ထိုးေကၽြးလိုက္ရေသာ ႏြမ္းေၾကဘဝမ်ား

မီးေရာင္မွိန္ပ်ပ် ထြန္းထားတဲ့ ၁၀ ေပ ပတ္လည္ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ မိန္းကေလးငယ္ ၂ ဦး ေမြ႔ရာတခုစီေပၚမွာ လဲေလ်ာင္း ေနၾကပါတယ္။ေလေအးေပးစက္က ထုတ္လႊတ္ေနတဲ့ အေအးေငြ႔ေတြေၾကာင့္ အခန္းတြင္းမွာ ေအးစိမ့္ေနေပမယ့္ မိန္းကေလး ႏွစ္ဦးစလုံး စြပ္က်ယ္ပံုစံ အကႌ် လက္ျပတ္ေတြနဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီရွည္ ၀တ္ဆင္ထားၾကတယ္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ ညဥ့္ငွက္ကေလးမ်ား (ဓာတ္ပံု - Felix Features)

မွိန္ပ်ပ်အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ သူတုိ႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ေကာင္းေကာင္းမျမင္ရေပမယ့္ သူတုိ႔ဆီက စူးစူးရွရွ ျပင္းလြန္းတဲ့ ေရေမႊးအနံ႔ေတြက ေလေအးစက္ တပ္ထားတဲ့ အခန္းတခုလုံးကို ဖုံးလႊမ္းေနတယ္။ အသက္ ၅၀ ေက်ာ္အရြယ္ အမ်ဳိးသားႏွစ္ဦး အခန္းထဲကို လွမ္း၀င္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ မိန္းမငယ္ ႏွစ္ဦးစလုံး လဲေလ်ာင္းေနရာကထလုိ႔ “မဂၤလာပါ” ဆုိတဲ့ ျမန္မာလို မပီမသ ႏႈတ္ဆက္သံနဲ႔ ခရီးဦးႀကဳိ ျပဳလိုက္ၾကတယ္။

မိန္းကေလးႏွစ္ဦးက အမ်ဳိးသားႏွစ္ဦးကို သူတို႔ရဲ႕ ေမြ႔ရာႏွစ္ခုေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းခုိင္းၿပီး အမ်ဳိးသားႏွစ္ဦးရဲ႕ ေျခဖ၀ါးေတြကုိ တစ္ရႈးနဲ႔ သုတ္ေပးကာ စတင္ႏွိပ္နယ္ေပးပါတယ္။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္အၾကာမွာ အမ်ဳိးသားႏွစ္ဦးရဲ႕ေဘးမွာ မိန္းမငယ္ႏွစ္ဦးပါ လဲေလ်ာင္းလုံးေထြးသြားၿပီး ေမြ႔ရာႏွစ္ခုၾကားမွာ အနက္ေရာင္ လိုက္ကာစ တခုက ကာဆီးသြားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ အခန္းတြင္းမွာရွိေနတဲ့ မွိန္ပ်ပ်အလင္းေရာင္က လူလုံး သဲသဲကြဲကြဲမျမင္ရတဲ့အထိ အရမ္းေမွာင္ မုိက္သြားခဲ့ပါၿပီ။

မိန္းကေလးႏွစ္ဦးက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ အႏွိပ္ခန္းအမည္ခံ ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္းမွာ လုပ္ကုိင္ေနၾကတဲ့ အလုပ္သမေလးေတြျဖစ္ပါတယ္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ကာရာအုိေက၊ တည္းခိုခန္း၊ အႏွိပ္ခန္း အမည္ခံၿပီး ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္း လုပ္ကုိင္ဖြင့္လွစ္မႈ တေန႔ထက္တေန႔ ပိုမိုတုိးပြားလာေနပါတယ္။

လမ္းမေတြ၊ ရပ္ကြက္ေတြ၊ ေစ်းေတြ၊ ကားဂိတ္ေတြ၊ ႐ုပ္ရွင္႐ုံေတြေအာက္မွာ ပုံစံ အသြင္ အမ်ဳိးမ်ဳိးယူ လုပ္ကုိင္ၾကတဲ့ ျပည့္တန္ဆာေတြရွိေနသလို ႀကီးမားလွတဲ့ တုိက္တာအေဆာက္အဦးေတြေပၚမွာ အမည္အမ်ဳိးမ်ဳိးခံ ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့  တရားမ၀င္၊ တရား၀င္ စီးပြားေရးအမည္တပ္ လုပ္ငန္းႀကီးေတြမွာ လုပ္ကုိင္ၾကတဲ့ ျပည့္တန္ဆာေတြလည္း မနည္းလွပါဘူး။

အထူးသျဖင့္ တရားမ၀င္ အႏွိပ္ခန္းေတြက ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္းကုိ ႀကီးႀကီးမားမား က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ျဖစ္ေစတဲ့ အမည္ခံ လုပ္ငန္းေတြဆုိရင္ မမွားႏုိင္ပါဘူး။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္နဲ႔ ဆင္ေျခဖုံးေနရာေတြအထိ ဖြင့္လွစ္ေနၾကတဲ့ အႏွိပ္ခန္းဆုိတဲ့ လုပ္ငန္းေတြက တကယ္ေတာ့ က်န္းမာေရးအတြက္ ေညာင္းညာလုိ႔ ႏွိပ္တဲ့အႏွိပ္ခန္းမ်ဳိးေတြ မဟုတ္သလို အဲဒီ အႏွိပ္ခန္းေတြကို လာၾကတဲ့သူေတြကလည္း အနင္းအႏွိပ္ ခံခ်င္လို႔လာၾကတဲ့ သူေတြမဟုတ္ပါဘူး။ အခေၾကးေငြေပး လိင္ေပ်ာ္ပါးႏုိင္တဲ့ အဲဒီလို အမည္ခံ အႏွိပ္ခန္းေတြ ဖြင့္ႏုိင္ဖို႔ကိုလည္း ေဒသခံအာဏာပုိင္၊ ရဲနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြကို အႏွိပ္ခန္းပိုင္ရွင္ေတြက လာဘ္ေငြအရင္းအႏွီး ႀကီးႀကီးမားမားေပး ဖြင့္လွစ္ရတာျဖစ္ပါတယ္။

“ဆုိဖီ” လို႔ သူ႔ကုိယ္သူ မိတ္ဆက္တဲ့ အသက္ ၂၅ ႏွစ္အရြယ္ မိန္းမငယ္က ကမာရြတ္ၿမိဳ႕နယ္၊ လွည္းတန္းေစ်းအနီး အထပ္ျမင့္ တုိက္ခန္းက်ယ္ႀကီးတခုမွာ ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ အႏွိပ္ခန္းတခုက အလုပ္သမ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာစကား ဝဲဝဲနဲ႔ သူရဲ႕အသံကုိ ၾကားတာနဲ႔ ဆိုဖီက တုိင္းရင္းသူတေယာက္မွန္း သိသာေစပါတယ္။

“ဒီအလုပ္ကို လုပ္ျဖစ္ခဲ့တာ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္သြားၿပီ။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္ စေရာက္တုန္းက သူနာျပဳ အကူသင္တန္း တက္တယ္။ သင္တန္းဆင္းၿပီးေတာ့ ေဆးခန္းတခုမွာ အကူသူနာျပဳအျဖစ္ အလုပ္၀င္တယ္။ လစာ ၃ ေသာင္းခြဲရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ကုိျပန္ပို႔ဖို႔ ဘယ္လိုမွ မလုံေလာက္ဘူး။ အေဆာင္ေန သူငယ္ခ်င္းက လစာေကာင္းတဲ့အလုပ္ လုပ္မလားဆုိၿပီး ေခၚလာရာက ဒီလုပ္ငန္းခြင္ထဲ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ပထမေတာ့ ႏွိပ္ေပးရတယ္လုိ႔ပဲ မွတ္ခဲ့တာ။ သူငယ္ခ်င္းက ေမးတယ္၊ ႏွိပ္တာတခုတည္းနဲ႔ေတာ့ တလကုိ ၅ ေသာင္းအျပင္ ပုိမရဘူး။ ေငြရႊင္တဲ့သူ ေဘာစိ (သူေဌး) ေတြလာရင္ ဘာမစဥ္းစားနဲ႔ ကုိယ္လိုခ်င္သေလာက္ ေတာင္း၊ ၿပီးေတာ့ တနာရီေလာက္ အတူတူအိပ္ေပးလိုက္ဆုိတာနဲ႔ အဲဒီကစၿပီး ဒီအလုပ္ လုပ္ျဖစ္သြားတာ” လို႔ ဆိုဖီက သူ႔ရဲ႕ အႏွိပ္သမဘ၀ အစကုိ ေျပာျပပါတယ္။

ဆိုဖီက ကခ်င္ျပည္နယ္ ျမစ္ႀကီးနားက လာေရာက္တာျဖစ္ၿပီး သူ႔မွာ မိသားစု ေျခာက္ဦးရွိတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ သူ႔မိဘႏွစ္ဦး အပါအ၀င္ ေမာင္ႏွမေလးဦးရွိတဲ့ သူ႔မိသားစုမွာ သူက အႀကီးဆုံးသမီးပါတဲ့။ ၁၀ တန္းမေအာင္တဲ့အခ်ိန္ မိသားစု စား၀တ္ေနေရး မေျပလည္လို႔ ရန္ကုန္တက္ အလုပ္လုပ္ရာကေန ဒီအလုပ္ကို လုပ္ျဖစ္သြားခဲ့တာပါ။

အကူသူနာျပဳဘ၀က တလ ၃ ေသာင္းခြဲနဲ႔ အိမ္ကို ေငြျပန္ပုိ႔ဖို႔ ေနေနသာ ကုိယ့္၀မ္း၀ေအာင္ေတာင္ မစားႏုိင္ခဲ့ရာက အႏွိပ္ခန္း အလုပ္သမဘ၀မွာေတာ့ သူ႔ဘ၀ အမ်ားႀကီးအဆင္ေျပလာၿပီလို႔ ဆိုဖီက ဆုိပါတယ္။

“တလကို ႏွစ္သိန္း အိမ္ျပန္ပို႔ႏုိင္တယ္။ မိဘေတြလည္း ဘာအလုပ္လုပ္မွန္း မသိဘူး၊ ေမးလည္း မေမးဘူး။ ဒီအလုပ္က  ကိုယ့္အတြက္ေရာ အိမ္အတြက္ေရာ အရမ္း အဆင္ေျပတယ္” လို႔ သူက ေျပာတယ္။

ဆုိဖီက အႏွိပ္ခန္းလာတဲ့လူတုိင္းနဲ႔ အတူညအိပ္ရတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ အႏွိပ္ခန္းကို ပုံမွန္လာ ေငြျဖဳန္းႏုိင္တဲ့၊ ေသာက္စားမူးယစ္ႏုိင္တဲ့ ေငြေၾကးတတ္ႏုိင္သူေတြကိုသာ  အဓိကထား လိင္ေဖ်ာ္ေျဖမႈေပးရတာလို႔ ဆုိပါတယ္။
သူ႔အေနနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္ဆိုတဲ့ လြတ္လပ္မႈတခုရွိတယ္လို႔ ဆုိဖီက ဆုိတယ္။ ဒါက လမ္းမေတြေပၚက ျပည့္တန္ဆာ ညဥ့္ငွက္ေလးေတြထက္သာတဲ့ အခြင့္အလမ္းတခုပါလုိ႔ သူက ေျပာပါတယ္။

“အႏွိပ္ခန္းဆုိတာက လူမ်ဳိးစုံပဲ။ ကိုယ္က လူတုိင္းနဲ႔ အိပ္တာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ တခ်ဳိ႕လူေတြက လာအႏွိပ္ခံ၊ ဟုိကိုင္၊ ဒီကိုင္လုပ္၊ မုန္႔ဖိုးေပး၊ ျပန္သြားၾကတယ္။ အဓိက ပုံမွန္ေဖာက္သည္ကုိပဲ အဓိက အားထားရတာ။ ဖား (သူေဌး) တေကာင္ ရထားၿပီဆုိရင္လည္း ကိုယ့္အတြက္ေရာ၊ အႏွိပ္ခန္းအတြက္ေရာ အမ်ားႀကီးအဆင္ ေျပတယ္။ အႏွိပ္ခန္းမွာ ဖား သုံး၊ ေလးေကာင္ ခ်ိတ္ထားႏုိင္တဲ့ သူဆုိရင္ သိပ္မပင္ပန္းေတာ့ဘူး” လို႔ ဆုိဖီက ဆိုတယ္။

“ဆိုဖီ” လို တုိင္းရင္းသူ မိန္းကေလးမ်ဳိးေတြ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အႏွိပ္ခန္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ရွိေနပါတယ္။ မရမ္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္ သမုိင္းလမ္းဆုံအနီးမွာ ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ အႏွိပ္ခန္းတခုမွာဆိုလည္း အႏွိပ္သမ စုစုေပါင္း ၄၇ ဦး ရွိပါတယ္။ ဘုရင့္ေနာင္၊ ေအာင္မဂၤလာကားဂိတ္၊ ဒဂုံဧရာအေ၀းေျပးလို လူစည္ကားတဲ့ကားဂိတ္ေတြ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္၊ ၿမိဳ႕စြန္စတဲ့ ၿမိဳ႕နယ္ေပါင္းစုံမွာ အႏွိပ္ခန္း ေထာင္ခ်ီရွိႏုိင္တယ္လို႔ ကားပြဲစားေတြက ဆုိပါတယ္။

“ဘုရင့္ေနာင္ လမ္းဆုံနားမွာတင္ မရွိဘူးဆုိရင္ အႏွိပ္ခန္းေရာ၊ တည္းခုိခန္းေရာ၊ ကာရာအုိေကေရာ တရာေလာက္ရွိမယ္။ အဲဒါေတြအကုန္လုံးကလည္း ဇယားေရႊ႕ (လိင္ေပ်ာ္ပါး) လို႔ ရတဲ့ေနရာေတြခ်ည္းပဲ” လို႔ ကားပြဲစားတဦးက ေျပာတယ္။

ဒါေပမယ့္ အႏွိပ္ခန္းေတြကေတာ့ အဓိက ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္းရဲ႕ အခ်က္အခ်ာလို႔ ဆုိပါတယ္။ အႏွိပ္သမေလးေတြ၊ KTV ဆုိင္ေတြက အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ မိန္းကေလးေတြထဲမွာ ခ်င္း၊ ရခုိင္၊ ရွမ္း၊ ကရင္၊ ကခ်င္၊ ပအုိ႔ဝ္ စတဲ့ တုိင္းရင္းသူေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတယ္လို႔ ပုံမွန္သြားေရာက္ေလ့ရွိတဲ့ ဘုရင့္ေနာင္က ကားပစၥည္းေရာင္း၀ယ္ေရး စီးပြားေရးသမားတဦးက ဆိုတယ္။

“တခ်ဳိ႕ဆုိရင္ ျမန္မာစကား နားမလည္ဘူး။ ကုိယ္လုပ္ခိုင္းခ်င္တဲ့အရာကို အမူအရာနဲ႔ လုပ္ျပခုိင္းရတယ္” လို႔ အဲဒီ စီးပြားေရးသမားက ဆုိပါတယ္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ အႏွိပ္ခန္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ၁ နာရီအႏွိပ္ခံရင္ ၀န္ေဆာင္မႈကုိ လိုက္လို႔ ၂၅၀၀ နဲ႔ ၃၅၀၀ အၾကား ေစ်းႏႈန္းသတ္မွတ္ထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေစ်းႏႈန္းက သာမန္ႏွိပ္ေပးတဲ့ ၀န္ေဆာင္မႈပဲရမွာျဖစ္ၿပီး လိင္ေပ်ာ္ပါးခ်င္လို႔ရွိရင္ေတာ့ အနည္းဆုံး ၁၅၀၀၀ ေလာက္ေပးရတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။

အႏွိပ္ခန္းမွာ လာေရာက္အလုပ္လုပ္တဲ့ မိန္းကေလးေတြမွာ ဧရာ၀တီတုိင္း၊ အိမ္မဲ၊ မအူပင္၊ လပြတၱာ၊ ေဒးဒရဲစတဲ့ နာဂစ္ေဒသေက်းရြာေတြက မိန္းကေလးေတြပါသလို တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈမရွိတဲ့ ကခ်င္၊ ရွမ္း၊ ကရင္ျပည္နယ္ဘက္ေတြက
မိန္းကေလးေတြပါတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဖြံ႔ၿဖဳိးမႈ ေႏွးေကြးတဲ့ ခ်င္း၊ ရခုိင္လို ေဒသက မိန္းကေလးေတြလည္း  ရွိေပမယ့္ အေရအတြက္အားျဖင့္ နည္းတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

အႏွိပ္ခန္းအမ်ားစုက နယ္ေဒသေတြက လာေရာက္တဲ့ မိန္းကေလးေတြကုိပဲ လိုလိုလားလား အလုပ္ခန္႔ခ်င္ၾကၿပီး နယ္ေဒသက မိန္းကေလးေတြက အလုပ္ေျပာင္းေရႊ႕မႈ အလြန္နည္းတာေၾကာင့္ အလုပ္ခန္႔ခ်င္ၾကတာလုိ႔ သိရပါတယ္။

“အႏွိပ္ခန္းေတြမွာ နယ္က မိန္းကေလးေတြ ဘာလို႔ ပုိပုိမ်ားလာလဲဆုိေတာ့ နယ္က မိန္းကေလးေတြက ရန္ကုန္ေရာက္ အထည္ခ်ဳပ္တို႔ ဘာတုိ႔ ၀င္လုပ္၊ ရတဲ့လစာနဲ႔ ဘယ္လိုမွ မေလာက္ဘူး။ မေလာက္ေတာ့ ထြက္ေပါက္ရွာရင္း တခ်ဳိ႕လည္း
အႏွိပ္ခန္းေရာက္၊ တခ်ဳိ႕လည္း KTV ေရာက္၊ တခ်ဳိ႕ေတြကေတာ့ လမ္းေပၚမွာ အခ်ိန္ျပည့္ ျပည့္တန္ဆာဘ၀ေတြဆီ ေရာက္ကုန္ၾကတာ။ အဓိက စား၀တ္ေနေရးပဲ” လို႔ အႏွိပ္ခန္းတခုက မန္ေနဂ်ာတဦးက ဆုိပါတယ္။

အႏွိပ္ခန္းေရာက္လာတဲ့ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ဘ၀က လမ္းမေတြေပၚက ဘ၀ေတြထက္စာရင္ အမ်ားႀကီး လုံၿခဳံတယ္လုိ႔ အဲဒီမန္ေနဂ်ာက ဆုိပါတယ္။

“လမ္းမေပၚမွာဆုိရင္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးမယ့္လူ မရွိဘူး။ အႏွိပ္ခန္းမွာ အလိုမတူရင္၊ ျပႆနာရွိရင္ အႏွိပ္ခန္းဘက္က တာ၀န္ယူရွင္းေပးရတာ။ ေဖာက္သည္က မူးၿပီး ရမ္းလုိ႔ရွိရင္လည္း Waiter ေတြက ဆြဲထုတ္သြားတာပဲ။ လမ္းေပၚက ဘ၀ထက္ေတာ့ အမ်ားႀကီးသာပါတယ္။ တခုေတာ့ရွိတယ္။ အလုပ္က ၂၄ နာရီမွာ ၁၈ နာရီေလာက္လုပ္ရတယ္။ အိပ္ခ်ိန္နည္းတယ္။ သူလုပ္ႏုိင္ရင္ လုပ္ႏုိင္သေလာက္ အက်ဳိးအျမတ္ က်န္မယ္။ လစာက တေသာင္း၊ လူတေယာက္ တဆက္ရွင္ (တနာရီ) ၂၅၀၀ နဲ႔ ႏွိပ္ရင္ ႏွိပ္တဲ့မိန္းကေလး အတြက္က အနည္းဆုံး ငါးရာရတယ္၊ ဧည့္သည္က ေပးတဲ့ မုန္႔ဖုိးရွိတယ္။ တကယ္လို႔ ဧည့္သည္နဲ႔ မိန္းကေလးနဲ႔ အဆင္ေျပလို႔ ကိစၥ (လိင္ေပ်ာ္ပါး) ျဖစ္ရင္လည္း အႏွိပ္ခန္းဘက္က ရသလို မိန္းကေလး ဘက္ကလည္း ရတယ္။ ဘယ္လုိေျပာေျပာ မိန္းကေလးတေယာက္ကုိ တလႏွစ္သိန္းခြဲ အနည္းဆုံး ေျပးမလြတ္ဘူး။ ဒါ ေနစရိတ္၊ စားစရိတ္ၿငိမ္း” လို႔ အဲဒီမန္ေနဂ်ာက ေျပာပါတယ္။

အႏွိပ္ခန္း မန္ေနဂ်ာရဲ႕အဆုိအရ အႏွိပ္ခန္းေတြနဲ႔ အႏွိပ္သမ ျပည့္တန္ဆာေလးေတြရဲ႕ ဘ၀က အဆင္ေျပလွတယ္လုိ႔ ထင္စရာရွိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အၿမဲတမ္း အဆင္ေျပေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအႀကဳိ ေအာက္တုိဘာလနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပတဲ့ ႏုိ၀င္ဘာလမွာ ရန္ကုန္တုိင္းတတုိင္းလုံးက အႏွိပ္ခန္းေတြကို ပိတ္ထားဖို႔ သက္ဆုိင္ရာ ၿမိဳ႕နယ္ရဲစခန္းေတြက အေၾကာင္းၾကားခဲ့တဲ့အျပင္ အစုိးရသစ္တက္ၿပီး ဧၿပီလနဲ႔ ေမလမွာလည္း အႏွိပ္ခန္းေတြကို ဖမ္းဖို႔ ရန္ကုန္တုိင္းအစုိးရက စီမံခ်က္ခ်တာေၾကာင့္ အႏွိပ္ခန္းေတြ လနဲ႔ခ်ီ ပိတ္ခဲ့ရပါတယ္။

အဲဒီလို ပိတ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ အႏွိပ္သမေတြ ဘယ္လို ၀င္ေငြနဲ႔ ေနထုိင္စားေသာက္ၾကပါသလဲ။ အေျဖကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ လမ္းမေတြေပၚမွာ အခ်ိန္ျပည့္ ျပည့္တန္ဆာ၊ ညဥ့္ငွက္ေလးေတြအျဖစ္ အသြင္းေျပာင္း ႐ုန္းကန္ရတာေတြ ရွိတယ္လုိ႔ အႏွိပ္သမေလးေတြက ဆုိပါတယ္။

ဆိုဖီက စီမံခ်က္ရွိလို႔ အႏွိပ္ခန္းေတြ လနဲ႔ခ်ီပိတ္ရရင္ သူ႔ရဲ႕ပုံမွန္ေဖာက္သည္ေတြကို ဆက္သြယ္ၿပီး အျပင္မွာ ေအာ္ဒါ (ျပည့္တန္ဆာ) လိုက္ျဖစ္ခဲ့တယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ သူရဲ႕မိတ္ေဆြ အႏွိပ္သမ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ လမ္းမေပၚမွာ အခ်ိန္ျပည့္ ျပည့္တန္ဆာအလုပ္ကို မျဖစ္မေန လုပ္ခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

“စီမံခ်က္ဆုိရင္ အလုပ္က လနဲ႔ခ်ီနားရတယ္။ ကိုယ္က ပုံမွန္ေဖာက္သည္ေတြကို ဖုန္းဆက္ၿပီး အကူအညီေတာင္း။ သူတို႔နဲ႔ ျပန္ဆက္သြယ္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဖာက္သည္နဲ႔ ျပန္ဆက္လို႔ မရတဲ့သူေတြက လမ္းေပၚပဲ ထြက္ရတာပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ေရြးခ်ယ္စရာမရွိဘူး။ တခ်ဳိ႕ဆုိရင္ ထမင္းစားရရင္ေတာ္ၿပီ ဆိုၿပီး ေခၚရာလိုက္တာပဲ။ စီမံခ်က္မေၾကာက္လို႔ဖြင့္တဲ့ အႏွိပ္ခန္းေတြဆီမွာ သြားလုပ္တဲ့သူေတြလည္း လုပ္ၾကတယ္။ အဲဒီအႏွိပ္ခန္းေတြက ရဲဖမ္းခံရတာမ်ားတယ္။ အဖမ္းခံရရင္ ျပည့္တန္ဆာမႈနဲ႔ ေထာင္ခ်ခံရမွာ။ မႈခင္းဂ်ာနယ္ထဲမွာ အႏွိပ္ခန္းမွာ အတူလုပ္ဖူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္ အဖမ္းခံရတဲ့သတင္းေတာင္ ဖတ္လုိက္ရတယ္” လုိ႔ ဆုိဖီက ဆုိပါတယ္။

တရားမ၀င္ အႏွိပ္ခန္းဆိုတဲ့ေနရာမွာလည္း ႏွစ္မ်ဳိးရွိၿပီး သက္ဆုိင္ရာ ၿမိဳ႕နယ္ရဲတပ္ဖြဲ႔ကို လိုင္းေၾကး သိန္းခ်ီေပးဖြင့္တဲ့ အႏွိပ္ခန္းနဲ႔ လိုင္းေၾကးမေပးဘဲ ခိုးဖြင့္တဲ့ အႏွိပ္ခန္းရယ္လို႔ ႏွစ္မ်ဳိးရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

အႏွိပ္သမေလးေတြအေနနဲ႔ အလုပ္ေရြးခ်ယ္တဲ့ေနရာမွာ လိုင္းေၾကးေပး၊ မေပးကိုလည္း အၿမဲစုံစမ္းၿပီး လိုင္းေၾကးေပးတဲ့ အႏွိပ္ခန္းမွာသာ ၾကာၾကာ အလုပ္လုပ္ေလ့ရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

သန္းေခါင္ယံ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ နီယြန္ေရာင္ထိန္ထိန္ညီးေနတဲ့ ကားလမ္းမႀကီးေတြေပၚမွာ လူသူကင္းရွင္း ေနၿပီျဖစ္ေပမယ့္ မွိန္ပ်ပ် မီးအလင္းေရာင္ အႏွိပ္ခန္းေတြမွာေတာ့ သက္၀င္လႈပ္ရွားမႈ ေတြရွိေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။

Posted in: သိစရာ ၊ မွတ္သားစရာ