အသက္အရြယ္ အိုမင္းလာေသာအခါ၀ယ္

ကြၽန္ေတာ္ဟာ အသက္ ၉၁ ႏႇစ္ ေက်ာ္လာခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ကမၻာ့စာနယ္ဇင္းတို႔၊ ေရဒီယိုတို႔၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားတို႔မႇာ မၾကာမၾကာလာတတ္တဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သတင္းေတြ ဂ႐ုစိုက္ နားေထာင္ေလ့ရႇိပါတယ္။

ကမၻာမႇာဒီေန႔အသက္အရႇည္ဆံုးလူမ်ဳိး
လြန္ခဲ့တဲ့ အသက္ ၁၅ ႏႇစ္ ေလာက္တုန္းက ကမၻာမႇာ အသက္အရႇည္ဆံုး လူမ်ဳိးေတြဟာ ေနာ္ေ၀၊ ဆြီဒင္၊ ဒိန္းမတ္၊ အိုက္စလန္ စတဲ့ ျပည္သူျပည္သားေတြလို႔ ေလ့လာမိသလိုပဲ။ အဲဒီလူေတြရဲ႕ အစားအေသာက္ ေလ့လာၾကည့္ေတာ့ အမ်ားအားျဖင့္ ဒိန္ခ်ဥ္ကိုသာ ေသာက္ၾကတဲ့အတြက္လို႔ သိရတယ္။ အဲဒီလို စကင္ဒီေႏႇးဗီးယားနယ္ဟာလည္း ကမၻာမႇာ ႏြားႏို႔ အထြက္ေကာင္းတဲ့ ႏိုင္ငံေတြထဲ ပါ၀င္တယ္။
အခုေတာ့ ဒီဘက္ပိုင္းမႇာ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးေတြဟာ ကမၻာမႇာ အသက္အရႇည္ဆံုးေနရာကို ယူလိုက္ၿပီတဲ့။

တိုင္းျပည္အစိုးရကလည္း က်န္းမာေရးအတြက္ ဂ႐ုစိုက္ၿပီး မျပတ္ညႊန္ၾကားေပးတယ္တဲ့။ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးတိုင္းဟာ က်န္းမာေရးကို ဂ႐ုစိုက္တယ္။ ကိုယ္လက္လႈပ္ရႇားမႈကို စက္႐ံု၊ အလုပ္႐ံုတြင္သာမက တစ္ျပည္လံုးကို ဦးေဆာင္ဦးစီးျပဳၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္က အခ်ိန္ သတ္မႇတ္ေပးထားတယ္။ အဲဒီလို အသံလႊင့္ၿပီး အခ်က္ေပးတဲ့အခ်ိန္မႇာ ေယာက်္ား၊ မိန္းမေတြဟာ မိမိတို႔ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြကို ေခတၲရပ္ဆုိင္းၿပီး က်န္းမာေရးအတြက္ ကိုယ္လက္လႈပ္ရႇား ေလ့က်င့္ၾကရတယ္။

ၿပီးေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္မႇာလည္း အသားထက္ သီးႏႇံေတြကို ပိုစားၾကတယ္။ အဆီအစိမ့္ေတြကိုလည္း အမ်ားအားျဖင့္ ေရႇာင္တယ္။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတာင္ သူတုိ႔တုိင္းျပည္ကထြက္တဲ့ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ပဲ စားတယ္။ 
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ သူတို႔တိုင္းျပည္မႇာ ဓာတုပစၥည္းေတြပါတဲ့ ေျမၾသဇာကိုသံုးေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ ကိုယ္တိုင္က မသံုးၾကဖို႔ ပညာေပးတယ္။

အသက္အရြယ္ႀကီးတဲ့လူေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္ဓာတ္က်ေအာင္ မေနဘဲ က်န္တဲ့ ရက္ႂကြင္းကေလးေတြကို မိမိ မိသားစုအတြက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း အက်ဳိးရႇိမဲ႕ အလုပ္တစ္ခုခုကို ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ကိုင္ေနဖို႔ အထူး လိုတယ္ဆိုတာ တစ္ေန႔တျခား နားလည္မိပါတယ္  .  .  .

သူတုိ႔တုိင္းျပည္က ထြက္တဲ့ သီးႏႇံေတြက ေစ်းႀကီးေပမယ့္ ကိုယ့္တိုင္းကိုယ့္ျပည္က ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြကိုပဲ ၀ယ္စားၿပီး ႏုိင္ငံျခားကလာတဲ့ သီးႏႇံေတြ ေစ်းႏႈန္းခ်ဳိေပမယ့္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေရႇာင္တယ္တဲ့။
အဲဒီလို အစားအေသာက္ကိုလည္း ဂ႐ုစိုက္စားၾကတယ္။ ကိုယ္ကာယ လႈပ္ရႇားတယ္။ ၿပီးေရပူလည္း စိမ္ၾကတယ္တဲ့။ ဒီလို စိမ္ေျပနေျပ ေရပူစိမ္ေတာ့ တစ္ေန႔တာ ပင္ပန္းသမွ် အေၾကာအခ်ဥ္ေတြကိုလည္း ေျပေစတယ္တဲ့။ အဲဒီလို အေၾကာင္းေၾကာင္း ေတြေၾကာင့္ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးေတြဟာ အသက္ရႇည္တယ္တဲ့။

ဂ်ပန္အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ အမ်ဳိးသားေတြထက္ အသက္ရႇည္တယ္လို႔ သိရတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ လင္ယူသားေမြး ကိစၥေတြဟာလည္း ေယာက်္ားေတြထက္ ပိုတယ္။ လင္ယူသားေမြးေတာ့ အားအင္ခ်ည့္နဲ႔ေစတယ္။ ဒါဟာ က်န္းမာေရးကိုအင္ မတန္ထိခိုက္တဲ့ အဲဒီလို လင္ယူသားေမြး ေနတာေတာင္ ဂ်ပန္ေယာက်္ားေတြထက္ အသက္ရႇည္ေသးတယ္ဆိုရင္ တကယ္လို႔မ်ား လင္ယူသားေမြးမ်ား မျပဳခဲ့လွ်င္ အခုထက္ပိုၿပီး အသက္ရႇည္မယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။

၀န္ထမ္းေတြ အၿငိမ္းစားယူၿပီးေနာက္
အေမရိကန္မႇာ ၅၅ ႏႇစ္ဆိုရင္ ၀န္ထမ္းေတြကို ပင္စင္ေပးတယ္။ အဲဒီအထဲက ၁၉ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ကသာ ေအးေဆးစြာ ေနရတယ္။ ေဂါက္သီး႐ိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ၈၁ ရာခိုင္ႏႈန္းကေတာ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း အက်ဳိးရႇိမယ့္ 
သိပၸံပညာတို႔ကို ရႇာေဖြဆည္း ပူးဖို႔ လုပ္ၾကတယ္။ အနာဂတ္ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ အတြက္ အေမြအႏႇစ္ေတြ ထားခဲ့ဖို႔ ကမၻာအရပ္ရပ္ကို ခရီးထြက္ ေလ့လာၾကတယ္။

တခ်ဳိ႕ ပင္လယ္ေျမေအာက္ရႇိ သတၲ၀ါေတြအေၾကာင္း ေလ့လာ ရႇာေဖြတယ္။ ဓာတ္ပံု၊ ဗီဒီယိုနဲ႔ မႇတ္တမ္းျပဳတယ္။ တခ်ဳိ႕ အာကာသမႇာရႇိတဲ့ ၾကယ္တံခြန္ေတြ ေလ့လာျခင္း၊ မႇတ္တမ္းျပဳျခင္း၊ က်မ္းျပဳျခင္း စတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ အက်ဳိးေက်းဇူး  ရႇိမယ့္ ပညာရပ္ေတြကို ေလ့လာၾကတယ္။

ဒီလိုေလ့လာၾကတဲ့အခါ ေငြကုန္ေၾကးက် ခံရတယ္။ တခ်ဳိ႕အသက္ပင္ ဆံုး႐ံႈးၾကတယ္။ ဒီလို ပင္စင္ေပးခံရေပမယ့္ စိတ္အားမငယ္တဲ့အျပင္ မိမိတို႔ေနာက္ဆံုး လူေလာကမႇာ ေနရမယ့္ ႂကြင္းက်န္တဲ့ရက္ေတြ၊ လေတြ၊ ႏႇစ္ေတြမႇာ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ တာ၀န္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ၾကတယ္။

င႐ုတ္က်ည္ေပြ႕အတတ္ေပါက္တဲ့ႏႇယ္
တခ်ဳိ႕ တုိင္းျပည္ေတြမႇာ အရင္က အသက္ႀကီးတဲ့ လူေတြရဲ႕အေၾကာင္းကို မႇတ္တမ္းျပဳၾကတယ္။ ေနာက္ ၁၀ ႏႇစ္ၾကာမႇ အဲဒီလို မႇတ္တမ္းမႇတ္ရာျပဳတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္ေတြစာရင္းကို ျပန္ေကာက္ယူၾကျပန္တယ္။ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ကြယ္လြန္သြားၾက တယ္ဆိုတာ ေတြ႕ရတယ္။

က်န္တဲ့ ဘုိးဘြားေတြကို ဘာမ်ား လုပ္ကိုင္ခ်င္ၾကသလဲလို႔ ေမးေတာ့ တခ်ဳိ႕ ေသခါနီးေတာ့မႇ စာသင္ခ်င္ၾကတဲ့။ င႐ုတ္က်ည္ေပြ႕အတတ္ေပါက္ ဆိုတဲ့ သေဘာလိုေပါ့။

က်န္တဲ့သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြရဲ႕ သမုိင္းေၾကာင္းေတြကို ျပန္ေလ့လာတဲ့ အခါ 'စိတ္ေကာင္း၊ ေစတနာေကာင္း၊ သေဘာေကာင္းတဲ့ ေမတၲာတရားထားတဲ့ ဘိုးဘြားေတြဟာ အရက္၊ ကြမ္း၊ ေဆးလိပ္ မေသာက္တဲ့လူေတြထက္ အသက္ ခုနစ္ႏႇစ္ေတာင္ ပိုလို႔ရႇည္တယ္တဲ့။

ဥပါဒန္ေၾကာင့္ ဥပဒ္ေရာက္
အသက္ႀကီးလာၿပီျဖစ္တဲ့ ဘိုးဘြားေတြဟာ မိမိကိုယ္မိမိ ငါေတာ့ အသက္ႀကီးၿပီ၊ ပုတီးစိတ္ၿပီး ေသမယ့္ရက္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ၿပီး ေနရင္ေတာ့ ဒီလို ခံယူခ်က္ရႇိတဲ့အတိုင္း သခ်ဳႋင္းကုန္းကို ျမန္ျမန္ေရာက္ေတာ့မယ္။ ငါေတာ့အိုၿပီလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခံယူလိုက္ တဲ့လူဟာ တကယ္ကို အိုသြားတယ္တဲ့။ အားငယ္တဲ့စိတ္ ၀င္လိုက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ မိမိ႐ုပ္ဟာလည္း တစ္ခါတည္းက်သြားတယ္။ အိုသြားတယ္။ စိတ္ေထာင္းေတာ့ ကိုယ္ေၾကတယ္တဲ့။

ဒါေၾကာင့္ အသက္အရြယ္ႀကီးတဲ့ လူေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္ဓာတ္က်ေအာင္ မေနဘဲ က်န္တဲ့ရက္ႂကြင္းကေလးေတြကို မိမိ မိသားစု အတြက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း အက်ဳိးရႇိမယ့္ အလုပ္တစ္ခုခုကို ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ကိုင္ေနဖို႔ အထူးလိုတယ္ ဆိုတာကို တစ္ေန႔တျခား နားလည္မိပါတယ္

ႏိုင္ငံျခားေရာက္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းရဲ့စာ
ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ထံက စာလာပါတယ္။ သူက ဒီလိုေရးထားပါတယ္။ 'အိုတယ္ဆိုတာ ေသတာထက္ ဆိုးပါတယ္' အိုတယ္ဆိုေတာ့ ေခ်ာင္းနေဘးမႇာ တံုးလံုးခ်ည္းလဲေနတဲ့ သစ္တံုးႀကီးလိုပဲ။

ေသာင္ျပင္ေပၚမႇာ တံုးလံုးခ်ည္းလဲေနတဲ့ သစ္တံုးႀကီးဟာ ေနပူဒဏ္၊ ေလပူဒဏ္၊ မိုးေရဒဏ္တို႔ ထိၿပီး တျဖည္းျဖည္း ပဲ့ၿပီးပဲ့ၿပီး ေႂကြမြပ်က္စီးသြားသလိုပါပဲ။
'သစ္တံုးႀကီးဟာ ျမင္ကြင္းက ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္သြားလည္း မဟုတ္သလို'
'အသက္အရြယ္ႀကီးလာေတာ့ ကားေဟာင္းကားအိုႀကီးမ်ားလို ဟိုက ခ်ဳိ႕ယြင္း၊ ဒီက ခ်ဳိ႕ယြင္းသလိုတဲ့'
'ဟိုအရင္ ငယ္စဥ္တုန္းက အိုရမႇာ၊ ေသရမႇာ မေၾကာက္ခဲ့ပါဘူး။ အခုလည္း မေၾကာက္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အိုတာဘာလဲဆိုတာ ယခုမႇ သိလာပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အိုတယ္ ဆိုတာ ေသတာထက္ ဆိုးပါတယ္'
အဲဒီလိုေရးၿပီး သူက ဒီလို ဆက္ေရးျပန္ပါတယ္။

'အိုေၾကာင္းေတြ ဒီေလာက္ေရးေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ေရာဂါေ၀ဒနာေတြ ဖိစီးၿပီး အိပ္ရာထဲမႇာ လဲေနၿပီလား၊ ဒီလိုေတာ့လည္း မဟုတ္ပါ။ ေရာဂါ ႀကီးႀကီးမားမားရယ္လို႔လည္း မရႇိပါ။ pick-up ကားလို ကိုယ္တိုင္ေမာင္းႏိုင္ဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သြက္သြက္လက္လက္ သြားႏိုင္၊ လာႏိုင္၊ စားခ်င္တာ စားႏိုင္တုန္း ျဖစ္ပါတယ္။

'ေသရမယ့္ရက္ကလည္း တျဖည္းျဖည္း နီးလာၿပီ ဆိုေတာ့ က်န္တဲ့ ရက္ႂကြင္းကေလးေတြကို အက်ဳိးရႇိစြာ အသံုးခ်လိုပါတယ္။ အိမ္မႇာလည္း တတ္ႏိုင္သမွ် တရားထုိင္တယ္။ တရားေခြေတြနာတယ္။ တရားစာအုပ္ေတြ ဖတ္တယ္။

ဒါေပမယ့္ သိပ္ၿပီး အားမရပါ။ ဒီထက္ပိုၿပီး လုပ္သင့္တယ္လို႔ပဲ ထင္ေနပါတယ္။

အဲဒီလို ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက ႏိုင္ငံျခားကေန စာေရးခဲ့ပါတယ္။ သူ႕အသက္ဟာ အခု ၇၆ ႏႇစ္ရႇိခဲ့ပါ ၿပီ။ အၿငိမ္းစား ဆရာ၀န္ တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အေတြ႕အၾကံဳလည္းမ်ားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးပါ။

ကြၽန္ေတာ္က ျပန္ၾကားစာကို ဒီလို ေရးေပးလုိက္တယ္
အထက္မႇာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ အေမရိကန္ ပင္စင္စားေတြအေၾကာင္း ၿပီးေတာ့ ေခ်ာင္းနံေဘးမႇာ ေသာင္တင္ေနတဲ့ သစ္တံုးႀကီးအေၾကာင္း ေရးေပးလိုက္ပါတယ္။ ေနပူဒဏ္၊ ေလပူဒဏ္၊ မိုးေရဒဏ္တို႔ ထိၿပီး တျဖည္းျဖည္း ပဲ့ၿပီးပဲ့ၿပီး 
ေႂကြမြပ်က္စီးသြားတဲ့ အျဖစ္ကို မေရာက္ေအာင္ ဆြဲယူ လႊစင္ေပၚတင္ၿပီး လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ လိုအပ္သလို ခြဲစိတ္ပစ္လိုက္ရင္ သစ္တံုးႀကီးဟာ အလိုလို တန္ဖိုးရႇိသြားမယ္လို႔ ေပါ့ဗ်ာ။

ၿပီးမေသမီ ႂကြင္းက်န္တဲ့ အခ်ိန္ပိုင္းကေလးမႇာ ေသမယ့္ရက္ဟာ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ နီးလာၿပီဆိုကာ ေသျခင္းတရား တစ္ခုထဲကိုသာ႐ႈၿပီး တရားအားထုတ္ေနတာထက္ လူဟာ တစ္ေန႔ေသမယ္ ဆိုတာကို အသိတရား  ထားၿပီးမႇ တရားလည္းအားထုတ္ရင္း၊ အေမရိကန္ ပင္စင္စား အမ်ားစုေတြ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ ေျမေပၚေျမေအာက္ လွ်ိဳ႕၀ႇက္ေနတဲ့ ဒါမႇမဟုတ္ လူေတြမသိေသးတဲ့ သိပၸံပညာေတြ ရႇာေဖြတဲ့ အလုပ္မ်ဳိး မလုပ္ႏိုင္တဲ့တိုင္ေအာင္ မိမိ ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ တစ္ပံုတစ္ေခါင္းႀကီး ရႇိခဲ့တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳ ေတြကို က်မ္းႀကီးက်မ္းငယ္ အသြယ္သြယ္အျဖစ္ မျပဳစုႏိုင္တဲ့တိုင္ က်မ္းတစ္ေစာင္ စာတစ္ဖြဲ႕ေလာက္ကိုေတာ့ ျပဳစုေစခ်င္ေၾကာင္း။ အဲဒီလိုလုပ္ခဲ့ပါရင္ ဟိုကနာတာ၊ ဒီကကိုက္တယ္ဆို တဲ့ နာက်င္မႈအေပၚ အာ႐ံုေရာက္မႇာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ အသက္လည္း ရႇည္မယ္။ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အလုပ္အေကြၽးေတြကိုလည္း ျပဳရာက်မယ္ေပါ့ဗ်ာ။လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ အက်ဳိးရႇိမယ့္ အလုပ္တစ္ခုခုကို လုပ္ကိုင္ရင္း တရားထုတ္ႏုိင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းပါေၾကာင္းလို႔ ျပန္စာ ေရးေပးလိုက္ပါတယ္။

Posted in: က်န္းမာေရး