င္းစာအုပ္ကို ထုတ္ေ၀ရန္
အေရးကိစၥ ရွိေနေသးေသာေၾကာင့္ အလ်ဥ္စလို အိမ္ျပန္ လိုသျဖင့္ တကၠစီ တစ္စီးအား
ျမရတနာ လမ္းထိပ္တြင္ တားလိုက္ျခင္းပါ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေစ်းသင့္ သြား
သျဖင့္ အသာပင္ ၀င္ထိုင္လိုက္သည္။ ကားေလးသည္ ေျမာက္ဥကၠာအ၀ိုင္းမွ မဂၤလာဒံု
စသည္ ျဖင့္ ေမာင္းႏွင္ ေနရင္း… စာေရးသူလည္း မိမိအေတြးယာဥ္ေၾကာတြင္သာ ေမ်ာေန
မိသည္။ ̏ ဆရာက ခရစ္ယာန္ လား" "ေၾသာ္….ဟုတ္ပါတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႕လည္း" "ဘာရယ္
လို႕ ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ဆရာရယ္…ေမးၾကည့္တာပါ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ယံုၾကည္သူပါပဲ"
ဒီလိုႏွင့္ စပ္မိစပ္ရာ စကား စျမည္ ေျပာရင္း။ `ဘုရား၊ တရား´ ေရးရာ ေရာက္သြား
ၾကသည္။

"ဟုတ္တယ္ ဆရာ ရယ္… ကၽြန္ေတာ္တို႕ ငယ္စဥ္ကတည္းက `အရာရာမွာ
ဘုရားကို ဦးထိပ္ထား´ လို႕ အေမ ႏွင့္ အေဖကလည္း မၾကာခဏ ေျပာဘူးပါတယ္..
ဒါေပမ့ဲ…." "၀ူး……" ကားဆရာသည္ … `ဒါေပမ့ဲ´ ဟူေသာ စကားႏွင့္အတူ စကား ေခတၱ
ရပ္သြား သည့္ နည္းတူ ပင့္သက္ခ်သံကိုလည္း ၾကားရသျဖင့္ စာေရးသူ စိတ္မေကာင္း စြာ
ျဖစ္မိရာမွ အားနာေသာ္လည္း စကား မဆက္ခင္ ၾကားျဖတ္စကား ေမးလိုက္မိသည္။
"စကားျဖတ္ ေျပာလို႕ စိတ္ေတာ့ မရိွနဲ႕ေနာ္၊ အစ္ကို ေျပာတ့ဲ `ဒါေပမ့ဲ´ ဆိုတာက
ဘာျဖစ္လို႕လည္း ကၽြန္ေတာ္ သိလို႕ရမလား" "ဒီလိုပါ ဆရာ…. ကၽြန္ေတာ့္ကို မိဘေတြက
ထပ္တူထပ္မွ် ေျပာဆို ဆုံးမ ခ့ၾဲ ကေပမ့ဲ တကယ္ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ မိဘစကားကိုလည္း
ကၽြန္ေတာ္ နားမေထာင္ခ့သဲ လို၊ လက္ေတြ႕မွာ ဘုရားကိုလည္း ကိုးစားျခင္း မရိွခ့ဲပါဘူး"
ကားသမားသည္ သူ၏ ရင္တြင္း ျဖစ္ေပၚေနေသာ ပရိေ၀ဒ ေသာက အျဖာျဖာကို စာေရး
သူအား ရင္ဖြင့္ ေျပာၾကားေနပါသည္။ တစိမ္းတရံျဖစ္ေသာ္လည္း ရင္ဖြင့္ေနျခင္းက ဓမၼ
ဆရာ ျဖစ္၍ပင္ ျဖစ္မည္ဟု စာေရးသူ ယံုၾကည္မိသည့္အတိုင္း တိတ္ဆိတ္စြာျဖင့္
နားေထာင္ ေပးေနမိသည္။ "ဆရာေရ…. ကၽြန္ေတာ္ မနက္မွ ညခင္းအထိ ကားေမာင္းၿပီး
အိမ္ျပန္ ေရာက္ေတာ့ ဘယ္လိုေနသလဲ ဆိုတာ အခု ဆရာႏွင့္ စကားေျပာရင္း ျပန္သတိရမွ
ရယ္ေမာစရာ ျဖစ္ေနမွန္းသိေတာ့တယ္" "ဘယ္လိုျဖစ္လို႕လည္း ကၽြန္ေတာ့္စကားမွာ အမွား
မပါဘူးလို႕ေတာ့ ထင္တယ္၊ အမွား ပါသြားရင္လည္း ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္" "မဟုတ္ပါဘူးဆရာ…
ဒီလို ေလ ဆရာက `မနက္ျဖန္ကို အမွီျပဳ၍ မ၀ါႂကြားႏွင့္´ ဘုရားကို မေမ့ႏွင့္ ဆိုတာကိုပါ..
ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ျပန္ေရာက္ရင္ ခ်က္ျခင္း ထမင္း မစား ရဘူး ဆရာ
ေရ႕…" "ဘာျဖစ္လို႕လည္း အမ်ိဳးသမီးက အိမ္မွာ မရွိဘူးလား၊ ေန မေကာင္းလို႕လား"
"မဟုတ္ဘူးဆရာ… အိမ္ေရာက္ရင္… ကၽြန္ေတာ့္ အမ်ိဳး သမီးက ကိုရီးယား ကားကို
ၾကည့္ေနတတ္တယ္… အ့ ဲ ေၾကာ္ျငာ မ၀င္မခ်င္း ကၽြန္ေတာ့္ အတကြ ္ အခြင့္အေရး မရိွဘူး၊
ေၾကာ္ျငာ ၀င္ေတာ့မွ တီဗီြေရွ႕က ထၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ထမင္း၀ိုင္းကို ျပင္ေပးတာ"
ဟုသူ၏ အိမ္ေထာင္ေရးအေၾကာင္းကို အေျခခံ လွ်က္ စာေရးသူသည္ "အိမ္ေထာင္မွာ
ေမတၱာ" ဆုိေသာ ဓမၼေတးကေလးကို ရြတ္ ျပရင္း၊ ဘုရားသခင္၏ ေမတၱာေတာ္
အေၾကာင္းကို ႏွီးေႏွာဖလွယ္ျဖစ္ၾကသည္။ သည္လိုႏွင့္ ခ၀ဲၿခံသို႕ ေရာက္ေသာအခါတြင္
ကား ေပၚမွအဆင္း၊ တကၠစီခ ႏွစ္ေထာင္ကို ထုတ္အေပး…. " အစ္ကို… ကၽြန္ေတာ္
ေျပာသလို ..ဘုရားကို ဦးစား ေပးပါေနာ္။ အစ္ကို႕ အမ်ိဳးသမီးက အစ္ကို႕ထက္ ကိုးရီးယား
ကားကို ဦးစားေပးသလို အစ္ကိုကလဲ ဘုရားသခင္ထက္ အျခားေသာ အရာေတြကို
ဦးစားေပးသလို ျဖစ္ေနရင္ ေတာ့ ဘုရားလည္း ေက်နပ္ႏိုင္မယ္ မထင္ဘူး" "ဟာဗ်ာ
…ဆရာ ကလည္း ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ" "ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ျဖစ္ေပမ့ဲ မွန္ေနတယ္ မဟုတ္
လား" "ဟဲ…ဟဲ….." ကားဆရာသည္ ရယ္ရယ္ေမာေမာႏွင့္ သူ႕စကားႏွင့္သူ သေဘာ
က်ကာ ရယ္ေမာလွ်က္ရွိသည္။

"ဆရာရယ္ ဒီေန႕ ဆရာ့ကို လိုက္ပို႕ရတာ အရမ္း ေက်းဇူး
တင္တယ္။ ဒီေန႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အမႈေတာ္ျမတ္အတြက္ ပါ၀င္တယ္လို႕ပဲ လက္ခံ လိုက္ပါ
ဆရာ။ ပိုက္ဆံကို မယူေတာ့ပါဘူး၊ ဆရာေျပာတ့ဲ မႆဲ ၆း၃၃ ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္း
ေကာင္း နားလည္သြားပါၿပီ" "၀ူး……" ၿငိမ့္ေညာင္းစြာ ထြက္သြားေသာ တကၠစီကို သူ
ေငးေမာၾကည့္ေနရင္း ဘုရား သခင္၏ ရင္တြင္းတြင္လည္း ၿငိမ့္ေညာင္းသာယာေသာ
သံစဥ္မ်ား လြင့္ပ်ံေန ေပေတာ့ မည္………။ Samuel Soe Lwin