6:29 AM
Admin
ေပ်ာက္ေသာသူ ရွာရင္ေတြ႔၊ ေသေသာသူ ၾကာရင္ေမ့ ဆိုေပမယ့္ ႏွစ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကာၾကာ ရင္ထဲက ခ်စ္ခဲ့ ရသူမ်ားကို မေမ့ႏိုင္ၾကတဲ့ လူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ဘ၀ထဲကေန သူတို႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ ေရာက္တိုင္း တသသ လြမ္းတတ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုရင္ မိသားစုထဲက အရင္ဆံုး ခဲြထြက္သြားတဲ့ ႏွမငယ္ စႏၵာၿငိမ္း ဆံုးသြားတဲ့ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္ ေမလ ၁၂ ရက္ ကဆုန္ လျပည့္ေန႔ကို မေမ့ေသးသလို ဒုတိယ ခြဲထြက္သြားတဲ့ ဖခင္ႀကီး က်ားဘညိမ္း ကြယ္လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉၇၉ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၈ ရက္ ၀ါဆို လျပည့္ေန႔ကိုလည္း သတိ ရေနဆဲပါ။ မိခင္ ေဒၚၾကည္ၾကည္က ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၁၀ ရက္ေန႔မွာ တိမ္းပါးခဲ့ၿပီး သား ဇာနည္မ်ဳိးျမင့္ညိမ္း က ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၉ ရက္ေန႔မွာ ခြဲထြက္ သြားျပန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အရင္ သြားႏွင့္သူေတြ ခြဲခြာ သြားတဲ့ ေန႔တိုင္းမွာ သူတို႔ အတြက္ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ ေတြျပဳရင္း လြမ္းေဆြး တသဆဲပါ။
ကၽြန္ေတာ့္ နည္းတူ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား ေဒြးရဲ႕ ဇနီးသည္ ျဖစ္သူ မိုးမိုးကလည္း သူ႔ခင္ပြန္းသည္ ကြယ္လြန္တဲ့ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ ေရာက္တိုင္း ကြယ္လြန္သူ အတြက္ ရည္စူးၿပီး ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္ေတြ ျပဳေလ့ ရွိပါတယ္။ ဇူလိုင္လ ၁၁ ရက္ေန႔က ေဒြးကြယ္လြန္တာ ၄ ႏွစ္ ျပည့္ခဲ့ပါၿပီ။ ေမ့သူေတြ ေမ့ေနၾကေပမယ့္ မေမ့ေသးတဲ့ မိုးမိုးက စင္ကာပူ ႏိုင္ငံက ျပန္လာၿပီး ခင္ပြန္းသည္ အတြက္ ရည္စူးက ေမွာ္ဘီၿမိဳ႕မွာ ရွိတဲ့ သာသနာ့ ၀န္ေဆာင္ ေက်ာင္းတုိက္က သံဃာေတာ္ ၂၄၅ ပါးတို႔ကို ေန႔ဆြမ္း ကပ္လွဴၿပီး အမွ်အတန္း ေပးေ၀ ခဲ့ပါတယ္။
မိုးမိုးနဲ႔ မေတြ႔ျဖစ္တာ ၾကာပါၿပီ။ ဒီေန႔ေတာ့ မိုးမိုးက ဖုန္းဆက္ ဖိတ္တာေၾကာင့္ ေမွာ္ဘီအထိ တကူးတက သြားၿပီး သူ႔အလွဴကို တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အရြယ္ ငယ္ေသးၿပီး ပစၥည္းဥစၥာလည္း ေတာင့္တင္းတဲ့ သူလို မိန္းကေလး တစ္ေယာက္အတြက္ အိမ္ေထာင္ဖက္ ဆိုတာ ရွားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူက သာမန္ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘဲ ေဒြးရဲ႕ဇနီး ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္ မ်က္လံုးေပါင္း ေထာင္ေသာင္းေအာက္မွာ အေနတတ္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ ႀကိဳးစားခဲ့ ရမယ္ ထင္ပါတယ္။ မိုးမိုးကို ေအးေအးေဆးေဆး စကား ေျပာခ်င္တာေၾကာင့္ သူ စင္ကာပူ မျပန္ခင္ တစ္ရက္ ခ်ိန္းၿပီး ေရႊအျမဳေတ အတြက္ စကား ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း စကားေျပာတတ္တဲ့ မိုးမိုးက ပရိသတ္ သိသင့္ သိထိုက္မယ္ ထင္တာေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာသြားခဲ့ပါ တယ္။ ေဒြးကို ခ်စ္တဲ့၊ ေရႊအျမဳေတကို ခ်စ္တဲ့ ပရိသတ္မ်ား မိုးမိုးရဲ႕စကားကို နားေထာင္ ၾကည့္ၾကပါဦး။
ကၽြန္ေတာ့္ နည္းတူ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား ေဒြးရဲ႕ ဇနီးသည္ ျဖစ္သူ မိုးမိုးကလည္း သူ႔ခင္ပြန္းသည္ ကြယ္လြန္တဲ့ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ ေရာက္တိုင္း ကြယ္လြန္သူ အတြက္ ရည္စူးၿပီး ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္ေတြ ျပဳေလ့ ရွိပါတယ္။ ဇူလိုင္လ ၁၁ ရက္ေန႔က ေဒြးကြယ္လြန္တာ ၄ ႏွစ္ ျပည့္ခဲ့ပါၿပီ။ ေမ့သူေတြ ေမ့ေနၾကေပမယ့္ မေမ့ေသးတဲ့ မိုးမိုးက စင္ကာပူ ႏိုင္ငံက ျပန္လာၿပီး ခင္ပြန္းသည္ အတြက္ ရည္စူးက ေမွာ္ဘီၿမိဳ႕မွာ ရွိတဲ့ သာသနာ့ ၀န္ေဆာင္ ေက်ာင္းတုိက္က သံဃာေတာ္ ၂၄၅ ပါးတို႔ကို ေန႔ဆြမ္း ကပ္လွဴၿပီး အမွ်အတန္း ေပးေ၀ ခဲ့ပါတယ္။
မိုးမိုးနဲ႔ မေတြ႔ျဖစ္တာ ၾကာပါၿပီ။ ဒီေန႔ေတာ့ မိုးမိုးက ဖုန္းဆက္ ဖိတ္တာေၾကာင့္ ေမွာ္ဘီအထိ တကူးတက သြားၿပီး သူ႔အလွဴကို တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အရြယ္ ငယ္ေသးၿပီး ပစၥည္းဥစၥာလည္း ေတာင့္တင္းတဲ့ သူလို မိန္းကေလး တစ္ေယာက္အတြက္ အိမ္ေထာင္ဖက္ ဆိုတာ ရွားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူက သာမန္ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘဲ ေဒြးရဲ႕ဇနီး ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္ မ်က္လံုးေပါင္း ေထာင္ေသာင္းေအာက္မွာ အေနတတ္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ ႀကိဳးစားခဲ့ ရမယ္ ထင္ပါတယ္။ မိုးမိုးကို ေအးေအးေဆးေဆး စကား ေျပာခ်င္တာေၾကာင့္ သူ စင္ကာပူ မျပန္ခင္ တစ္ရက္ ခ်ိန္းၿပီး ေရႊအျမဳေတ အတြက္ စကား ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း စကားေျပာတတ္တဲ့ မိုးမိုးက ပရိသတ္ သိသင့္ သိထိုက္မယ္ ထင္တာေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာသြားခဲ့ပါ တယ္။ ေဒြးကို ခ်စ္တဲ့၊ ေရႊအျမဳေတကို ခ်စ္တဲ့ ပရိသတ္မ်ား မိုးမိုးရဲ႕စကားကို နားေထာင္ ၾကည့္ၾကပါဦး။
သားႀကီး(ေဒြး)နဲ႔ စေတြ႔ ပံုကေန အရင္ဆံုး သြားရေအာင္။ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ စေတြ႔တာလား။
ဟုတ္တယ္။ ၈ တန္း ေက်ာင္းသူ ဘ၀မွာ ေတြ႔တာ။ ေက်ာင္းမွာ ေတြ႔တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သမီး ေအာက္က ေမာင္နဲ႔ သားႀကီးနဲ႔က သူငယ္ခ်င္း။ သမီးတုိ႔က ေျမာင္းျမလမ္းမွာ ေနတယ္။ ဦးေက်ာ္ဟိန္းတုိ႔က ေက်ာင္းကုန္းလမ္းမွာ ေနတယ္။ သမီးေမာင္နဲ႔လည္း သူငယ္ခ်င္း ဆိုေတာ့ လာရင္းနဲ႔ သမီးတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္က ေတြ႔သြားတယ္။ သမီးကပဲ ရည္းစား စကား စေျပာတယ္ေပါ့။ ၿပိဳင္ဘီးေလးနဲ႔ ရည္းစားစာ လုိက္ေပးလုိက္တာ။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက ၿပိဳင္စက္ဘီးပဲ သမီးက စီးတာ။ ၿပိဳင္ဘီးစီးၿပီး ေက်ာပိုးအိတ္နဲ႔ ေလွ်ာက္သြားတယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက မိန္းမ မဆန္ဘူး။ ဦးေလးေတြ၊ အစ္ကိုေတြ ေမာင္ေတြၾကားမွာ ႀကီးျပင္း လာတာဆုိေတာ့ သမီးစိတ္က လုပ္ခ်င္ရင္ လုပ္ခ်လုိက္တယ္။ သိပ္ၿပီး မစဥ္းစားဘူး။
အေဖကလည္း ေျပာထားတယ္။ ႀကိဳက္တာ လုပ္လုိ႔ရတယ္။ ရည္းစား ဘယ္ႏွေယာက္ ထားထား အိမ္ေခၚလာခဲ့။ ႐ုပ္ရွင္႐ံု မသြားရဘူး။ ပန္းျခံ မသြားရဘူးလုိ႔ ေျပာထားတယ္။ အိမ္ေရွ႕မွာ ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္ေပးထားတယ္။ သမီး ႀကိဳက္သေလာက္ ရည္းစားထား။ အိမ္ေခၚလာလုိ႔ ရတယ္။ သမီးက ကုိယ့္သေဘာနဲ႔ကုိယ္ စာလုိက္ေပးတာ။ မွတ္မွတ္ရရ အမွတ္ ၉ ေက်ာင္းေရွ႕မွာ လုပ္တဲ့ သီတင္းကၽြတ္ ပြဲေစ်းတန္းမွာ သမီး စာေပးလုိက္တယ္။ သားႀကီးက ယူသြားတယ္။ သမီးတုိ႔ ရည္းစား ျဖစ္တယ္ေပါ့။ သမီးတို႔ ႏွစ္ေယာက္မွာ သမီးက တကယ္ စိတ္၀င္စားတာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ဒုကၡ ခံႏိုင္တယ္။ သူ ႀကိဳက္သမွ် ရည္းစားေတြ အကုန္လံုးလည္း ေနာက္ဆံုး သမီးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သြားတယ္။ အခုမွ မဟုတ္ဘူး။ ဟိုးအရင္ကတည္းက အဲဒီ အတုိင္းပဲ။ သူ ႀကိဳက္တယ္။ သမီး သိသြားရင္ ျပႆနာ တက္တယ္။ အဲဒီ ေကာင္မေလးနဲ႔ သမီးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သြားတယ္။ သားႀကီးနဲ႔သာ မေခၚရင္ မေခၚမယ္၊ သမီးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္တယ္။ ဒါက ဟိုးအရင္ ၁၆ ႏွစ္ အရြယ္ကတည္းကပဲ။
သမီးရည္းစား ဘ၀နဲ႔ ဘယ္ႏွႏွစ္ေလာက္ ေနၿပီးမွ အိမ္ေထာင္ က်ၾကတာလဲ။
ရည္စားသက္တမ္း ၁၁ ႏွစ္ျပည့္တဲ့ အခ်ိန္မွာ သမီးတို႔ ေစ့စပ္တယ္။ ေစ့စပ္ၿပီး ၁ ႏွစ္ေနတယ္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွာမွ လက္ထပ္ၾကတယ္။
၁၁ ႏွစ္ေနၿပီးမွ လက္ထပ္တာ ဆုိေတာ့ အဲဒီ အခ်ိန္အတြင္းမွာ စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္ေတြက အႀကိမ္ မ်ားစြာပဲလား။
ေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့။ လက္ခ်ဳိးေရလုိ႔ မရတဲ့ ရည္းစားေတြကလည္း အမ်ားႀကီးေပါ့။
ဟုတ္တယ္။ ၈ တန္း ေက်ာင္းသူ ဘ၀မွာ ေတြ႔တာ။ ေက်ာင္းမွာ ေတြ႔တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သမီး ေအာက္က ေမာင္နဲ႔ သားႀကီးနဲ႔က သူငယ္ခ်င္း။ သမီးတုိ႔က ေျမာင္းျမလမ္းမွာ ေနတယ္။ ဦးေက်ာ္ဟိန္းတုိ႔က ေက်ာင္းကုန္းလမ္းမွာ ေနတယ္။ သမီးေမာင္နဲ႔လည္း သူငယ္ခ်င္း ဆိုေတာ့ လာရင္းနဲ႔ သမီးတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္က ေတြ႔သြားတယ္။ သမီးကပဲ ရည္းစား စကား စေျပာတယ္ေပါ့။ ၿပိဳင္ဘီးေလးနဲ႔ ရည္းစားစာ လုိက္ေပးလုိက္တာ။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက ၿပိဳင္စက္ဘီးပဲ သမီးက စီးတာ။ ၿပိဳင္ဘီးစီးၿပီး ေက်ာပိုးအိတ္နဲ႔ ေလွ်ာက္သြားတယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက မိန္းမ မဆန္ဘူး။ ဦးေလးေတြ၊ အစ္ကိုေတြ ေမာင္ေတြၾကားမွာ ႀကီးျပင္း လာတာဆုိေတာ့ သမီးစိတ္က လုပ္ခ်င္ရင္ လုပ္ခ်လုိက္တယ္။ သိပ္ၿပီး မစဥ္းစားဘူး။
အေဖကလည္း ေျပာထားတယ္။ ႀကိဳက္တာ လုပ္လုိ႔ရတယ္။ ရည္းစား ဘယ္ႏွေယာက္ ထားထား အိမ္ေခၚလာခဲ့။ ႐ုပ္ရွင္႐ံု မသြားရဘူး။ ပန္းျခံ မသြားရဘူးလုိ႔ ေျပာထားတယ္။ အိမ္ေရွ႕မွာ ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္ေပးထားတယ္။ သမီး ႀကိဳက္သေလာက္ ရည္းစားထား။ အိမ္ေခၚလာလုိ႔ ရတယ္။ သမီးက ကုိယ့္သေဘာနဲ႔ကုိယ္ စာလုိက္ေပးတာ။ မွတ္မွတ္ရရ အမွတ္ ၉ ေက်ာင္းေရွ႕မွာ လုပ္တဲ့ သီတင္းကၽြတ္ ပြဲေစ်းတန္းမွာ သမီး စာေပးလုိက္တယ္။ သားႀကီးက ယူသြားတယ္။ သမီးတုိ႔ ရည္းစား ျဖစ္တယ္ေပါ့။ သမီးတို႔ ႏွစ္ေယာက္မွာ သမီးက တကယ္ စိတ္၀င္စားတာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ဒုကၡ ခံႏိုင္တယ္။ သူ ႀကိဳက္သမွ် ရည္းစားေတြ အကုန္လံုးလည္း ေနာက္ဆံုး သမီးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သြားတယ္။ အခုမွ မဟုတ္ဘူး။ ဟိုးအရင္ကတည္းက အဲဒီ အတုိင္းပဲ။ သူ ႀကိဳက္တယ္။ သမီး သိသြားရင္ ျပႆနာ တက္တယ္။ အဲဒီ ေကာင္မေလးနဲ႔ သမီးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သြားတယ္။ သားႀကီးနဲ႔သာ မေခၚရင္ မေခၚမယ္၊ သမီးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္တယ္။ ဒါက ဟိုးအရင္ ၁၆ ႏွစ္ အရြယ္ကတည္းကပဲ။
သမီးရည္းစား ဘ၀နဲ႔ ဘယ္ႏွႏွစ္ေလာက္ ေနၿပီးမွ အိမ္ေထာင္ က်ၾကတာလဲ။
ရည္စားသက္တမ္း ၁၁ ႏွစ္ျပည့္တဲ့ အခ်ိန္မွာ သမီးတို႔ ေစ့စပ္တယ္။ ေစ့စပ္ၿပီး ၁ ႏွစ္ေနတယ္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွာမွ လက္ထပ္ၾကတယ္။
၁၁ ႏွစ္ေနၿပီးမွ လက္ထပ္တာ ဆုိေတာ့ အဲဒီ အခ်ိန္အတြင္းမွာ စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္ေတြက အႀကိမ္ မ်ားစြာပဲလား။
ေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့။ လက္ခ်ဳိးေရလုိ႔ မရတဲ့ ရည္းစားေတြကလည္း အမ်ားႀကီးေပါ့။
ဒါဆို မိုးမိုးက ၁၁ ႏွစ္တာ ကာလ အတြင္းမွာ ေဒြးရဲ႕ အဆိုးေတြကို သည္းခံႏိုင္ခဲ့တာေပါ့။
ဟုတ္တယ္။ ေဒြး ဆုိၿပီး မင္းသား ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီျပႆနာေတြက မထူးဆန္းဘူးေပါ့။ ေဒြး မျဖစ္ခင္ကတည္း က သူက ဦးေက်ာ္ဟိန္းတူ ျဖစ္ေနတာကိုး။ အဲဒီ အခ်ိန္ကတည္းက အတုိင္းအတာ တစ္ခုထိ ေပၚျပဴလာ ျဖစ္ေနတာေပါ့။ အဲဒီမွာ သမီးက သူ႔ကိုႀကိဳက္တဲ့ မိန္းမေတြထဲမွာ တစ္ေယာက္ အပါအ၀င္ ျဖစ္သြားတာပဲ။
ဦးေက်ာ္ဟိန္းတူ ျဖစ္လုိ႔ မိုးမိုးက ႀကိဳက္တာလား။
ပထမေတာ့ သမီးက ဦးေက်ာ္ဟိန္းကို ႀကိဳက္တာ။ ဦးေက်ာ္ဟိန္းရဲ႕ ကားဟြန္းသံကို မဟာၿမိဳင္ထိပ္ ေလာက္ကတည္းက သမီး မွတ္မိတယ္။ အဲဒီလို အသံၾကားရင္ အိမ္ေရွ႕ကေန အေျပးထြက္ ၾကည့္ရတာ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို ႀကိဳက္ရင္းနဲ႔ သမီးေအာက္က ေမာင္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ဆုိေတာ့ ရြယ္တူ ျဖစ္သြားတဲ့ အခါ ဦးေက်ာ္ဟိန္းကို နည္းနည္း ေမ့သြားတယ္။ ဒီဘက္ကို စိတ္ေျပာင္းသြားတယ္။
မိုးမိုးနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး စမ္းေခ်ာင္းအိမ္မွာ ေဒြးလုိက္ေနေတာ့ ေဒြးက မင္းသား မလုပ္ေသးဘူးေနာ္။ မင္းသား လုပ္မယ္လုိ႔ ျဖစ္လာခ်ိန္မွာ မင္းသား လုပ္မွာကို မိုးမိုးက သေဘာ တူခဲ့လား။ ဒါမွမဟုတ္ သေဘာ မတူဘဲ လုပ္ခ်င္တာကို ခြင့္ျပဳခဲ့တာလား။
သားႀကီးကလည္း မလုပ္ခ်င္ဘူး။ သမီးကလည္း လုပ္ေစခ်င္လား၊ မလုပ္ေစခ်င္တာလားဆုိတာကို သမီးကုိယ္ သမီး မသိဘူး။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ဦးေက်ာ္ဟိန္းက မင္းလုပ္သင့္တယ္လို႔ ေျပာလာခ်ိန္မွာ မျဖစ္မေန သမီးတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္က လုပ္ရမယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ ဦးေက်ာ္ဟိန္းရဲ႕ ေက်းဇူးက သားႀကီး အေပၚမွာ အမ်ားႀကီးပဲ။ ကဲ- လုပ္ေပါ့။ လုပ္မွေတာ့ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၾကမယ္ေပါ့။ သမီးမွာေတာ့ လုပ္ေစခ်င္တယ္ ဆုိတာထက္ ေအာင္ျမင္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္တစ္ခုကေတာ့ အဲဒီမွာကတည္းက ရိွေနခဲ့တယ္။ ကဲ-လုပ္မွေတာ့ ဘယ္လိုပဲ ပံ့ပိုးရ ပံ့ပိုးရ ပုိက္ဆံ မရိွေပမယ့္လည္း ပံ့ပိုးမယ္၊ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၾကတယ္။ သမီးတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔ပဲ ႐ုန္းကန္ၿပီး လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။
ပထမဆံုး သားႀကီး ႐ုိက္ျဖစ္တဲ့ ကားက....။
ပထမဆံုး ႐ိုက္တဲ့ကားက ဦးေမာင္ေမာင္ျမင့္ ႐ုိက္တဲ့ ကားလုိ႔ထင္တယ္။ ထူးမြန္နဲ႔ ရန္ေက်ာ္နဲ႔ သ႐ုပ္ေဆာင္တာ။
ဓားေတာင္ကို ေက်ာ္၍ မီးပင္လယ္ကို ျဖတ္မည္ ႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကား ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာ သားႀကီး ပါတယ္ေနာ္။
အဲဒီကားရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခန္းမွာ ပါတယ္။ သူက အဲဒီတုန္းက ႐ႈတင္ မန္ေနဂ်ာ။ သမီးမွာ အခုထိ အဲဒီ မွတ္တမ္းရိွတယ္။ သိမ္းထားတယ္။ သူ႔လက္ေရးနဲ႔ ေရးထားတာ။ သမီးတုိ႔ အိမ္ေထာင္ မက်ေသးဘူး။ ရည္းစားဘ၀ပဲ ရိွေသးတယ္။ အဲဒီမွာ သူက ႐ႈတင္ မန္ေနဂ်ာ လုပ္တာ။ မီးေသြး ဘယ္ႏွအိတ္၊ ဆန္ အိတ္ ဘယ္ႏွအိတ္ ခ်တယ္။ ေနေအာင့္အိမ္ကို ဘယ္လုိ သြားတယ္။ ေက်ာ္သူ႔အိမ္ကို ဘယ္လုိ သြားတယ္။ ကင္မရာ ဘယ္လို ငွားတယ္။ တဲ ဘယ္လို ေဆာက္တယ္။ သူ႔data ေတြ အကုန္ေရးထားတယ္။ သမီးကို သတိ ရေၾကာင္းလည္း ပါတယ္ေပါ့။ ႐ႈတင္ မန္ေနဂ်ာ၊ ကင္မရာမန္း အေနနဲ႔ တာ၀န္ယူၿပီး တစ္ခန္း၊ ႏွစ္ခန္း ၀င္႐ုိက္တာ။ ဒါေပမဲ့ ဦးေက်ာ္ဟိန္းရဲ႕ ဇာတ္ကားေတြမွာ ေနာက္ခံ သီခ်င္းေတြ ဆုိေနၿပီ။
အဲဒီလို စလုပ္တဲ့ အခ်ိန္က စၿပီး သားႀကီးက ဒီေန႔အထိ ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈကို ဒီေန႔ မင္းသားေတြ မမီေသးဘူး။ အရမ္း ေအာင္ျမင္ခဲ့ေတာ့ တစ္တုိင္းျပည္လံုးက ပရိသတ္ေတြ အားေပးၾကတယ္။ အထူးသျဖင့္ မိန္းကေလး ပရိသတ္ေတြေပါ့။ မိုးမိုးကေတာ့ တရား၀င္ ယူထားတာ။ ဘယ္မိန္းမမဆုိ သ၀န္တို စိတ္ေတာ့ ရိွမွာပဲ။ အခုအခ်ိန္မွာ မိုးမိုး ျပန္စဥ္းစားေတာ့ ဘယ္လိုေနလဲ။
အဲဒီတုန္းက သ၀န္တုိတာေပါ့။ မ်က္ရည္နဲ႔ မ်က္ခြက္ပဲ။ အိပ္မေပ်ာ္လုိ႔ေတာင္ အဲဒါေတြကို မေတြးခ်င္ဘူး။ ဘီယာ ေသာက္ရင္ အိပ္ေပ်ာ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဘီယာကို ႏွာေခါင္းပိတ္ၿပီး ေသာက္တယ္။ အိပ္ေဆးေသာက္လို႔ အိပ္မေပ်ာ္ရင္ ေဆးလိပ္ေတြ ေသာက္ၿပီး အိပ္တယ္။ မရဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ၾကံရာ မရေတာ့ အဲယားကြန္းနဲ႔ မ်က္လံုးတည့္တည့္ ထားလိုက္တယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ေတာင္ မနည္းႀကိဳးစားရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုအခ်ိန္မွာ အဲဒါေတြ ျပန္စဥ္းစားတဲ့ အခါ သမီး အခုအခ်ိန္မွာ ရယ္ၿပီး ေျပာႏိုင္ေနၿပီ။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ မရယ္ႏိုင္ဘူး။ မရယ္ႏိုင္လုိ႔ေတာင္ အိပ္မေပ်ာ္လုိ႔ ခုနလုိေတြ လုပ္ရတယ္။ အ႐ူးမီး၀ိုင္းလုိပဲ ေနစရာ ေနရာ မရိွဘူး။ တျခား တစ္ေယာက္က ေျပာတာကိုလည္း ၾကားခ်င္တယ္။ ၾကားလည္း မၾကားရဲဘူး။ ကုိယ္က သူမ်ား ေျပာမွ သိရမွာကိုး။ သိလည္း သိခ်င္တယ္။ သိလုိက္ၿပီးရင္လည္း မခံစားႏုိင္ဘူးေပါ့ ေနာ္။ အဲဒါ ငယ္ငယ္တုန္းက စိတ္ေပါ့။ အရြယ္ေလး ေတာ္ေတာ္ ေရာက္လာေတာ့ သမီးကို ေျပာမယ့္ သူကို ေရွာင္လာတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ မသိခ်င္ေတာ့ဘူး။ မသိရင္ သမီး စိတ္ခ်မ္းသာတယ္လို႔ ထင္တယ္။ သမီး မ႐ႈံးဘူးလုိ႔ ထင္တယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ သိခ်င္တယ္။ သိၿပီးေတာ့ ေမးခ်င္ တယ္။ သမီးမွာ ျဖစ္တဲ့စိတ္ေပါ့။ ေမးခ်င္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ေယာက်္ားေလ၊ သမီးကို လိမ္မွာပဲ။ လိမ္ေတာ့ ေဒါသထြက္တယ္။
ေဒါသ ထြက္ေတာ့ သမီးက သူ႔ကို မခံႏိုင္ေအာင္ေျပာ၊ သူကလည္း မခံႏိုင္ေအာင္ ေျပာဆုိ တစ္႐ႈံးက ႏွစ္႐ႈံး ျဖစ္မယ္။ နည္းနည္း ႏွစ္ၾကာလာေတာ့ ငါ မိေအး ႏွစ္ခါနာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ သံုးခါနာပဲလုိ႔။ အဲဒီေတာ့ မေမးေတာ့ဘူး။ သိလည္း မသိခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေမးရင္ အလိမ္ ခံရတယ္။ မေမးရင္ အလိမ္ မခံရဘူး။ အဲဒီမွာ တစ္ခ်ဳိး ျဖတ္လုိက္တာေပါ့။ ေနႏိုင္ေအာင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ႀကိဳးစားရတယ္။ ပါးစပ္ကို မနည္းပိတ္ထားရ တယ္။ ဒါေပမဲ့ နည္းနည္း နည္းနည္း ေအာင္ျမင္လာတဲ့ အခါ ရလာတဲ့ အရသာကို ႀကိဳက္လာေရာ၊ ႀကိဳက္လာ ေတာ့ ေနရထုိင္ရ သက္သာတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စိတ္ကို ေလွ်ာ့ရင္း၊ ေလွ်ာ့ရင္းနဲ႔ ထားတတ္သြားတာ။
ဟုတ္တယ္။ ေဒြး ဆုိၿပီး မင္းသား ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီျပႆနာေတြက မထူးဆန္းဘူးေပါ့။ ေဒြး မျဖစ္ခင္ကတည္း က သူက ဦးေက်ာ္ဟိန္းတူ ျဖစ္ေနတာကိုး။ အဲဒီ အခ်ိန္ကတည္းက အတုိင္းအတာ တစ္ခုထိ ေပၚျပဴလာ ျဖစ္ေနတာေပါ့။ အဲဒီမွာ သမီးက သူ႔ကိုႀကိဳက္တဲ့ မိန္းမေတြထဲမွာ တစ္ေယာက္ အပါအ၀င္ ျဖစ္သြားတာပဲ။
ဦးေက်ာ္ဟိန္းတူ ျဖစ္လုိ႔ မိုးမိုးက ႀကိဳက္တာလား။
ပထမေတာ့ သမီးက ဦးေက်ာ္ဟိန္းကို ႀကိဳက္တာ။ ဦးေက်ာ္ဟိန္းရဲ႕ ကားဟြန္းသံကို မဟာၿမိဳင္ထိပ္ ေလာက္ကတည္းက သမီး မွတ္မိတယ္။ အဲဒီလို အသံၾကားရင္ အိမ္ေရွ႕ကေန အေျပးထြက္ ၾကည့္ရတာ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို ႀကိဳက္ရင္းနဲ႔ သမီးေအာက္က ေမာင္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ဆုိေတာ့ ရြယ္တူ ျဖစ္သြားတဲ့ အခါ ဦးေက်ာ္ဟိန္းကို နည္းနည္း ေမ့သြားတယ္။ ဒီဘက္ကို စိတ္ေျပာင္းသြားတယ္။
မိုးမိုးနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး စမ္းေခ်ာင္းအိမ္မွာ ေဒြးလုိက္ေနေတာ့ ေဒြးက မင္းသား မလုပ္ေသးဘူးေနာ္။ မင္းသား လုပ္မယ္လုိ႔ ျဖစ္လာခ်ိန္မွာ မင္းသား လုပ္မွာကို မိုးမိုးက သေဘာ တူခဲ့လား။ ဒါမွမဟုတ္ သေဘာ မတူဘဲ လုပ္ခ်င္တာကို ခြင့္ျပဳခဲ့တာလား။
သားႀကီးကလည္း မလုပ္ခ်င္ဘူး။ သမီးကလည္း လုပ္ေစခ်င္လား၊ မလုပ္ေစခ်င္တာလားဆုိတာကို သမီးကုိယ္ သမီး မသိဘူး။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ဦးေက်ာ္ဟိန္းက မင္းလုပ္သင့္တယ္လို႔ ေျပာလာခ်ိန္မွာ မျဖစ္မေန သမီးတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္က လုပ္ရမယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ ဦးေက်ာ္ဟိန္းရဲ႕ ေက်းဇူးက သားႀကီး အေပၚမွာ အမ်ားႀကီးပဲ။ ကဲ- လုပ္ေပါ့။ လုပ္မွေတာ့ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၾကမယ္ေပါ့။ သမီးမွာေတာ့ လုပ္ေစခ်င္တယ္ ဆုိတာထက္ ေအာင္ျမင္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္တစ္ခုကေတာ့ အဲဒီမွာကတည္းက ရိွေနခဲ့တယ္။ ကဲ-လုပ္မွေတာ့ ဘယ္လိုပဲ ပံ့ပိုးရ ပံ့ပိုးရ ပုိက္ဆံ မရိွေပမယ့္လည္း ပံ့ပိုးမယ္၊ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၾကတယ္။ သမီးတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔ပဲ ႐ုန္းကန္ၿပီး လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။
ပထမဆံုး သားႀကီး ႐ုိက္ျဖစ္တဲ့ ကားက....။
ပထမဆံုး ႐ိုက္တဲ့ကားက ဦးေမာင္ေမာင္ျမင့္ ႐ုိက္တဲ့ ကားလုိ႔ထင္တယ္။ ထူးမြန္နဲ႔ ရန္ေက်ာ္နဲ႔ သ႐ုပ္ေဆာင္တာ။
ဓားေတာင္ကို ေက်ာ္၍ မီးပင္လယ္ကို ျဖတ္မည္ ႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကား ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာ သားႀကီး ပါတယ္ေနာ္။
အဲဒီကားရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခန္းမွာ ပါတယ္။ သူက အဲဒီတုန္းက ႐ႈတင္ မန္ေနဂ်ာ။ သမီးမွာ အခုထိ အဲဒီ မွတ္တမ္းရိွတယ္။ သိမ္းထားတယ္။ သူ႔လက္ေရးနဲ႔ ေရးထားတာ။ သမီးတုိ႔ အိမ္ေထာင္ မက်ေသးဘူး။ ရည္းစားဘ၀ပဲ ရိွေသးတယ္။ အဲဒီမွာ သူက ႐ႈတင္ မန္ေနဂ်ာ လုပ္တာ။ မီးေသြး ဘယ္ႏွအိတ္၊ ဆန္ အိတ္ ဘယ္ႏွအိတ္ ခ်တယ္။ ေနေအာင့္အိမ္ကို ဘယ္လုိ သြားတယ္။ ေက်ာ္သူ႔အိမ္ကို ဘယ္လုိ သြားတယ္။ ကင္မရာ ဘယ္လို ငွားတယ္။ တဲ ဘယ္လို ေဆာက္တယ္။ သူ႔data ေတြ အကုန္ေရးထားတယ္။ သမီးကို သတိ ရေၾကာင္းလည္း ပါတယ္ေပါ့။ ႐ႈတင္ မန္ေနဂ်ာ၊ ကင္မရာမန္း အေနနဲ႔ တာ၀န္ယူၿပီး တစ္ခန္း၊ ႏွစ္ခန္း ၀င္႐ုိက္တာ။ ဒါေပမဲ့ ဦးေက်ာ္ဟိန္းရဲ႕ ဇာတ္ကားေတြမွာ ေနာက္ခံ သီခ်င္းေတြ ဆုိေနၿပီ။
အဲဒီလို စလုပ္တဲ့ အခ်ိန္က စၿပီး သားႀကီးက ဒီေန႔အထိ ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈကို ဒီေန႔ မင္းသားေတြ မမီေသးဘူး။ အရမ္း ေအာင္ျမင္ခဲ့ေတာ့ တစ္တုိင္းျပည္လံုးက ပရိသတ္ေတြ အားေပးၾကတယ္။ အထူးသျဖင့္ မိန္းကေလး ပရိသတ္ေတြေပါ့။ မိုးမိုးကေတာ့ တရား၀င္ ယူထားတာ။ ဘယ္မိန္းမမဆုိ သ၀န္တို စိတ္ေတာ့ ရိွမွာပဲ။ အခုအခ်ိန္မွာ မိုးမိုး ျပန္စဥ္းစားေတာ့ ဘယ္လိုေနလဲ။
အဲဒီတုန္းက သ၀န္တုိတာေပါ့။ မ်က္ရည္နဲ႔ မ်က္ခြက္ပဲ။ အိပ္မေပ်ာ္လုိ႔ေတာင္ အဲဒါေတြကို မေတြးခ်င္ဘူး။ ဘီယာ ေသာက္ရင္ အိပ္ေပ်ာ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဘီယာကို ႏွာေခါင္းပိတ္ၿပီး ေသာက္တယ္။ အိပ္ေဆးေသာက္လို႔ အိပ္မေပ်ာ္ရင္ ေဆးလိပ္ေတြ ေသာက္ၿပီး အိပ္တယ္။ မရဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ၾကံရာ မရေတာ့ အဲယားကြန္းနဲ႔ မ်က္လံုးတည့္တည့္ ထားလိုက္တယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ေတာင္ မနည္းႀကိဳးစားရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုအခ်ိန္မွာ အဲဒါေတြ ျပန္စဥ္းစားတဲ့ အခါ သမီး အခုအခ်ိန္မွာ ရယ္ၿပီး ေျပာႏိုင္ေနၿပီ။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ မရယ္ႏိုင္ဘူး။ မရယ္ႏိုင္လုိ႔ေတာင္ အိပ္မေပ်ာ္လုိ႔ ခုနလုိေတြ လုပ္ရတယ္။ အ႐ူးမီး၀ိုင္းလုိပဲ ေနစရာ ေနရာ မရိွဘူး။ တျခား တစ္ေယာက္က ေျပာတာကိုလည္း ၾကားခ်င္တယ္။ ၾကားလည္း မၾကားရဲဘူး။ ကုိယ္က သူမ်ား ေျပာမွ သိရမွာကိုး။ သိလည္း သိခ်င္တယ္။ သိလုိက္ၿပီးရင္လည္း မခံစားႏုိင္ဘူးေပါ့ ေနာ္။ အဲဒါ ငယ္ငယ္တုန္းက စိတ္ေပါ့။ အရြယ္ေလး ေတာ္ေတာ္ ေရာက္လာေတာ့ သမီးကို ေျပာမယ့္ သူကို ေရွာင္လာတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ မသိခ်င္ေတာ့ဘူး။ မသိရင္ သမီး စိတ္ခ်မ္းသာတယ္လို႔ ထင္တယ္။ သမီး မ႐ႈံးဘူးလုိ႔ ထင္တယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ သိခ်င္တယ္။ သိၿပီးေတာ့ ေမးခ်င္ တယ္။ သမီးမွာ ျဖစ္တဲ့စိတ္ေပါ့။ ေမးခ်င္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ေယာက်္ားေလ၊ သမီးကို လိမ္မွာပဲ။ လိမ္ေတာ့ ေဒါသထြက္တယ္။
ေဒါသ ထြက္ေတာ့ သမီးက သူ႔ကို မခံႏိုင္ေအာင္ေျပာ၊ သူကလည္း မခံႏိုင္ေအာင္ ေျပာဆုိ တစ္႐ႈံးက ႏွစ္႐ႈံး ျဖစ္မယ္။ နည္းနည္း ႏွစ္ၾကာလာေတာ့ ငါ မိေအး ႏွစ္ခါနာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ သံုးခါနာပဲလုိ႔။ အဲဒီေတာ့ မေမးေတာ့ဘူး။ သိလည္း မသိခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေမးရင္ အလိမ္ ခံရတယ္။ မေမးရင္ အလိမ္ မခံရဘူး။ အဲဒီမွာ တစ္ခ်ဳိး ျဖတ္လုိက္တာေပါ့။ ေနႏိုင္ေအာင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ႀကိဳးစားရတယ္။ ပါးစပ္ကို မနည္းပိတ္ထားရ တယ္။ ဒါေပမဲ့ နည္းနည္း နည္းနည္း ေအာင္ျမင္လာတဲ့ အခါ ရလာတဲ့ အရသာကို ႀကိဳက္လာေရာ၊ ႀကိဳက္လာ ေတာ့ ေနရထုိင္ရ သက္သာတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စိတ္ကို ေလွ်ာ့ရင္း၊ ေလွ်ာ့ရင္းနဲ႔ ထားတတ္သြားတာ။
အဲဒီမွာ သားႀကီးက ငါ့မိန္းမ ငါ့အေပၚ စိတ္၀င္စားမႈ နည္းလာၿပီလုိ႔ မထင္ဘူးလား။
ပထမေတာ့ သူ အဲဒီလို ေတြးေကာင္းေတြးတယ္။ သူ႔ရဲ႕ လိုအင္ဆႏၵ မွန္သမွ် လုိေလေသး မရိွေအာင္ လုပ္ေပးတယ္။ တာ၀န္ ေက်တယ္။ သမီးက ႐ံႈးသြားတယ္လုိ႔ ထင္တယ္။ ငါ ေပးလုိက္ရတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ႏိုင္ေတာ့ ႏိုင္ခ်င္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ငါႏိုင္ဖို႔ ဘယ္လုိလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲေပါ့။ ႏုိင္ခ်င္ တာက သူ႔ကို ႏိုင္ခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ တျခား မိန္းမေတြကို ႏိုင္ခ်င္တာ။ ငါ ဒီေနရာကလည္း မဖယ္ႏုိင္ဘူး။ အဲဒီ အခါက်ေတာ့ အကုန္လံုးနဲ႔ သင့္တင့္ မွ်တေအာင္ ေပါင္းလုိက္တယ္။ အားလံုးကို မသိက်ဳိးကၽြန္ ျပဳလုိက္တယ္။ အဲဒီမွာ သားႀကီးက သမီးကို ဘာျဖစ္ သြားတာလဲ ဆုိေတာ့ သူ ေၾကာက္သြားတယ္။ ငါ့မိန္းမက ေဖာက္ျပန္ေတာ့မလား။ ငါ့ကိုမ်ား ထားသြားေတာ့ မလား။ ေသြးေအးသြားတယ္ေပါ့။ ငါ့ကို မခ်စ္ေတာ့ဘူးလား ဆုိၿပီး သူ႔စိတ္ထဲမွာ သို႔ေလာ သို႔ေလာေတြ ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ဘာျပန္လုပ္ေပးရလဲ ဆုိေတာ့ သမီး အျပင္မထြက္ ေတာ့ဘူး။ အိမ္မွာပဲ ေနတယ္။ သမီးက တစ္ခုခု လုပ္ေတာ့မယ္ ဆုိရင္ ကုိယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာဗာ လုပ္ၿပီးမွ လုပ္တတ္တယ္။ အဲဒါ ငယ္ငယ္ကတည္းကပဲ။ အမ်ားႀကီး ေတြးတယ္။
ေတြးၿပီး ေတာ့မွ ကုိယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာဗာလုပ္တယ္။ ကုိယ္ျပန္ မခံရမယ့္ ဟာေပါ့။ သားႀကီးနဲ႔ စိတ္ဆုိးၿပီး ဆင္းသြားတယ္ ဆုိရင္ သမီး ေမာင္ႏွမထက္ ဦးေဇာ္ႀကီးတို႔ကို ေျပာတယ္။ ဦးေဇာ္ႀကီးေရ၊ သမီးေတာ့ အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားၿပီ။ သမီး ဘယ္မွာရိွမယ္။ ဦးေဇာ္ လုိက္လာခဲ့ပါ။ ဒါ သမီး ကုိယ့္ကိုယ္ကိုယ္ Cover လုပ္လိုက္တာ။ ဦးေဇာ္ႀကီးနဲ႔ ဦးေဇာ္ႀကီး အမ်ဳိးသမီးက သမီး ရိွတဲ့ အရပ္ကို လုိက္လာရတယ္။ သမီးက ဟုိတယ္မွာ ႏွစ္ည အိပ္တယ္ပဲထားလုိက္။ သားႀကီး အျမင္မွာ သူ႔ဦးေလးရဲ႕ ထိန္းသိမ္းမႈ ေအာက္မွာ ရိွတယ္။ သမီးက တစ္ခုခု လုပ္တုိင္းမွာ အျမဲကာဗာ လုပ္တယ္။ စိတ္ဆိုးလုိ႔ လုပ္တုိင္း လက္လြတ္စပယ္ မလုပ္ဘူး။ အခုေတာ့ ေနရင္း ေနရင္းနဲ႔ သားႀကီးဆံုးတဲ့ အခ်ိန္မွာ စိတ္ဆုိးစရာလည္း ရိွတယ္။ စိတ္နာစရာလည္း ရိွတယ္။ ေပ်ာ္စရာလည္း ရိွတယ္ေပါ့။ အကုန္လံုးက ညီညီမွ်မွ် ျဖစ္တဲ့ အခါက်ေတာ့ အကုန္လံုးကို စိတ္က ေတာ္ေတာ္ ေလး ထားလုိ႔ ရသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုအခ်ိန္ သမီးမွာ ဘာမွ မရိွေတာ့ဘူး။ ေက်းဇူးတရား တစ္ခုပဲ က်န္ခဲ့တယ္။
မိုးမိုးက အမ်ား အျမင္မွာ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ ျဖစ္မယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ ေဒြးဆုိတာ ထိပ္ဆံုးက မင္းသား။ မိုးမိုးက အဲဒီ မင္းသားရဲ႕ ဇနီးေလ။ ဒါေပမဲ့ မိုးမိုးက တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေန စီးပြားေရး လုပ္တယ္။ အဲဒါ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ကိုယ့္ေပါင္ ကိုယ္လွန္ေထာင္းတယ္ေပါ့။ လူတုိင္းကေတာ့ ဘယ္သူမွ ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္မလုပ္ ခ်င္ဘူး။ မျပည့္စံုလို႔သာ လုပ္တာေပါ့ေနာ္။ ဒါ အတိုဆံုး ေျပာတာ။
မိုးမိုးက Isolated ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ မိုးမိုးက စီးပြားေရး လုပ္ငန္းလုပ္ၿပီး ကုိယ့္စိတ္ကိုယ္ ျပန္စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္တာလား။
အင္း- အဲဒီလုိလည္း ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကိစၥေတြမွာ သမီး Carry မလုပ္လုိ႔ မရတဲ့ ျပႆနာေတြ ရိွတယ္။ မင္းသားမိန္းမ အိမ္မွာေတာ့ ဇိမ္နဲ႔ ေနခ်င္တာေပါ့ေနာ္။ ခုန ေျပာသလို ကာဗာ လုပ္ဖို႔ကို အျမဲ စဥ္းစားေနတာ။ ဆံုး႐ႈံး သြားခဲ့ရင္ ဆုိၿပီးေပါ့။ ကုိယ့္ေယာက်္ားအေၾကာင္း၊ ကုိယ့္ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရး အေၾကာင္း၊ ကုိယ့္ရဲ႕ မိသားစု အေၾကာင္း သူမ်ား သိတာထက္ သမီးက ပိုသိတယ္။ အဲဒီလုိ ဆုိေတာ့ အျမဲတမ္း တြက္ေနရတယ္။ ဆံုး႐ႈံးသြားတဲ့အခါ ငါဘာနဲ႔ Carry လုပ္သြားမလဲ။ ခုနေျပာတဲ့ စကားလုိပဲ၊ ေသတဲ့ သူကို အျပစ္မေျပာ ေတာ့ဘူးေပါ့။ အဲဒီေတာ့ မျဖစ္လုိ႔ လုပ္ရတယ္ေပါ့။
ပထမေတာ့ သူ အဲဒီလို ေတြးေကာင္းေတြးတယ္။ သူ႔ရဲ႕ လိုအင္ဆႏၵ မွန္သမွ် လုိေလေသး မရိွေအာင္ လုပ္ေပးတယ္။ တာ၀န္ ေက်တယ္။ သမီးက ႐ံႈးသြားတယ္လုိ႔ ထင္တယ္။ ငါ ေပးလုိက္ရတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ႏိုင္ေတာ့ ႏိုင္ခ်င္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ငါႏိုင္ဖို႔ ဘယ္လုိလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲေပါ့။ ႏုိင္ခ်င္ တာက သူ႔ကို ႏိုင္ခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ တျခား မိန္းမေတြကို ႏိုင္ခ်င္တာ။ ငါ ဒီေနရာကလည္း မဖယ္ႏုိင္ဘူး။ အဲဒီ အခါက်ေတာ့ အကုန္လံုးနဲ႔ သင့္တင့္ မွ်တေအာင္ ေပါင္းလုိက္တယ္။ အားလံုးကို မသိက်ဳိးကၽြန္ ျပဳလုိက္တယ္။ အဲဒီမွာ သားႀကီးက သမီးကို ဘာျဖစ္ သြားတာလဲ ဆုိေတာ့ သူ ေၾကာက္သြားတယ္။ ငါ့မိန္းမက ေဖာက္ျပန္ေတာ့မလား။ ငါ့ကိုမ်ား ထားသြားေတာ့ မလား။ ေသြးေအးသြားတယ္ေပါ့။ ငါ့ကို မခ်စ္ေတာ့ဘူးလား ဆုိၿပီး သူ႔စိတ္ထဲမွာ သို႔ေလာ သို႔ေလာေတြ ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ဘာျပန္လုပ္ေပးရလဲ ဆုိေတာ့ သမီး အျပင္မထြက္ ေတာ့ဘူး။ အိမ္မွာပဲ ေနတယ္။ သမီးက တစ္ခုခု လုပ္ေတာ့မယ္ ဆုိရင္ ကုိယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာဗာ လုပ္ၿပီးမွ လုပ္တတ္တယ္။ အဲဒါ ငယ္ငယ္ကတည္းကပဲ။ အမ်ားႀကီး ေတြးတယ္။
ေတြးၿပီး ေတာ့မွ ကုိယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာဗာလုပ္တယ္။ ကုိယ္ျပန္ မခံရမယ့္ ဟာေပါ့။ သားႀကီးနဲ႔ စိတ္ဆုိးၿပီး ဆင္းသြားတယ္ ဆုိရင္ သမီး ေမာင္ႏွမထက္ ဦးေဇာ္ႀကီးတို႔ကို ေျပာတယ္။ ဦးေဇာ္ႀကီးေရ၊ သမီးေတာ့ အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားၿပီ။ သမီး ဘယ္မွာရိွမယ္။ ဦးေဇာ္ လုိက္လာခဲ့ပါ။ ဒါ သမီး ကုိယ့္ကိုယ္ကိုယ္ Cover လုပ္လိုက္တာ။ ဦးေဇာ္ႀကီးနဲ႔ ဦးေဇာ္ႀကီး အမ်ဳိးသမီးက သမီး ရိွတဲ့ အရပ္ကို လုိက္လာရတယ္။ သမီးက ဟုိတယ္မွာ ႏွစ္ည အိပ္တယ္ပဲထားလုိက္။ သားႀကီး အျမင္မွာ သူ႔ဦးေလးရဲ႕ ထိန္းသိမ္းမႈ ေအာက္မွာ ရိွတယ္။ သမီးက တစ္ခုခု လုပ္တုိင္းမွာ အျမဲကာဗာ လုပ္တယ္။ စိတ္ဆိုးလုိ႔ လုပ္တုိင္း လက္လြတ္စပယ္ မလုပ္ဘူး။ အခုေတာ့ ေနရင္း ေနရင္းနဲ႔ သားႀကီးဆံုးတဲ့ အခ်ိန္မွာ စိတ္ဆုိးစရာလည္း ရိွတယ္။ စိတ္နာစရာလည္း ရိွတယ္။ ေပ်ာ္စရာလည္း ရိွတယ္ေပါ့။ အကုန္လံုးက ညီညီမွ်မွ် ျဖစ္တဲ့ အခါက်ေတာ့ အကုန္လံုးကို စိတ္က ေတာ္ေတာ္ ေလး ထားလုိ႔ ရသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုအခ်ိန္ သမီးမွာ ဘာမွ မရိွေတာ့ဘူး။ ေက်းဇူးတရား တစ္ခုပဲ က်န္ခဲ့တယ္။
မိုးမိုးက အမ်ား အျမင္မွာ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ ျဖစ္မယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ ေဒြးဆုိတာ ထိပ္ဆံုးက မင္းသား။ မိုးမိုးက အဲဒီ မင္းသားရဲ႕ ဇနီးေလ။ ဒါေပမဲ့ မိုးမိုးက တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေန စီးပြားေရး လုပ္တယ္။ အဲဒါ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ကိုယ့္ေပါင္ ကိုယ္လွန္ေထာင္းတယ္ေပါ့။ လူတုိင္းကေတာ့ ဘယ္သူမွ ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္မလုပ္ ခ်င္ဘူး။ မျပည့္စံုလို႔သာ လုပ္တာေပါ့ေနာ္။ ဒါ အတိုဆံုး ေျပာတာ။
မိုးမိုးက Isolated ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ မိုးမိုးက စီးပြားေရး လုပ္ငန္းလုပ္ၿပီး ကုိယ့္စိတ္ကိုယ္ ျပန္စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္တာလား။
အင္း- အဲဒီလုိလည္း ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကိစၥေတြမွာ သမီး Carry မလုပ္လုိ႔ မရတဲ့ ျပႆနာေတြ ရိွတယ္။ မင္းသားမိန္းမ အိမ္မွာေတာ့ ဇိမ္နဲ႔ ေနခ်င္တာေပါ့ေနာ္။ ခုန ေျပာသလို ကာဗာ လုပ္ဖို႔ကို အျမဲ စဥ္းစားေနတာ။ ဆံုး႐ႈံး သြားခဲ့ရင္ ဆုိၿပီးေပါ့။ ကုိယ့္ေယာက်္ားအေၾကာင္း၊ ကုိယ့္ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရး အေၾကာင္း၊ ကုိယ့္ရဲ႕ မိသားစု အေၾကာင္း သူမ်ား သိတာထက္ သမီးက ပိုသိတယ္။ အဲဒီလုိ ဆုိေတာ့ အျမဲတမ္း တြက္ေနရတယ္။ ဆံုး႐ႈံးသြားတဲ့အခါ ငါဘာနဲ႔ Carry လုပ္သြားမလဲ။ ခုနေျပာတဲ့ စကားလုိပဲ၊ ေသတဲ့ သူကို အျပစ္မေျပာ ေတာ့ဘူးေပါ့။ အဲဒီေတာ့ မျဖစ္လုိ႔ လုပ္ရတယ္ေပါ့။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
၀င္းၿငိမ္း
(ေရႊအျမဳေတ မဂၢဇင္း၊စက္တင္ဘာလ ၂၀၁၁),
(ေရႊအျမဳေတ မဂၢဇင္း၊စက္တင္ဘာလ ၂၀၁၁),
Posted in: အင္တာဗ်ဴး,အႏုပညာ
Print
PDF
0 comments:
Post a Comment
သတင္း၊ ေဆာင္းပါး ၊တုိင္ၾကားစာ ၊ နည္းပညာ ၊ တရားေဟာခ်က္ etc မည္သူမဆုိ လႊတ္လပ္စြာေရးသား ေပးပုိ႔ႏုိင္ပါသည္။
သင္၏ေဝဖန္အၾကံၿပဳစာသည္ က်ေတာ္တုိ႔အတြက္ ေနာက္တဖန္ေရးသားဖုိ႔ရန္အတြက္ အားေဆးၿဖစ္ေစလုိပါသည္။ အခ်ိန္ယူကာ ဝင္ေရာက္ဖတ္႐ႈၿခင္းအတြက္ အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။
ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္- Admins
Email - simonkamta@thespiritfruit.com