သမၼတၾကီး အာျဗဟံ လင္ကြန္း

သုတၱံ ၂၂း၁ "ေကာင္းေသာ အသေရကို မ်ားစြာေသာ ဥစၥာထက္ သာ၍ ေရြးစရာ ေကာင္း၏။ သူတစ္ပါး စံုမက္ျခင္း ေက်းဇူးသည္ ေရႊေငြ ထက္သာ၍ ေကာင္း၏။
အမရိကန္ ႏုိင္ငံတြင္ သမၼတၾကီးမ်ား အဆက္ဆက္ ရွိခဲ့ရာ အခ်ိဳ႕ေသာ သူမ်ားက လွပေသာ သမိုင္းေၾကာင္းကို ေရးခဲ့ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ သူမ်ားက ရာဇ၀င္ တြင္ေလာက္ေအာင္ ထူးခၽြန္း ေျပာင္ေျမာက္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ား ရွိခဲ့သလို အခ်ိဳ႕ေသာ သူမ်ား၌ အထင္ၾကီး ေလးစား ဂုဏ္ယူဘြယ္ ေကာင္းေသာ ဂုဏ္ပုဒ္ မ်ားလည္း ရွိခဲ့ၾကပါသည္။


သမၼတၾကီး အျဗဟံ လင္ကြန္းသည္လည္း အေမရိကန္ ႏုိင္ငံ၏ သမၼတ တစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ သူသည္ လူပင္ ေသေသာ္လည္း နာမည္ မေသခဲ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ပါးျဖစ္သည္။ သမၼတၾကီး လင္ကြန္း အပါအ၀င္ အထင္ကရ ပုဂၢိဳလ္ၾကီး ေလးဦး၏ ရုပ္တုကို Black Hill Of Dakota ေတာင္တန္းတြင္ ထြင္းထု ထားသည္မွာ အသက္၀င္လွျပီး ကမာၻ႕အံဘြယ္ လက္ရာ တစ္ခု အျဖစ္ ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကား ခဲ့ပါသည္။ သမၼတၾကီး လင္ကြန္းသည္ အရပ္ျမင့္ျမင့္၊ ခါးကိုင္းကုိင္း၊ ေမးရုိးကားကား ႏွင့္ ရုပ္ရည္မွာ မထည္၀ါ လွေသာ္လည္း အဘယ္ေၾကာင့္ သူသည္ ႏုိင္ငံေက်ာ္ ရပါသနည္း။

သူသည္ ဆင္းရဲေသာ မိသားစုမွ ေပါက္ဖြားလာပါသည္။ လက္လုပ္ လက္စား လယ္သမား မိသားစုတြင္ ဖခင္၏ လယ္ယာ လုပ္ငန္း၌ အသက္ (၂၀) အထိ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါသည္။ အညတရ သစ္လံုး အိမ္တိုင္ ကေလးမွ ခမ္းနား ထည္၀ါလွေသာ သမၼတ အိမ္ျဖဴေတာ္ၾကီး၌ တစ္ေန႔ ေရာက္ရမည္ကို လင္ကြန္း အေနႏွင့္ စဥ္းစားမိမည္ မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ေတာ္ျပီး ၾကိဳးစားသူ တစ္ဦး ျဖစ္လာသည္။ ထုိကဲ့သို႔ေသာ ၾကီးျမတ္သူ တစ္ဦး ျဖစ္လာရန္ လမ္းေၾကာင္းေပးသည့္ အရာမွာ သူ၏ ရုိးသား ေျဖာင့္မက္ျခင္းႏွင့္ ေကာင္းစြာ အသက္ရွင္ ခဲ့ျခင္း တုိ႔ေၾကာင့္ဟု ဆိုလွ်င္ မွားမည္မထင္ပါ။ သူသည္ သမၼတ တစ္ဦး ျဖစ္လာရသည္ကို ေျပာျပမည္ ဆိုလွ်င္ အေတာ္ပင္ ခရီး ရွည္မည္ ထင္ပါသည္။

သူ႔အသက္ (၂၀) သို႔ ေရာက္လာ ေသာအခါ မိဘလယ္ကို စြန္႔ျပီး ျမိဳ႕သို႔ တတ္လာသည္။ အေမရိကန္ ေတာင္ပိုင္း ျပည္နယ္ရွိ နယူေအာ္လန္းျမိဳ႕သို႔ မစၥစပီ ျမစ္ၾကီးကို ျဖတ္ျပီး ေရလမ္းခရီး ျဖင့္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ၀ါခင္းမ်ား၌ အလုပ္ လုပ္ေနၾကေသာ နီဂရိုး ကၽြန္မ်ားကို ပထမဦးဆံုး ျမင္ေတြ႕လိုက္ရာ အေတာ္ပင္ ထိပ္လန္႔ တုန္လႈပ္ သြားျပီး ကၽြန္စနစ္ ပေပ်ာက္ဘို႔ မိမိၾကိဳးစား မည္ဟု စိတ္ဆံုး ျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္သည္။

ဖခင္၏ လယ္ယာ လုပ္ငန္းမွ ထြက္ခြါလာျပီးေနာက္ အလုပ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး လုပ္ခဲ့သည္။ ပထမဦးစြာ သူသည္ စာေရး အလုပ္ ၀င္လုပ္သည္။ ထို႔ေနာက္ စတုိးဆိုင္ပိုင္ရွင္ ထို႔ေနာက္ စာတိုက္အုပ္ အလုပ္မ်ားကို လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဥပေဒ ပညာကို သင္ယူျပီး ေရွ႕ေန တစ္ဦး ျဖစ္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ႏုိင္ငံေရး ေလာကသို႔ ေျခခ်ျပီး စကား ေျပာေကာင္းသူ တစ္ဦးအျဖစ္ လူသိထင္ေပၚ ေက်ာ္ၾကား လာခဲ့သည္။

နယူေယာက္ျမိဳ႕ လူထု တရားေဟာ ပြဲၾကီး၌ ကၽြန္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္ေသာ သူ၏ မိန္႔ခြန္းက လူအမ်ားကို တုန္လႈပ္ေစခဲ့သည္။ သူသမၼတ ျဖစ္လာေသာ အခါတြင္ အေမရိကန္ျပည္၌ ကၽြန္မ်ားအားလံုးကို လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာ ခြင့္ေပးလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ လင္ကြန္းသည္ အသက္ရွည္စြာ မေနလိုက္ရပါ။ ကၽြန္စနစ္ကို အဆံုးသတ္ ေစသည့္ ျပည္တြင္းစစ္ အျပီး ကဇတ္ရုံ၌ စိတ္မႏွံ႕သူ တစ္ဦး၌ လုပ္ၾကံ သတ္ျဖတ္ျခင္းကို ခံရလုိက္ရပါသည္။ သူသည္ ျပည္သူ႔ အခ်စ္ေတာ္ သမၼတၾကီး တစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့သည္မွာ သူေတာ္၍ တတ္၍ မဟုတ္ပါ။ သူ၏ ရုိးသားေျဖာင့္မက္ ျခင္းႏွင့္ သနားၾကင္နာ တတ္ေသာ ႏွလံုးသား ရွိေသာေၾကာင့္သာလွ်င္ ျဖစ္သည္။

သူသည္ ၾကင္နာတတ္ေသာ ႏွလံုးသားမွာ လူကိုပင္ မဆိုထားႏွင့္ တရိစာၦန္မ်ားကိုပင္ ၾကင္နာ ခ်စ္ခင္ေသာ သူတစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။ ရယ္စရာ ေကာင္းသည့္ အျဖစ္အပ်က္ကို ေဖာ္ျပခ်င္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူသည္ ေရွ႕ေနတစ္ဦးျဖစ္ျပီး သူငုယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ အတူ အျခားျမိဳ႕ တစ္ျမိဳ႕ သို႔ ျမင္းစီး ထြက္လာရာ တာလမ္းေလးအတုိင္း ေလွ်ာက္လာၾကပါသည္။ သူတို႔သည္ ရြံ႕ ႏြံအိုင္ကို ျဖတ္ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ၀က္ငယ္ကေလးတစ္ေကာင္ ထိုရြံ႕အိုင္ထဲသို႔ ျပဳတ္က်ရာ ထို၀က္ကေလးမွာ ရုန္းကန္ေနျပီး စူးရွစြာ ေအာ္ေနသည္။ လင္ကြန္းက "ေအာ္ သနားစရာ ၀က္ကေလးပါလား" ဟု ဆိုသည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူ႔အေဖၚမ်ားကို "ငါဒီမွာ ရပ္ျပီး ၀က္ကေလးကို ကယ္ခ်င္တယ္။" ဟု ေျပာေသာအခါ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက "မမိုက္ခ်င္စမ္းပါနဲ႔ကြာ၊ မင္းတစ္ကိုယ္လံုး ရြံ႕ေတြ ေပကုန္ရင္ တရားရုံး တရားသူေရွ႕မွာ ဘယ္လိုလုပ္ ရင္ဆိုင္မွာလဲ" ဟု ေျပာပါသည္။

သို႔ေသာ္ ခရီးဆက္လာၾကရာ မလွမ္းမကမ္းတြင္ လင္ကြန္သည္ မေနသာေတာ့ဘဲ " ဟုိ၀က္ကေလးကို ဒီလို ပစ္မထားရက္ ဘူးကြာ" ဟု ဆိုကာ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ကာ ရြံ႕ႏြံထဲတြင္ နစ္ေနေသာ ၀က္ကေလးကို ခက္ခက္ခဲခဲ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ျပီးသည္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း မ်ားႏွင့္ အတူ ခရီးဆက္ေလသည္။

သူငယ္ခ်င္းမ်ားက "မင္း အ၀တ္အစားေတြ ညစ္ပတ္ကုန္ျပီ" ဟု သူ႔ကို ညည္းညဴၾကပါသည္။ သူကလည္း " ငါ့ အ၀တ္အစား အတြက္ မပူပါနဲ႔၊ နဲနဲ ပါးပါး သန္႔ရွင္းေရး ျပန္လုပ္လိုက္ရင္ အဆင္ေျပသြားမွာပါ။ ဒုကၡ ေရာက္ေနတဲ့ ၀က္ကေလးကို ကယ္တင္လုိက္ရလို႔ ငါ့ႏွလံုးသား ထဲမွာ နာက်င္မႈ သက္သာသြားတယ္။" ဟု ရယ္ေမာလွ်က္ ျပန္ေျပာလိုက္ပါသည္။

ဘာမွ မဟုတ္ေသာ ၀က္ကေလး တစ္ေကာင္အေပၚတြင္ သနားၾကင္နာ စိတ္ရွိေသာ သူတစ္ဦးသည္ သနားစရာ ဘ၀မွာ ရုန္းကန္ ေနရေသာ ကၽြန္မ်ားအတြက္ မ်ားစြာ လုပ္ေဆာင္ ႏုိင္ခဲ့ျခင္းသည္ ဂႏၶ၀င္ စာတင္ေလာက္သည္ မဟုတ္ပါလား"
၂၀၁၁ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလထုတ္ စိန္ေခၚသံ မဂၢဇင္းမွ မမူမူ၀င္၏ စာမူကို ျပန္လည္ကူးယူ ေဖာ္ျပပါသည္။

Posted in: တရားေဟာခ်က္မ်ား