Peace Child ~ The Spirit Fruit

အင္ဒိုနီးရွားပိုင္ ကြ်န္းစုေလးမ်ားထဲမွ ကြ်န္းေလးတစ္ကြ်န္း။ ထိုကြ်န္းေပၚတြင္ ဆာ၀ီ လူမ်ိဳးတို႔သည္ ျမစ္ရုိးတစ္ေလ်ာက္ အစုအဖြဲ႔ကေလးမ်ားဖြဲ႔ကာ ေနထိုင္ၾကသည္။ အုပ္စုတစ္စုႏွင့္ တစ္စုမွာလည္း အျမဲတစ္ေစ ရန္ျဖစ္တိုက္ခိုက္ၾကသည္။ ထိုသို႔တုိက္ခိုက္သည့္ အခါတိုင္း အႏိုင္ရေသာ ဆာ၀ီတို႔သည္ ရွဳံးနိမ္သြားေသာ ရန္သူ၏ဦးေခါင္းကို ျဖတ္ျပီး ဦးေႏွာက္ကို ေဖာက္စားသည္။ ျပီးလ်င္ ဦးေခါင္းခြံကို ေခါင္းအံုးအျဖစ္ အသံုးခ်သည္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားက ေခါင္းျဖတ္သတ္ခံရသူတို႔၏ အရုိးမ်ားကို သိမ္းထားတတ္သည္။ ဆာ၀ီတို႔သည္ ထိုသို႔ လူသားကိုစားရျခင္းမွာ အစာအျဖစ္ လိုအပ္လြန္း၍ စားေသာက္ျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ ။ အျခားေသာ သီးႏွံမ်ား၊ ေပါင္မုန္႔မ်ားကို ဆာ၀ီတို႔ စားၾကသည္။ ဦးေခါင္းျဖတ္ရျခင္းမွာ ရန္သူတို႔အား အင္အားျပလိုျခင္း ႏွင့္ မိမိတို႔သာလ်င္ စြမ္းအားရွိသူမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္းကို ျပလိုျခင္းျဖစ္သည္။
ထို႔ျပင္ ဆာ၀ီတို႔သည္ သစၥာေဖာက္ျခင္းကို အလြန္အမင္း ဂုဏ္ယူတတ္ၾကသည္။ အုပ္စုတစ္စုမွ ဆာ၀ီတစ္ေယာက္သည္ ရန္ဘက္အုပ္စုမွ အျခားဆာ၀ီတစ္ေယာက္ကို အစားအေသာက္မ်ားေပးကာ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ မိတ္ဖြဲ႔သည္။ ရန္သူျဖစ္သူ သူငယ္ခ်င္း မရိပ္မိေအာင္ မိတ္ေဆြအျဖစ္ ဟန္ေဆာင္ကာ ေနထိုင္သည္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ၍ တဖက္သားမွ ခြ်င္းခ်က္မရွိ ယံုၾကည္လာေသာအခါ မထင္မွတ္ေသာအခ်ိန္တြင္ ေခါင္းကို ျဖတ္ကာ သတ္ၾကသည္။ အငိုက္မိသြားေသာ ရန္သူဘက္မွ ဆာ၀ီ၏ ဦးေခါင္းကို ယူကာ မိမိရြာကိုျပန္လာလ်င္ ထိုဆာ၀ီသည္ အၾကီးအက်ယ္ ဂုဏ္ျပဳျခင္းကို ခံရသည္။ သို႔ေၾကာင့္ပင္လ်င္ ဆာ၀ီတို႔သည္ အုပ္စုတစ္စုႏွင့္တစ္စု တို႔အၾကား အယံုအၾကည္မရွိၾက။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

သာသနာျပဳ ဆရာ Don Richardson သည္ ဆာ၀ီတို႔ အေၾကာင္းကို ၾကားထားျပီး ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ ရုိင္းစိုင္းရက္စက္သည့္ လူမ်ိဳးစုမ်ားၾကားတြင္ အဘယ္ကဲ့သို႔ သာသနာျပဳရမည္ကို စဥ္းစား၍မရ။ ဆရာသည္ ဆုေတာင္းျခင္းျဖင့္ ဘုရားသခင္ထံမွ ခြန္းအားမ်ားကို ေတာင္းခံသည္။ ေၾကာက္ရြံ ႔ စိတ္မ်ား ပယ္ဖ်က္ကာ ရဲရင့္စိတ္မ်ား ေမြးသည္။ ဇနီးျဖစ္သူကလည္း အားတက္သေရာ္ လိုက္ပါ၍ သာသနာျပဳမည္ ဆိုေသာေၾကာင့္ ဆရာသည္ သခင္၏ အမွဳေတာ္ျမတ္ကို ေက်ပြန္စြာထမ္းရန္ သံဓိ႒ာန္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား ခ်မွတ္လိုက္သည္။
ဆရာသည္ ဇနီးသည္ႏွင့္ အတူ ကြ်န္းစုမ်ားရွိရာသို႔ ခရီးႏွင္ခဲ့သည္။ ကြ်န္းေပၚသို႔ ေရာက္လ်င္ ျမစ္ရုိးတစ္ေလ်ာက္ ေမာ္ေတာ္ျဖင့္ ခရီးဆက္သည္။ ေမာ္ေတာ္သံၾကားေသာ ဆာ၀ီတို႔သည္ ေၾကာက္လန္႔သျဖင့္ နီးစပ္ရာ ေတာအုပ္ကေလးမ်ားတြင္ ပုန္းေအာင္းလိုက္ၾကျပီး ပုန္းေအာင္းေနရာအသီးသီးမွ ျပဴတစ္ျပဴတစ္ႏွင့္ ၾကည့္ေနသည္။ ေမာ္ေတာ္ရပ္သြားေသာအခါမွ ဆာ၀ီတို႔သည္ ဆရာတို႔ မိသားစုရွိရာ ေမာ္ေတာ္သို႔ ၀ိုင္းလာၾကျပီး စပ္စုၾကသည္။ သူတို႔ႏွင့္ အတူ လာေရာက္ေနထိုင္မည္ ဆိုေသာအခါ ၀မ္းပန္းတသာ ၾကိဳဆိုၾကသည္။ ဆာ၀ီတို႔သည္ ဆရာတို႔မိသားစု ေနထိုင္ရန္ ေျမလြတ္တစ္ခုကို ရွင္းေပးျပီး တဲအိမ္ကေလးေဆာက္ေပးသည္။ ဆရာတို႔မိသားစု အေျခၾကသည္အထိ အုပ္စုတစ္စုလံုးက ေဖးမကူညီၾကသည္။
ဆရာတို႔မိသားစုသည္ ဆာ၀ီတို႔၏ ေဖာ္ေရြမွဳကို ၾကည့္ျပီး ထိတ္လန္႔ေနၾကသည္။ ဆာ၀ီတို႔သည္ သစၥာေဖာက္ျခင္း အမွဳကို ဂုဏ္ယူၾကျပီး၊ ကြ်မ္းက်င္ၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။ မေတာ္လ်င္ မထင္မွတ္ေသာ အခ်ိန္၌ ေခါင္းကို ျဖတ္လိုက္လ်င္ျဖင့္ ......။ ဆရာ ဆက္ျပီး မေတြး၀ံ့ေတာ့။ အရာအားလံုး ဘုရားရွင္ထံ အပ္ႏွံလိုက္သည္။ လေပါင္းအေတာ္ၾကာ ေနထိုင္၍ ေနသားၾကလာေသာအခါ ဆာ၀ီတို႔သည္ မိမိတို႔အား ရန္သူအျဖစ္ မသတ္မွတ္ေၾကာင္း တျဖည္းျဖည္းသိလာသည္။ ဆရာ ႏွင့္ မိသားစုသည္ ဆာ၀ီတုိ႔အတြက္ ေဆး၀ါးကုသေပးသည္ ။ လိုအပ္ေသာ သံထည္ အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းမ်ားကို မွာယူေပးသည္။ ဆာ၀ီတို႔သည္ ဆရာတို႔မိသားစုႏွင့္ ပိုမိုခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးလာသည္သာမက ေလးလည္းေလးစားလာၾကသည္။
ဆရာသည္ ဆာ၀ီတို႔ ဘာသာစကား ႏွင့္ ဓေလ့ထံုးစံကို ၾကိဳးစားသင္ယူသည္။ စကားအတန္ငယ္ေပါက္ ေသာအခါ ခရစ္ေတာ္၏ သတင္းစကားကို ေ၀ငွသည္။ ခရစ္ေတာ္သည္ လူသားအားလံုး၏ အျပစ္မ်ားကယ္ခြ်တ္ရန္ ဤကမာၻေျမသို႔ လာေရာက္ကာ အသက္ေပးေၾကာင္းကို သင္ၾကားသည္။ ဘယ္ေလာက္ပင္ အာေပါက္ေအာင္ ေျပာေသာ္လည္း ဆာ၀ီတို႔ သေဘာမေပါက္က်။ ဆာ၀ီတို႔သည္ တလြဲဆံပင္ ေကာင္းၾကသည္။ ခရစ္ေတာ္၏ အေသခံျခင္း အစား ယုဒ ရွကာယုတ္၏ သစၥာ ေဖာက္ျခင္း အေၾကာင္းကို ပိုမိုစိတ္၀င္စားၾကသည္။ ခရစ္ေတာ္ကားတိုင္ တင္ရခါနီး ယုဒရွကာယုတ္မွ သစၥာေဖာက္ေတာ့မည္အေၾကာင္း ေရာက္လာလ်င္ မ်က္ေတာင္မခတ္ စိတ္၀င္စားစြာ နားစိုက္ၾကသည္။ ထိုအခန္းေရာက္လာလ်င္ ဆရာေျပာေသာ စကားတစ္လံုးစီ၊ တစ္လံုးစီတိုင္းကို မလြတ္တမ္း နားေထာင္သည္။ ယုဒရွကာယုတ္မွ ခရစ္ေတာ္အား သစၥာေဖာက္အနမ္း ေပးေသာအခါ အားလံုးက လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးကား ေသာင္းေသာင္းျဖျဖအားေပးၾကသည္။ ခရစ္ေတာ္အစား ယုဒရွကာယုတ္ကို သူရဲေကာင္းလို႔ သတ္မွတ္ၾကသည္။ ဆရာသည္ ေသခ်င္ေစာ္ပင္ နံသြားသည္။ ဒီလူမ်ိဳးစုကို ဧ၀ံဂလိ သတင္း ဘယ္လိုေျပာရပါ့။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

မ်ားမၾကာမွီ အခ်ိန္၌ ျမစ္ညွာထက္မွ ဆာ၀ီအုပ္စုသည္ ဆရာတို႔၏ အုပ္စုကို လာေရာက္တိုက္ခိုက္သည္။ ရက္ေပါင္းအေတာ္ၾကာေအာင္ပင္ ထိုအုပ္စုႏွစ္စုသည္ သတ္ၾကျဖတ္ၾကသည္။ ေသြးထြက္သံယိုမွဳမ်ား၊ ေသေၾကမွဳမ်ားမွာ ျမင္မေကာင္းေအာင္ ျဖစ္သည္။ ဆရာသည္ ထိုအျဖစ္အပ်က္မ်ားေၾကာင့္ အလြန္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သည္။ တိုက္ခိုက္ရန္ျဖစ္ေနမွဳမ်ားကို ဆရာ ၾကာရွည္စြာ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့။
"မင္းတို႔ တိုက္ခိုက္ေနၾကတာ ရပ္တန္းကမရပ္ရင္ ဆရာ အခုပဲ ျပန္ေတာ့မယ္။"
ထိုသို႔ ဆရာက ေျပာလိုက္ေတာ့ သူတို႔ အေၾကာက္သား။ ဆရာတို႔ မိသားစုရွိေနျခင္းသည္ သူတို႔အတြက္ ဂုဏ္သေရတစ္ရပ္ပင္ျဖစ္သည္။ ဆရာတို႔ ထံမွလည္း ေဆး၀ါးကအစ သံထည္အသံုးေဆာင္ ပစၥည္းအဆံုး အကူအညီ ရေနသည္မဟုတ္ပါလား။ အုပ္စုေခါင္းေဆာင္သည္ ဆရာ့စကားကို နားေထာင္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
"ဆရာ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အတိုက္အခိုက္ ရပ္ျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရး ယူလိုက္ပါ့မယ္"
ဆရာ အေတာ္ပင္ ၀မ္းေျမာက္သြားသည္။ မိမိစကားကိုေတာ့ အေလးတယူ နားေထာင္ၾကေပသားပဲ။
ေနာက္တေန႔ နံနက္လင္းေသာ္ အုပ္စုႏွစ္စုမွ တိုက္ခိုက္ေရးတပ္သားမ်ားက တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီ တန္းစီလိုက္သည္။ ထိုစီတန္းေနေသာ တန္းႏွစ္တန္းသည္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ ရပ္လိုက္ၾကသည္။ ဆရာ့ဘက္မွ အုပ္စုေခါင္းေဆာင္သည္ သူ၏ ေမြးကင္းစကေလးငယ္ကို ဇနီးျဖစ္သူထံမွ ေပြ႔ခ်ီလိုက္သည္။ ထိုသို႔ ယူလိုက္သည္ႏွင့္ ဇနီးျဖစ္သူသည္ ေျမၾကီးေပၚသို႔ လွဲခ်လိုက္ျပီး ေဆာက္တည္ရာမဲ့ လူးလိမ့္ကာ ငုိေၾကြးေတာ့သည္။
ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူသည္ သားငယ္ကို ရင္၀ယ္ပိုက္လ်က္ သူ၏ တပ္သားမ်ားေရွ ႔မွ တစ္လွမ္းျခင္းစီ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားသည္။ သ႔ူတပ္သားမ်ား တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ကေလးငယ္ကို လက္မ်ားျဖင့္ တို႔ထိၾကသည္။ ျပီးမွ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူသည္ ရန္သူတပ္သားမ်ားတန္းစီရာသို႔ ေလွ်ာက္သြားျပီး ရန္သူ႔ေခါင္းေဆာင္ဆီသို႔ ခ်ဥ္းကပ္သြားသည္။ ရန္သူ႔ေခါင္းေဆာင္ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္လိုက္ျပီး မိမိရင္ခြင္ထဲမွ သားငယ္ကို ရန္သူ႔ေခါင္းေဆာင္လက္သို႔ ဆို႔နင့္စြာ အပ္ႏွံလိုက္သည္။
ရန္သူ႔ေခါင္းေဆာင္သည္ ကေလးငယ္ကို လက္ခံယူလိုက္ျပီး သူ၏ တပ္သားမ်ားေရွ ႔မွ ေလ်ာက္လွမ္းသည္။ ရပ္သူတပ္သားမ်ား အသီးသီးက ကေလးငယ္ကို လက္ျဖင့္ တို႔ထိၾကသည္။ ရုတ္တရက္ ရန္သူအုပ္စု တစ္ခုလံုး ေက်ာေပးလွည့္လိုက္ၾကျပီး ကေလးငယ္ကို ယူေဆာင္ကာ ေတာအုပ္မ်ား အတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
ဆရာ အနည္းငယ္ ေၾကာင္အမ္းအမ္း ျဖစ္သြားျပီး သူ၏ အုပ္စုေခါင္းေဆာင္ကို ေမးလိုက္သည္။
"ဒါက ဘယ္လိုသေဘာလဲ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး"
"ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ သားကို ျငိမ္းခ်မ္းေရးကိုေဆာင္တဲ့သူငယ္ အျဖစ္ ေပးအပ္လိုက္တာပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ သားဟာ ရန္သူ႔လက္ထဲမွာ အသက္ရွင္ေနသ၍ ကာလပတ္လံုး ကြ်န္ေတာ္တို႔ အုပ္စုႏွစ္စု ရန္မျဖစ္ၾကပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့သားကို တစ္စံုတစ္ေယာက္က သတ္ရင္လည္း အဲဒီ သတ္တဲ့သူကို အေသသတ္ရပါတယ္။"
ဆရာသည္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူမွ ရွင္းျပသည္ကို နားေထာင္လိုက္ျပီး အနည္းငယ္စဥ္းစားလုိက္သည္။ ျပီးမွ ဦးေခါင္းထဲမွ အၾကံတစ္ခုသည္ ရုတ္တရက္ ရလိုက္သည္။
တစ္ေန႔တြင္ ဆရာသည္ ဆာ၀ီတို႔အား လူစုလိုက္ျပီး ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံႏွင့္ ဤေလာကတို႔ ဆင္ႏြဲေနသည္ စစ္ပြဲအေၾကာင္းကို ေျပာျပလိုက္သည္။ ေကာင္းကင္မွ ခမည္းေတာ္သည္ တစ္ဦးတည္းေသာ သားျဖစ္သူ ခရစ္ေတာ္အား "ျငိမ္းခ်မ္းေရး သူငယ္" အျဖစ္ ေစလႊတ္လိုက္ျပီး လူ ႏွင့္ ဘုရားတို႔ အၾကား ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေစျခင္းအေၾကာင္းကို ေ၀ငွလိုက္သည္။ ထိုအခါမွ ဆာ၀ီတို႔သည္ ခရစ္ေတာ္၏ အေၾကာင္းကို သေဘာေပါက္သြားၾကသည္။ ထို႔ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဆာ၀ီတို႔သည္ ခရစ္ယာန္မ်ားျဖစ္လာၾကျပီး ဆာ၀ီတို႔ဘာသာျဖင့္ ဓမၼသစ္က်မ္း ေပၚထြက္လာသည္။ ဆာ၀ီတို႔သည္ ၾကီးမားလွေသာ အေဆာက္အအံုၾကီး တစ္ခုကို တည္ေဆာက္လိုက္ၾကျပီး အသင္းေတာ္ အျဖစ္ သတ္မွတ္လိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္ထဲက ခ်လိုက္ေသာ ဧ၀ံေဂလိမ်ိဳးေစ့သည္ ယခုထက္အထိ ရွင္သန္ေနဆဲပင္ ျဖစ္သတည္း။
အေၾကာင္းမူကား၊ ငါတို႔အဘို႔သူငယ္ကို ဖြားျမင္၏။ ငါတို႔အားသားကို သနားေတာ္မူ၏။ ထိုသူသည္ အုပ္စိုးျခင္း အာဏာစက္ရွိလိမ့္မည္။ နာမေတာ္မူကား အံံ့ၾသဖြယ္၊ တိုင္ပင္ဘက္၊ တန္ခိုးႀကီးေသာ ဘုရားသခင္၊ ထာဝရအဘ၊ ၿငိမ္သက္ျခင္းအရွင္ဟု ေခၚေဝၚသမုတ္ျခင္းကိုခံေတာ္မူလိမ့္မည္။
ေဟရွာရအနာဂတၱိ ၉း၆
မွတ္ခ်က္။ ။
Don Richardson ၏ သာသနာျပဳဆိုင္ရာ အေတြ႔အၾကံဳ စာအုပ္ ျဖစ္သည့္ "Peace Child" မွီျငမ္းပါသည္။
နာမေတာ္ျမတ္၌
လွမင္းသူ